دور ماندن از تدارک لازم
تیم ملی در دوران شکست مدیریتی
فقط چند ساعت بعد از تماشای بازی عراق بهعنوان مهمترین حریف مرحله گروهیمان در جام ملتهای آسیا تیم کیروش فاصله چند قدمی اردوگاه تیم ملی تا زمین شماره یک را با اتوبوس مخصوصش طی کرد تا برنامه ویژهاش را در روز فیفادی انجام دهد.
به گزارش ایلنا، البته که برنامه کادر فنی برای این تیم ویژه نبود. درستش این بود که بعد از حدود یک هفته تمرین تیم ملی با بازیکنانی که از این طرف و آن طرف جمع کرده یک بازی تدارکاتی انجام دهد و چند هزار طرفدار فوتبال هم از نزدیک ببینند تیم ملیشان برای جام ملتها چه چیزهایی کم دارد و روی کدام پستها میشود به بازیکنان دل بست اما...
صبح جمعه البته مسابقه فوتبال برگزار شد اما نه تماشاگری داشت نه حریفی. کیروش بازیکنانش را به دو گروه تقسیم کرد و یکی آن دیگری را با کمترین اختلاف شکست داد. این کاری است که احتمالا تیم امید هم به خاطر نداشتن حریف تدارکاتی تا قبل از بازیهای مقدماتی المپیک انجام میدهد یا تیم فوتسال بعد از لغو بازیهای مهمش میتواند در دستور کار قرار دهد. میگویند مشکل نداشتن حریف تدارکاتی خوب و باکیفیت به مشکلات اقتصادی تیم ملی که دیگر علنی هم شده ارتباطی ندارد و احتمالا منظورشان این است که ریشه ماجرا سیاسی است اما هر چه که باشد فعلا به تیم ملی ضربه میزند و ضررش کیروش را از اهدافی که در سر دارد دور میکند.
یادمان نرفته که یکی از فیفادیهای سپتامبر را قبلا از دست داده بودیم و حالا یکی از فیفادیهای اکتبر هم پرید. حالا فقط دو تا فیفادی قبل از جام ملتها داریم که ماه بعد یعنی در نوامبر برگزار میشود و همه امیدواریم حداقل بازی با ترینیداد و توباگو و ونزوئلا که از طرف فدراسیون خبرش قطعی و رسمی نشده، برقرار باشد و با احتساب مسابقه با بولیوی با چهار بازی تدارکاتی راهی اردوی پیش از جام ملتها شویم.
حالا همه درباره بولیوی حرف میزنند که اتفاقا حریف کوچک و ضعیفی هم نیست و حتما از ازبکستان حریف بهتری خواهد بود اما کاش یکی دیگر از همین بولیویها را برای فیفادی اول ماه اکتبر پیدا میکردیم تا اینطوری فرصتها از دست نرود.
تا امروز دو تا فیفادی را از دست دادهایم و اگر خوشبین باشیم با سه تا پنج بازی دیگر (اگر دو بازی ماه نوامبر و دو بازی احتمالی در قطر قبل از شروع جام ملتها را در نظر بگیریم) آماده تورنمنتی میشویم که کیروش گفته دوم شدن هم در آن یعنی شکست اما فعلا با خودمان بازی میکنیم و به خودمان میبازیم. در واقع آنچه تا امروز برای تیم ملی اتفاق افتاده متناسب با هدفگذاری و شعارهای کیروش و تیم ملی نیست پس حداقل امیدواریم برنامههای پیش رو درست، دقیق و با کیفیت اجرا شود تا به جای پررنگ شدن امیدواریها قبل از شروع تورنمنت ماه ژانویه هر روز ناامیدتر و کم امیدتر نشویم و برای تعبیر رویاهایی که عمرشان از چهار دهه گذشته همچنان خوشبین باشیم.