بجنب آقای کواچ، امنیت مورینیو، بارسای بدون مسی و ماجراهای رونالدو

رضایت پپ و کلوپ

انتظار سرگرمی داشتیم اما از آن چیز کمی عایدمان شد. با این حال نیاز نیست خیلی خودتان را ناراحت کنید چون هم یورگن کلوپ هم پپ گواردیولا تساوی بدون گلی که در آنفیلد رقم خورد را نتیجه‌ای مثبت می‌دانستند. کلوپ می‌تواند بگوید نتیجه، بعد از یک نمایش بسیار ضعیف در ناپل، نشان داد تیمش قدرت روانی لازم برای جبران را دارد. از طرفی داشتن 20 امتیاز بعد از 8 بازی – شامل بازی‌هایی مقابل چلسی و تاتنهام در خارج از خانه و سیتی در خانه – وضعیت بدی نیست. مخصوصاً وقتی شما این را هم در نظر بگیرید که لیورپول در یکی از سخت‌ترین گروه‌های لیگ قهرمانان قرار دارد.

به همین شکل، پپ هم می‌تواند بگوید که برخلاف فصل گذشته از شکست گریخته است و اگر ریاض محرز پنالتی‌اش را به آسمان نمی‌زد، تیمش هر سه امتیاز را می‌گرفت. از قضا با همه انتقاداتی که از او به خاطر انتخاب محرز به‌عنوان پنالتی‌زن سیتی شد، ارزشش را دارد به این واقعیت اشاره کنیم که رکورد او، سه گل در هفت تلاش، کمی بهتر از رکورد گابریل ژسوس، یک گل در سه تلاش بود. داوید سیلوا هم شش سال پیش یک پنالتی زد و آن را به هدر داد.

حق با هر دوی آنهاست و تنها بازنده بازی هوادارانی بودند که می‌خواستند از تماشای بازی لذت ببرند. با این حال من می‌گویم که در حال حاضر گواردیولا کمی بهتر از کلوپ است.

روبرتو فیرمینو بازی سختی داشت و زمانی که این اتفاق رخ داد تمام سه بازیکن خط حمله لیورپول دچار افت شدند. همچنین با توجه به فقدان خلاقیت در میانه میدان، این دارد به یک مشکل برابر تیم‌هایی که در لاک دفاعی فرو می‌روند تبدیل می‌شود. چه گرفتن بهترین بازی از نابی کیتا باشد، چه استفاده از ژردان شکیری در برخی موقعیت‌‌های خاص یا شاید گرفتن روحیه از بازگشت آدام لالانا، کلوپ یک پلن B پیدا خواهد کرد که در آن خلاقیت بیشتری وجود داشته باشد.

در مورد سیتی، در نیمه اول گاها احساس می‌شد که برناردو و داوید سیلوا دارند کنار فرناندینیو - کسی که خودش تنها چند متر جلوتر از مدافعان میانی بود – بازی می‌کنند. متراکم کردن میانه میدان جواب داد چون فیرمینو را گرفتار و حرکات هجومی لیورپولی‌ها را شدیدا محدود کرد. اگر تیمی بتواند این تاکتیک را بدون پر کردن ترکیبش از هافبک‌های دفاعی انجام دهد، آن وقت دارایی ارزشمندی دارد، از آن چیزهایی که ما فصل گذشته خیلی در سیتی نمی‌دیدیم بخصوص در لیگ قهرمانان. این گویای توانایی این تیم برای دفاع از برتری‌اش و صبوری کردن آن است، همینطور گویای ظرفیت آن برای تنوع دادن به شیوه بازی‌اش بدون نیاز داشتن به تعویض. تماشای چنین سبکی از بازی مفرح نیست اما برای بعضی بازی‌های خاص، یک گزینه تاکتیکی بی‌نهایت ارزشمند محسوب می‌شود.

 کواچ باید هرچه سریع‌تر مشکلات بایرن را حل کند

نمایش وحشتناک بایرن مونیخ در بازی شنبه شب خود وقتی که در خانه مقابل بوروسیا دورتموند تحقیر شد و 3 بر صفر باخت، شمار بازی‌های بدون برد متوالی تیم تحت هدایت نیکو کواچ را به 4 تا افزایش داد و نتیجه آن هم این شده است که قهرمان 7 دوره اخیر بوندس‌لیگا الان با 4 امتیاز فاصله از صدر جدول در رده ششم قرار دارد، با 13 امتیاز، 12 گل زده و 8 گل خورده. یک سال پیش، کارلو آنچلوتی بعد از گذشت 6 هفته از بوندس‌لیگا اخراج شد. تیم او آن موقع 13 امتیاز داشت (با یک بازی کمتر نسبت به نیکو کواچ) و تیمش 14 گل زده بود و 5 گل خورده بود. ضمن اینکه در آن زمان در جدول سوم بود و تنها 3 امتیاز از صدر جدول فاصله داشت. پس آیا کواچ هم به همان سرنوشت دچار خواهد شد؟ احساس من می‌گوید نه، حداقل الان نه. اخراج یک مربی بعد از 11 بازی، یک تصمیم تحقیر‌آمیز برای آن مدیرانی است که او را استخدام کردند اما خب مشخص است که یکسری چیزها باید تغییر کند. سیستم 1-4-1-4 که کواچ به آن اعتقاد دارد – آن هم با قرار دادن تیاگو آلکانتارا به‌عنوان تنها هافبک دفاعی تیم! – تنها زمانی نتیجه می‌دهد که 4 هافبک هجومی تیم به خودشان فشار بیشتری بیاورند و در کارهای دفاعی شرکت کنند. این کار سخت عملی می‌شود وقتی که آن 4 هافبک هجومی آرین روبن، توماس مولر، لئون گورتزکا و خامس رودریگس باشند. هر چیزی جز انرژی بالا و حرکات هماهنگ میان این بازیکنان، خط دفاعی تیم را در معرض خطر قرار می‌دهد و این اتفاقی بود که در این هفته بارها و بارها شاهدش بودیم. کواچ باید فکری به حال این نقطه ضعف تیمش بکند وگرنه بایرن مونیخ به فکر سرمربی جدیدی خواهد بود.

مورینیو هنوز هم امنیت ندارد

من با این عبارت که مورینیو از بابت ابقایش در منچستریونایتد مطمئن شده چون تیمش شکست 2 بر صفر خانگی مقابل نیوکاسل را با برد 3 بر 2 عوض کرد، موافق نیستم. در نهاد‌ها و سازمان‌های بزرگ و باتجربه، تصمیمات براساس آخرین نتایج کسب شده اتخاذ نمی‌شوند. اگر باور دارید که مورینیو دارد باعث پیشرفت منچستریونایتد می‌شود، هر نتیجه‌ای که رقم بخورد باید او را نگه دارید و اگر معتقدید اوضاع بدتر از آنی است که بشود درست کرد، باید او را اخراج کنید.

قطعا یک عملکرد آشفته که در آن تیم‌تان در 10 دقیقه اول 2 گل عقب می‌افتد، شاهد دو اشتباه مهلک دفاع راست باتجربه تیم‌تان هستید، یک مدافع میانی بعد از 19 دقیقه تعویض می‌شود و جایش را به یک هافبک می‌دهد، کلی موقعیت گلزنی هدر می‌رود و در نهایت فقط به خاطر قدرت بیشتر خط آتش بازی را می‌برد، سناریویی نیست که اعتماد به نفس بدهد. همچنین من حرف‌های مورینیو در کنفرانس خبری بعد از بازی را هم که گفت انتقادات بیش از اندازه سبب شده بازیکنانش بترسند و بد بازی کنند و تلاش‌هایی که برای تخریب او صورت گرفته است را قبول ندارم. تو به هر حال سرمربی منچستریونایتد هستی و قبل از آن هم مربی باشگاه‌های بزرگی بوده‌ای پس باید خوب بدانی که یکی از دلایلی که سالانه 25 میلیون دلار حقوق می‌گیری این است که مدیران باشگاه فکر می‌کنند برای به دوش کشیدن مسوولیت نتیجه نگرفتن تیم بهتر هستی.

 بازگشت ایسکو حال رئال مادرید را خوب می‌کند

من قبلا هم گفته بودم که رئال مادرید بعد از باختش به زسکا مسکو در لیگ قهرمانان نیاز نیست وحشت کند. الان هم با دیدن باخت این تیم به آلاوس حرفم را عوض نمی‌کنم آن هم با وجود این آمار نگران کننده که در تاریخ 116 ساله این باشگاه تنها دو بار پیش آمده که بیش از 6 ساعت نتواند گل بزند و الان هم یکی از آن دو مورد است. رئال در این بازی فوق‌العاده نبود اما آلاوس هم خارق‌العاده بازی نکرد. آنها همطراز بودند. خولن لوپتگی هم با چیدن 4 بازیکن در خط میانی کمکی به بهبود اوضاع نکرد و حضور زوج کریم بنزما و گرت بیل در خط حمله هم کاری از پیش نبرد اما ضربه مصدومیت‌ها هنوز هم دردناک است، از جمله غیبت ایسکو. او همان کسی است که لوپتگی برای اجرایی کردن تاکتیک‌هایش می‌خواهد.

بزرگترین دغدغه بارسلونا؟ وابستگی به مسی

بارسلونا هم روند ناکامی‌های خودش را دارد – 4 بازی لیگ بدون برد – که تنها با برد هفته گذشته‌اش در ویمبلی مقابل تاتنهام در لیگ قهرمانان به یک بحران تبدیل نشد. با توجه به سرسختی والنسیا آن هم در خانه‌اش، نیازی به غلو کردن درباره بد بودن نتیجه بازی نیست اما با این حال ارنستو والورده کارهای زیادی دارد که باید انجام دهد. لوییس سوارس بیش از 500 دقیقه است که گل نزده و مهم‌تر اینکه از شرایط ایده‌آل فاصله دارد. تمرکز روی دفاع است – از سپتامبر، بارسلونا در 8 بازی فقط یک کلین‌شیت داشته– و قطعا جرارد پیکه عملکرد خوبی نداشته در حالی که عملکرد توماس فرمالن هم چنگی به دل نمی‌زند؛ به هر حال او چهارمین گزینه بارسا برای مرکز خط دفاعی است. من اما بیشتر نگران وابستگی هستم که بارسلونا در آن سوی میدان و برای رسیدن به گل، به لیونل مسی پیدا کرده است.

 منبع: ESPN / گابریله مارکوتی