فرید اصلانی از انگیزه‌هایش می‌گوید:
حقم نبود از تیم ملی خط بخورم
در قهرمانی پتروشیمی در باشگاه‌های آسیا، یکی از بازیکنانی که خیلی دیده شد، فرید اصلانی بود. بازیکنی که به شکل عجیبی در آستانه اعزام تیم ملی به جاکارتا از ترکیب خط خورد و پس از یک ماه در باشگاه‌های آسیا عملکرد خوبی از خود به جا گذاشت.
به گزارش ایلنا، اتفاقی که دستمایه نقد به مربیان تیم ملی و البته پاسخ به این ماجرا شد. فرید اصلانی اما می‌گوید اصلا چنین فضایی را نمی‌پسندد. او می‌گوید اگرچه حقش حضور در بازی‌های آسیایی بوده اما جایی در تفکرات شاهین‌طبع در آن مسابقات نداشته و دیگر هم به آن فکر نمی‌کند. او معتقد است بازیکن حرفه‌ای بازیکنی است که بتواند برای هر مسابقه‌ای انگیزه‌اش را حفظ کند و برای پیراهن تیمش بازی کند نه اهداف دیگر و حاشیه‌ای.
فکر می‌کردی تیمی که تا چند روز قبل از اعزام تنها سه، چهار بازیکن داشت برود و قهرمان آسیا شود؟
اصلا فکرش را نمی‌کردیم. نه قبل از اعزام که حتی مشخص نبود می‌رویم یا خیر و نه حتی قبل از بازی اول.
در بازی اول شرایط چطور بود؟ آن هم در حالی که تنها هفت نفر داشتید!
برآورد ما این بود که بازی اول سخت‌ترین مسابقه‌مان خواهد بود. باید برابر کره به میدان می‌رفتیم و استرس زیادی با توجه به شرایط‌مان داشتیم. تیم کره‌ای بازیکنان خوبی داشت و حتی در تونل منتهی به سالن که در کنار هم وارد می‌شدیم به ما و کم بودن تعداد کم بازیکنان‌مان می‌خندیدند. با این حال در نهایت بچه‌ها غیرت کردند و بازی را بردیم. پس از پیروزی در همین مسابقه هم بود که فهمیدیم می‌توانیم به فینال برسیم و قهرمان شویم.
به نظرت چرا ترکیب پترو در این مسابقات این‌قدر خوب و هماهنگ کار کرد؟ آن‌هم تنها با یک جلسه تمرین در تهران!
ببینید ما چندین سال است که در تیم ملی و باشگاه‌های مختلف در کنار هم بازی می‌کنیم و در شرایط عادی هم با یکدیگر هماهنگیم. اکثر بچه‌ها تجربه بسیار خوبی دارند و به راحتی می‌توانند خواسته‌های مربی را اجرا کنند. به همین خاطر هم در تایلند نتیجه گرفتیم.
حالا شرایط فنی و نفرات را موثرتر دیدی یا بحث‌های روحی و روانی که این روزها بیشتر روی آن مانور داده می‌شود؟
با توجه به عدم شرایط تمرین در کنار هم و زمان محدود، خود مهران حاتمی هم بیشتر تمرکزش را روی مسائل روحی و روانی گذاشته بود. هشت بازیکنی که در این رقابت‌ها شرکت کرده بودیم، به معنای واقعی در زمین و خارج آن رفیق بودیم و همین مسائل باعث می‌شد تا به هر شکل ممکن از یکدیگر حمایت کنیم. خود حاتمی هم سعی در بهتر کردن این روند داشت و خودش هم بخشی از این روند شده بود. او سعی می‌کرد بازیکنان را به شکلی به کار بگیرد که آنها هم راحت‌تر باشند. به هر ترتیب همیشه تجربه نشان داده که احساس و مسائل روانی در عملکرد بازیکنان ایرانی نقش پررنگی داشته و این‌بار هم همین شرایط حاکم بود.
برسیم به خودت و صحبت‌هایی که در میان بازی‌ها آغاز شد. صحبت از انگیزه بالا برای اثبات خودت پس از خط خوردن از تیم ملی. در واقعیت این ماجرا چقدر تاثیر‌گذار بود؟
این ماجرا را در اکثر رسانه‌ها خواندم. خیلی‌ها نوشته بودند که من و اصغر کاردوست به‌خاطر خط خوردن‌مان بود که این‌قدر انگیزه داشتیم و البته برخی هم کار را فراتر برده بودند و ما را در مقابل مربی تیم ملی قرار داده بودند. واقعیت‌اش را بخواهید نمی‌شود گفت که این اتفاق باعث افزایش انگیزه‌ام نشد اما من بخش اعظم انگیزه را از پیراهنی که برای آن بازی می‌کنم می‌گیرم و برای همان مسابقه و پیروزی تلاش می‌کنم نه برای هدف دیگری. من نه مشکلی با کادر فنی تیم ملی دارم و نه هیچ کس دیگری. من حتی برای مسابقات محلات هم اگر شرکت کنم با تمام توان می‌روم و انگیزه دارم. بازیکنی که به‌خاطر تعهدی که به پیراهن تیمش دارد بازی نکند و انگیزه نداشته باشد، به نظر من یک جای کارش می‌لنگد.
پس از خط خوردن از تیم، خیلی صحبتی راجع به آن نکردی! چطور در این مدت کم خودت را جمع و جور کردی؟ کنار رفتن در روز آخر آن هم پس از چند ماه حضور در اردو قطعا خیلی سخت بود.
دقیقا. من پنج ماه در اردوی تیم ملی بودم و همین حالا هم می‌گویم حقم بود که با توجه به تلاش‌ها و شرایطم در ترکیب تیم ملی باشم. روزی هم که فهمیدم در تیم اعزامی نیستم، با کادر فنی صحبت کردم. صحبتی که تا امروز چیزی درباره‌اش نگفتم. با این حال در آن زمان جایی در تفکرات سرمربی برای بازی‌های آسیایی نداشتم. قطعا خیلی ناراحت شدم اما حالا دیگر گذشته و امیدوارم در آینده بتوانم به تیم ملی کمک کنم.
نظرت درباره مقایسه عملکرد پتروشیمی و تیم ملی چیست؟
این مورد را هم خیلی دیده‌ام و به نظرم اتفاق درستی نیست. شرایط هر دو تورنمنت و نماینده ایران به طور کلی متفاوت بود و اصلا نمی‌شود در کنار هم قرارشان داد.
تیم ژاپن که در فینال با آنها مسابقه دادید چطور بود؟ ژاپنی‌ها هیچ‌گاه تیم‌های خوبی را به باشگاه‌های آسیا نمی‌فرستادند اما این‌بار تیم‌شان مانند پتروشیمی با چهار برد پیاپی به فینال رسید.
الوارک تیم بسیار خوبی داشت. آنها چهار بازیکن خارجی با خودشان آورده بودند که در هر مسابقه می‌توانستند از دوتای آنها استفاده کنند. فکر می‌کنم ژاپن به‌خاطر المپیک بعدی که در کشورش برگزار می‌شود، روی بسکتبال هم سرمایه‌گذاری خوبی کرده باشد، آنها با امکانات و تدارک بسیار خوبی آمده بودند. یکی از خارجی‌های‌شان هم‌تیمی صمد نیکخواه در لیگ چین بود و سایر نفرات‌شان هم شرایط خوبی داشتند. تیم خوب و روانی بودند اما هدف اصلی ما از کار انداختن نفرات بلند و پست‌های چهار و پنج‌شان بود که موفق شدیم و در نهایت هم با برد پنجم به قهرمانی رسیدیم.
از این هشت نفر چه تعداد در لیگ هم برای پتروشیمی بازی می‌کنید؟
این‌طور که شنیده‌ام هر هشت نفر در پترو خواهیم ماند و در لیگ برتر هم برای این تیم به میدان می‌رویم.
گفتگو: محسن آجرلو
