برانکو بهتر است یا وینفرد شفر (تحلیل روز)
هر دو مربی ستاره‌های قابل اتکایی را در نقل و انتقالات تابستانی از دست داده‌اند و با تیم جدیدی پا به مسابقات فصل جدید گذاشته‌اند با این تفاوت که برانکو فرصتی برای جبران نداشت و ستاره‌ای نتوانست جذب کند.
به گزارش ایلنا، در تعطیلات تابستان محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده، وحید امیری و صادق محرمی از پرسپولیس جدا شدند. در همان مقطع زمانی، مامه تیام، سرور جباروف، سید مجید حسینی و امید ابراهیمی بار سفر بستند و با جدایی از استقلال به تیم‌های خارجی پیوستند و قدری پیش از آنها امید نورافکن هم به بلژیک رفته بود.
حالا (در اواسط ماه نخست از پاییز 1397) و دوماه و اندی پس از شروع فصل تازه فوتبال باشگاه‌ها نگاهی بیندازید به شرایط دو تیم فوق تا دریابید با این عوارض چگونه روبه‌رو شده‌اند.پس از گذشت 8 هفته از لیگ برتر پرسپولیس مثل سپاهان تنها تیم بی‌شکست فصل است و کمترین گل خورده را دارد و با اینکه در رده سوم جدول قرار دارد، فقط به سبب تفاضل گل یک پله زیر دست سپاهان ایستاده و از پدیده صدرنشین تنها یک امتیاز کمتر دارد. در جام باشگاه‌های آسیا هم سرخ‌های تهرانی کمترین فاصله را تا فینال دارند و اگر السد را در دیدار برگشت نیمه‌نهایی هم ناکام کنند، به نخستین تیم ایرانی بعد از ذوب‌آهن در سال 2010 تبدیل می‌شوند که به فینال رسیده است.
استقلال در نقطه مقابل در 7 بازی‌اش در لیگ فقط یک برد کسب کرده و با اکتفا به 5 گل زده حتی به معدل یک گل زده در هر بازی هم نرسیده و به همین سبب نیز فقط در رده یازدهم جدول قرار دارد و از صنعت نفت که چهاردهم است تنها دو امتیاز بیشتر دارد. در لیگ قهرمانان آسیا هم می‌دانید که آبی‌ها چه نمایش تأسفباری به‌ویژه در تهران مقابل السد قطر داشتند و چگونه یک بار دیگر به سبب ندانم‌کاری‌های دفاعی‌شان در سطح قاره حذف شدند.
دستاوردهای جالب برانکو ایوانکوویچ در قیاس با خلل‌های وینفرد شفر زمانی بیشتر نمود پیدا می‌کند که متذکر شویم پرسپولیس به سبب محرومیت اعمال شده توسط فیفا یک بار دیگر حق خریدهای جدید را نداشت و مجبور بود با آن چه دارد بسازد و با همان نیروهایی سر کند که فصل پیش را با آنها به پایان رسانده بود، اوج پیروزی در عین نداری چشمگیر پرسپولیس را می‌توانید در همین برد پر سر و صدای اواسط هفته گذشته‌شان مقابل السد در خاک قطر جست‌وجو و حس کنید. آنجا که پرسپولیس تیمی را برد که در تهران سه گل به استقلال زده بود و حتی در شب بازی انتحاری آبی‌ها در دیدار برگشت در دوحه تسلیم نشده و از مردان شفر تساوی 2 بر 2 را گرفته بود.
کاستی‌های استقلال زمانی هویداتر می‌شود که به یاد آوریم این تیم به سبب محروم نبودن از حق خریدهای تازه در تابستانی که سپری شد روح‌ا... باقری، علی کریمی، محمد دانشگر، مرتضی آقاخان، میثم تیموری، فرشاد محمدی‌مهر و سرانجام مرتضی تبریزی، مارکوس نویمایر و طارق همام را به جمع نفراتش افزود و همین‌طور اللهیار صیاد‌منش و امیر حسین اسماعیل‌زاده را در رده سنی امیدها و حتی این 13-12 بازیکن تازه هم نتوانسته‌اند آبی‌ها را تکان بدهند. اینجا است که فرق کار دو باشگاه و به واقع تفاوت بین مربی با مربی تعیین می‌شود. سرمربی آلمانی آبی‌ها به‌رغم در اختیار داشتن لشکر تازه فوق و قوای بزرگتری که از فصول پیشین در جمع آبی‌ها مانده بودند و بین‌شان منتظری، حیدری، غفوری، زکی‌پور، چشمی، سهرابیان، اسماعیلی، باقری، حسین حسینی، انصاری و البته سید مهدی رحمتی شاخص‌ترین‌ها هستند، به نتایجی رسیده است که برشمردیم و برانکو با تیمی که با رجوع اجباری وی به کار ناآزموده‌هایی همچون همتی، طاهرخانی و علوان‌زاده غیر قابل اعتمادتر شده، به چیزهایی دست یافته که گفتیم و هنوز هم باور آن غیر‌ممکن می‌نماید.
همه اینها بدین معنا و با هدف طرح این ادعای صریح نیست که برانکو لزوماً مربی بهتری نسبت به شفر است ولی اگر به این معنا نیست به سختی می‌توان مفهوم دیگری از آن برداشت کرد!
اگر هم نتیجه‌گیری فوق حاصل نیاید و نحوه و کیفیت کاملاً متفاوت بازی دو تیم نیز مبنا قرار نگیرد، قطعاً به این نتیجه باید ر‌سید که سرمربی کروات پرسپولیس در مدیریت سرمایه‌های موجود و استفاده حداکثری از حداقل نیروهای موجود لااقل در این فصل خاص بسیار بهتر از همتای آلمانی‌اش در استقلال کار کرده و شاید یک دلیل موفقیت‌اش این باشد که به لطف قدری بیش از 10 سال زندگی در ایران (در دو مقطع زمانی) فوتبال ما و مشخصه‌ها و نیازهای آن را بسیار بهتر و بیشتر از شفر که عمر حضورش در ایران فقط به 14 ماه می‌رسد، می‌شناسد.
بقیه برداشت‌های لازم از این قضایا و تفاوت‌ها را هم می‌توان به فوتبال‌دوستان و خوانندگان این سطور سپرد.
