مسئولان جدی تر به رشته های رزمی نگاه کنند

به گزارش خبرگزاری ایلنا، دکتر " عباس شوکتی " با اشاره به موفقیت های اخیر ملی پوشان جودو در مسابقات جهانی جودو، تصریح کرد: رشته های رزمی علی رغم داشتن توان و ظرفیت بالا، از گذشته تاکنون از نظر سرانه ورزشی با مشکل مواجه بوده و این مساله به یکی از بزرگترین دغدغه های ورزشکاران این  ورزش ها مبدل شده است. 

وی با تاکید بر این که توسعه ورزش از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و سلامت، بر کل جامعه تاثیر گذار خواهد بود، اظهار داشت: مدیریت بهره برداری و هم افزایی ورزشی باید تعامل بیشتری را با فدراسیون های مرتبط صورت دهد. بایستی تمرکز بیشتری برای بهره برداری از فضاهای ورزشی در سراسر کشور انجام شود. ضمن این که فعالیت‌های بخش خصوصی در این زمینه نیز بسیار چشمگیرتر شود.

شوکتی افزود: به عنوان مثال، فدراسیون کاراته 2 سال است که  برای اختصاص فضایی در مجموعه آزادی با مسئولان شرکت توسعه و تجهیز مکاتباتی کرده که گویا مسئولان این شرکت نه تنها همکاری لازم را نداشته اند، بلکه آن طور که شنیده شده حتی کارشکنی هایی نیز کرده اند. مربی کاراته کشور ادامه داد: وظیفه این شرکت، فراهم کردن زمینه های گسترش ورزش همگانی و قهرمانی در رشته های مختلف است و نباید تنها به جنبه های درآمدزایی توجه شود. رشته هایی نظیر: کاراته، تکواندو، ووشو و جودو چیزی از کشتی و برخی رشته های مدال آور کم ندارند و شایسته است که با نگاه مهربانانه تری با آنها برخورد کرد. 

وی با تاکید بر اینکه سرمایه گذاری ورزشی از لحاظ اقتصادی ضریب بازگشت سرمایه زیادی دارد، گفت: باید از بخش خصوصی در ورزش حمایت و زمینه های لازم برای فعالیت هرچه بیشتر آنها را مهیا کرد. 

شیهان شوکتی در ادامه یادآور شد: متاسفانه ورزش های رزمی ما از حیث مدیریتی و اداری با کمبودهایی روبرو است. هنوز موانعی برای داشتن یک ورزش مستحکم و ساختارمند، مثل توجه علمی، اصولی و دلسوزانه به ورزش‌های پایه، ورزش در مدارس و سروسامان دادن به نظام باشگاهداری وجود دارد. با این حال، به دلیل وجود استعدادهای ذاتی و نیروی کم‌ نظیر و پرمایه انسانی، همواره در سطح قاره‌ای و جهانی در رشته‌های رزمی، افتخارات بزرگ و قابل تحسینی به نام ورزش ایران ثبت می‌شود.

کارشناس رشته های رزمی در پایان خاطرنشان کرد: شکی نیست که برای ساختن و سازمان دادن ورزش به ویژه رشته های رزمی و راه‌اندازی آن در مسیر بایسته، یک عزم و اراده جدی احتیاج است. علاوه ‌بر تشکیلات اداره‌‌کننده ورزش، خیلی از سازمان‌ها و نهادهای دیگر نیز باید به نقش و وظیفه خود در‌باره ورزش عمل کنند. از این رو، این انتظار هست که حداقل مسئولان ورزش، کار و وظیفه خود را در قبال رشته های رزمی جدی تر بگیرند و در حد توان و تا آنجا که در حیطه اختیارات و وظایف تعریف شده آنان است، برای سر و سامان دادن به رشته های رزمی و ایجاد فضا و شرایط سالم و مناسب کاری، کوشا باشند.