خلا بزرگی به نام کریس رونالدو
دندان رئال مادرید کشیده شده است
بازیکنان بزرگ خودشان را در بازیهای بزرگ نشان میدهند و برای نخستین بار بعد از رفتن کریستیانو رونالدو به یوونتوس، جای خالی او در رئال مادرید احساس شد.
به گزارش ایلنا، در تساوی بدون گل مقابل تیم همشهری اتلتیکومادرید، سفیدها کند و ناکارآمد به نظر میرسیدند و برای دومین بازی پیاپی نتوانستند گل بزنند.
تیم خولن لوپتگی که چهارشنبه 3 بر صفر مقابل سویا در هم کوبیده شد، میخواست برابر اتلتیکو بازگشتی قدرتمندانه را رقم بزند اما لبه برندهای نداشت و کار با یک تساوی خستهکننده تمام شد.
در نبود بهترین گلزن تاریخ رئال مادرید، گرت بیل قرار بود سکاندار این کشتی شود. متاسفانه و به شکلی غیرقابل پیشبینی، ستاره ولزی دچار مصدومیت ران و بین دو نیمه تعویض شد. نمایش بیل در ابتدای این فصل امیدهای زیادی را در دل هواداران زنده کرد. او که تا به حال سه گل زده، تنها کسی بود که دروازه سویا را به خطر انداخت و یک بار تیرک دروازهشان را به لرزه درآورد؛ در بازی با اتلتیکو هم یک خطر جدی روی دروازه میهمان ایجاد کرد.
به هر حال در نیمه دوم خبری از بیل نبود و دنی سبایوس، هافبک جوان جایش را گرفت. در حالی که ایسکو به دلیل درآوردن آپاندیس تا یک ماه نمیتواند بازی کند، رئال از کمبود خلاقیت رنج میبرد و برای همین مصدومیت بیل و غیبت احتمالیاش ضربهای ویرانکننده بر پیکر رئال محسوب میشود.
بیانصافی نشود، سبایوس در بازی نیمه دوم خود تاثیرگذار بود، حتی تا جایی پیش رفت که کنترل بازی را از دست اتلتیکو خارج کرد و به رئال قدرت بیشتری در میانه میدان داد اما برای شکستن سد دفاعی اتلتیکو کافی نبود.
مارکو آسنسیو که بیشترین سود را از جدایی تابستانی رونالدو برد، یک فرصت عالی به دست آورد اما در مصاف تک به تک با دروازهبان اسلوونیایی و فوقالعاده اتلتیکومادرید، یان اوبلاک تنها یک کرنر برای تیم به دست آورد.
آن طرف میدان هم تیبو کورتوآ با واکنشهای خوب خود آنتوان گریزمان و دیگو کاستا را ناکام گذاشت، در واقع، دروازهبان بلژیکی تنها فاصله میان مادرید و یک شکست تلخ دیگر بود. آنچه از دیدگاه رئال مادرید واقعا دردناک بود، این بود که تیم لوپتگی برای دومین بار پیاپی نتوانست از لغزش بارسلونا استفاده کند و غول کاتالونیا با وجود کسب نتایج ضعیف همچنان در صدر جدول لالیگا باقی مانده. بارسلونا در بازی خانگی با اتلتیک بیلبائو تنها از شکست گریخت اما رئال هم نتیجه بهتری مقابل تیم سرسخت دیگو سیمئونه نگرفت که تا پایان مقاومت کرد.
فرستادن وینیسیوس جونیور به زمین در آخرین دقایق بازی برای اینکه نخستین بازیاش را انجام دهد نیز هیچ تاثیری نداشت و هواداران برنابئو را ناراضی کرد. وینیسیوس تنها یک ضربه آزاد برای تیمش گرفت و مادریدیها نام سرخیو راموس را فریاد میزدند که با یک گل دیرهنگام دیگر نجاتشان بدهد اما وقتی شما انتظار دارید مدافع میانی تیم شما را از چاله در بیاورد، یک جای کار میلنگد.
ماریانو کسی که وارث پیراهن شماره 7 رونالدو شده نیز مورد تقاضای هواداران بود اما روی نیمکت ماند با وجود بازیهای خوبی که قبلا انجام داده تا هواداران به دریافت کامل و صحیحی از برنامههای لوپتگی نرسند. آمدن لوکاس واسکس هم بیفایده بود. او چندپسته و قابل اتکا است اما نه آن بازیکنی که بتواند قفل چنین بازی سختی را باز کند.
در نهایت، بیدندانی رئال در حمله برایشان گران تمام شد و این خطر که در دوران پسارونالدو باز هم گریبانشان را بگیرد، به شدت تهدیدشان میکند.
ریک شارما / مترجم: سیدعلی بلندنظر