گرانی ارز و برنامه های روی هوا؛ قلب ورزش آهسته می زند
گرانی ارز و بی‌ثباتی که در بازار اسکناس‌های خارجی به وجود آمده زندگی همه مردم را تحت تاثیر قرار داده است.
به گزارش ایلنا، افزایش بی رویه قیمت ارز در بازار که این روزها غیر قابل کنترل هم شده، شرایط سختی را به وجود آورده که این سختی در زندگی همه اقشار جامعه تاثیر مستقیم دارد. از بازاری گرفته تا کارمند، کارگر و تاجر همه درگیر این مشکلات هستند اما در این میان ورزشی‌ها جور دیگری با این افزایش قیمت ارز درگیر هستند که می‌تواند در اجرای برنامه‌های آنها اشکالات اساسی به وجود بیاورد. ورزشی‌ها معمولا از این افزایش قیمت‌ها نمی‌توانند ذینفع باشند؛ به هر حال تاجر و بازاری می‌توانند جنس گران خود را گرانتر بفروشند اما ورزشی‌ها چه اتفاقی برای‌شان رخ می‌دهد؟ جنس ارزان آنها به یکباره با افزایش نرخ ارز چندین برابر گرانتر می‌شود
ورزشی‌ها از چند ماه قبل و یا شاید از چند سال قبل برنامه ریزی می‌کنند تا برنامه‌های اردویی، تمرینی، مسابقات بین‌المللی و یا جذب مربی و بازیکن خارجی خود را پیش ببرند اما در میانه راه به یکباره ارز با جهش قیمت به چند برابر قیمت اولیه خود می‌رسد و همین همه برنامه‌ها را دچار مشکل می‌کند. به طور مثال فدراسیون فوتبال قبل از جام جهانی فوتبال با کارلوس کی‌روش توافق کرد؛ زمانی که هنوز قیمت دلار یک سوم و یا حتی یک چهارم مبلغ فعلی بود اما با افزایش چهار برابری قیمت دلار فدراسیون فوتبال چگونه می‌تواند این مبلغ را تامین کند؟
همین وضعیت در باشگاه‌های فوتبال هم وجود دارد. باشگاه پرسپولیس سال گذشته قرارداد برانکو ایوانکوویچ را با حدود 900 هزار دلار تمدید کرد. زمانی که دلار 3500 تومان بود اما حالا با دلار بالای 10 هزار تومان چه اتفاقی در باشگاه پرسپولیس رخ می‌دهد؟ مربی 3 میلیاردی قرمزها به یکباره در کمتر از دو هفته به 9 میلیارد تومان افزایش قیمت پیدا می‌کند. جدای از اینکه چه تفاوت هنگفتی در این مبلغ قرارداد وجود دارد، یک نگرانی مهم و ویژه هم در این روزها پیش آمده و آن امکان تهیه ارز بالای 10 هزار تومان در بازار آزاد و یا ارز 9 هزار تومانی در بازار مبادله‌ای است.
این نگرانی‌ها در فوتبالی وجود دارد که درآمد خوبی را هم دارد. فوتبال به‌عنوان یک ورزش پردرآمد بخشی از گرفتاری‌های مالی خود را از طرق مختلف به دست می‌آورد اما فدراسیون‌هایی که درآمد ندارند چه باید بکنند؟ فدراسیون کشتی به‌عنوان ورزش مدال‌آور ایران که همیشه بار مدال‌آوری ورزش به دوش آن بوده با انجام حدود 30 الی 40 سفر خارجی چقدر باید ارز داشته باشد تا بتواند این سفرهای خود را انجام بدهد؟
البته فقط ارز نیست، الان بلیت پروازهای خارجی سر به فلک کشیده و هر سفر خارجی برای تیم‌های ملی کشتی کمتر از 100 الی 150 تومان آب نمی‌خورد. این پول از کجا و چگونه باید تامین شود؟ اگر در همین حد محاسبه شود باید نزدیک به 6 الی 7 میلیارد تومان فقط هزینه خرید بلیت شود؛ این یعنی فدراسیون کشتی باید به طور تقریبی بودجه‌ای که از وزارت ورزش و جوانان دریافت می‌کند را صرف خرید بلیت کند. در واقع رسول خادم باید در این روزها تمام فکر و ذهن خود را برای برنامه‌ریزی فنی و مدیریتی کنار بگذارد و فقط به دنبال تامین پول بلیت سفرهای خارجی این فدراسیون باشد. البته این کار هم جواب نداده و او مجبور شد تعدادی از برنامه‌های خود را تغییر بدهد. به طور مثال آلیش بانوان به مسابقات جهانی اعزام نشد و یا اینکه تیم منتخب کشتی آزاد به مسابقات بین‌المللی مدوید در بلاروس اعزام نشد اما این روند تا کجا می‌تواند ادامه داشته باشد؟ کمتر از 40 روز دیگر این تیم باید به مسابقات جهانی اعزام شود. در هر دو رشته آزاد و فرنگی باید تیم ملی کشتی در مسابقات جهانی مجارستان به فکر موفقیت باشد اما واقعا امکان تامین ارز برای سفر بی دغدغه و آسان برای این تیم‌ها وجود دارد؟ البته ارز مبادله‌ای به هر اندازه‌ای که فدراسیون‌ها بخواهند تامین می‌شود اما ارز با قیمت 9 هزار تومان مشکلات فراوانی را به لحاظ مالی به وجود می‌آورد. این وضعیت فدراسیون کشتی است؛ فدراسیونی که تا همین چند وقت پیش از هر کمکی تقریبا بی‌نیاز بود و می‌توانست روی پای خودش بایستد اما سایر فدراسیون‌های ورزشی چه می‌کنند؟
همیشه بعد از بازی‌های آسیایی که برگزار می‌شود نوبت به بازی‌های پاراآسیایی می‌رسد که ورزشکاران جانباز و معلول باید در این بخش به میدان رقابت بروند. 14 مهر مراسم افتتاحیه بازی‌های پاراآسیایی به میزبانی جاکارتا انجام می‌شود و کاروان ورزشی ایران با 300 نفر راهی این بازی‌ها می‌شود. با توجه به اینکه برنامه‌ریزی‌‌ها برای اعزام این کاروان از یکی دو سال پیش انجام شده، همه چیز با دلار 3500 تومانی محاسبه شده اما حالا با دلار بالای 10 هزار تومان در بازار آزاد و یا ارز مبادله‌ای حدود 9 هزار تومان همه چیز به هم ریخته است. نخستین اتفاقی که برای این کاروان رخ داده تغییر یک میلیارد و پانصد میلیون تومانی در هزینه بلیت است. با وجودی که بلیت‌ها از قبل قرارداد خریدش امضا شده بود اما با افزایش نرخ مجبور به پرداخت مابه‌التفاوت شدند. سایر هزینه‌ها نیز به همین شکل است اما مگر بودجه و درآمد کمیته ملی پارالمپیک چقدر است که بخواهد این همه هزینه اضافی را برای تامین ارز پرداخت کند؟
همه این مشکلات اما با یک تصمیم می‌تواند قابل حل باشد؛ تخصیص ارز دولتی به ورزش. این تصمیم می‌تواند بار مهمی را از روی دوش ورزش بردارد اما با تصمیم و نظر دولت فعلا این کار ممکن نیست و همین ورزش را تحت فشار گذاشته است. شاید در این بخش دولت هم با مشکلاتی روبه‌رو باشد و به همین دلیل فعلا تصمیم گرفته شده که به ورزش تخصیص نیابد اما واقعیت این است که ورزش ایران دولتی است و هزینه تیم‌ها و فدراسیون‌ها غالبا از سوی دولت تامین می‌شود. اگر فدراسیون‌ها و تیم‌ها نتوانند هزینه‌های خود را تامین کنند در نهایت این دولت است که باید دست به کار شود و به این تیم‌ها و فدراسیون‌ها کمک ویژه کند تا از پس مشکلات خود بربیایند. پس چه بهتر که دولت این بار را در همان ابتدای راه و با تخصیص ارز دولتی از روی دوش خود بردارد.
گزارش: محسن وظیفه
