بی خیال تفنگ؛ به ما یک «توپ» بدهید!

به گزارش ایلنا، پس از جنگ جهانی دوم، این دومین باری بود که شانزلیزه با چنان اتمسفری، تا به آسمان هفتم شاد رفت و ستاره قهرمانی را روی تاج خروس نشاند. بار قبل فرانسوی ها بی اهمیت به «نژاد» و با اتکا به «ملیت» به خیابان ریخته بودند و زیدان را لایق ریاست جمهوری می دانستند! حالا دیگر کسی به صحبت های پلاتینی پیش از 2018 و اعتراف بر چینش هدایت شده الگوریتم 98 اهمیتی نمی دهد؛ دیگر مهم ترین پدیده، این بازه 20 ساله و طلایی آبی هاست.

چندی پیش آمار عجیب و غریب انتخابات ریاست جمهوری مصر هم از آرایی می گفت که بدون تبلیغ «محمد صلاح» را از صندوق بیرون آورده بود. سال ها پیش از این نیز «حجازی» برای این پست کاندیدا شده بود و شاید وقت آن باشد تا برای قبول جمله دومنک، مربی ناکام فرانسه در 2006 درنگ نکنیم: «این فوتباله؛ اما خیلی بیشتر از اینه!»

صحبت از تاثیر فوتبال و گواه حتی نافوتبالی ترین کارشناسان در این باب، تنها کلیشه است. تاریخ مستطیل سبز عجیب ترین سناریوها را در هر ژانری به خود دیده است و در برابر این رشته تنها باید احترام گذاشت؛ ورزشی که سال هاست زیباترین مانیفست خود را در شعار «نه به نژادپرستی» می داند.

فرانسوی ها این گزاره را به خوبی درک کرده اند. آن ها پیش از این یکپارچه پشت آنلکا ایستادند و حالا در قبال نژاد بالغانه ترین رفتار را دارند. مستند «آبی ها» خیلی هنرمندانه نشان می دهد که آن ها چطور بی تفاوت نسبت به رنگ پوست، همگی زیر یک بیرق رفته اند و تجلی گر سه واژه معروفشان بودند: آزادی، برابری، برادری! آبی ها در سرود ملی خود، سرشار از آمادگی برای دفاع از میهن و جنگندگی اند. آن ها قبل از هر مسابقه این جمله را روی یقه خود می خواندند: تفاوت هایمان ما را متحد می کند!

حتی اگر قهرمانی فرانسوی ها در روسیه را ناپلئونی بدانیم، به سبک بازی دشان انتقاد داشته باشیم یا بابت سوت های داوری، خوش شانس قلمدادشان کنیم؛ با پایان جام جهانی و افسردگی حاصل از بازگشت به زندگی روزمره، دوباره باید به یاد تیمی که با ترکیب جوان و با تجربه، سیاه و سفید، مقیم و مهاجر بر بام دنیا تکیه زد غبطه بخوریم و حسرتی به اندازه شانزه لیزه داشته باشیم. زیباترین شات جام برای مایی که فوتبال را ماوای فرار از بحث های اعصاب‌خردکن می دانیم، شاید همان صحنه ای باشد که مکرون و کیتاروویچ دست به دست هم دادند و شعار برادری فرانسه را واقعی ساختند: «برادری یعنی در کنار هم بودن.چه فرانسوی باشیم چه نباشیم، همه باید برای بدست آوردن آن مبارزه کنیم تا بتوانیم به کمک آن برابری و آزادی خود را نیز جاودانه سازیم.»

پس لطفا مرزها را پاک کنید و دست بر قبضه تفنگ نبرید؛ به ما تنها یک «توپ» بدهید تا دنیا را برایتان زیباتر کنیم!

محمدشفیع اعجازی