خداحافظ 8 یاغی، خداحافظ استعداد خالص

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، خبر شاید به اندازه کافی تکان دهنده نبود، خداحافظی جباری از فوتبال می‌توانست خیلی بیشتر از اینها ذهن فوتبالدوستان را به خود مشغول کند ولی او در شرایطی اعلام کرد دیگر قصد ادامه دادن ندارد که مدت‌هاست دیگر اثری از او در میادین نیست و شاید بتوان گفت خیلی پیش‌تر از اعلام رسمی پایان فوتبالش توسط خود او، دورانش به پایان رسیده بود و اتفاقی که شاید بهتر بود زودتر از این انجام شود تا اینجا طول کشید.

صحبت از مجتبی جباری است. استعداد ناب و خالصی که هیچ وقت در فوتبال به حتی نیمی از آنچه استحقاقش را داشت نرسید. بازیکنی که همیشه تاثیرگذار بود و تفاوت‌ها را با هنر ساق‌هایش رقم می‌زد. مرد همیشه آبی که هرگز حضورش در لباس زرد سپاهان و سبز الاهلی به دل ننشست و تصاویری که از او در ذهن‌ها به ثبت رسیده همه با پیراهن آبی است.

بازیکنی که متفاوت بودنش نه تنها در هنر فوتبال او، که در اخلاق و رفتارش هم نمود داشت. کسی که خوب یا بد، درست یا غلط همیشه بر مرکب اصول خودش سوار بود و نه مصلحت اندیشی در تفکراتش جایی داشت و نه کوتاه آمدن به اقتضای شرایطی که مهر سکوت بر دهان هرکس جز او می‌زد.

جباری هرگز وارد دسته‌بندی‌ها و بازی آدم‌های صاحب منصب نشد و همیشه خودش بود زبان تلخی که بارها برایش دردسر ساز شد.

او به شدت بدشانس‌هم بود. مصدومیت‌های سریالی به قدری برایش دردناک و عذاب‌آور بود که به ندرت فصلی را به سلامت شروع کرد و به سلامت پایان داد شاید اگر این مصدومیت‌ها نبود هم در استقلال، هم در تیم ملی و هم در فوتبال اروپا جایگاهی خوب و به مراتب بالاتر از آنچه در اختیارش قرار گرفت را تصاحب می‌کرد.

جباری بازی را از جوانان راه‌آهن و استقلال شروع کرد و در بزرگسالان برای نخستین بار یه عنوان یار قرضی به ابومسلم رفت و بعد از 3 سال حضور در این تیم، در 22 سالگی به بزرگسالان استقلال آمد و 8 سال خیلی خوب در این تیم سپری کرد و بار جام قهرمانی لیگ را بالای سر برد.

او به دلیل اختلاف با فتح‌الله‌زاده در پایان لیگ دوازدهم و در شرایطی که استقلال در مسیر قهرمانی آسیا به او نیاز داشت مجبور به جدایی و رفتن به سپاهان شد. شاید اگر جباری در استقلال مانده بود و اختلافات داخلی به این تیم چنین ضربه‌ای نمی‌زد، ستاره سوم را هم روی پیراهن آبی‌ها می‌دیدیم.

جباری در سپاهان دوامی نیاورد و به گفته کرانچار، سرمربی وقت طلایی‌پوشان دلش پیش استقلال بود و به همین خاطر جدا شد و به لیگ قطر رفت تا چند سال بی‌حاشیه را در الاهلی سپری کند، تیمی که این روزها یک جواهر دیگر به نام امید ابراهیمی را از چنگ آبی‌ها در آورده است.

جباری ابتدای فصل گذشته به درخواست هواداران برگشت ولی هرگز احترامی که شایسته‌اش بود را ندید و در نهایت بدون به میدان رفتن برای این تیم کنار گذاشته شد تا مجبور شود سال‌های پایانی فوتبال خودش را بیرون بنشیند.

خروج جباری پا به سن گذاشته از استقلال بازهم مشتریان دست به نقدری برای این بازیکن با استعداد داشت ولی او اشتباه سپاهان را تکرار نکرد و با علم به اینکه نمی‌تواند در ایران برای تیمی غیر از استقلال بازی کند، بیرون نشستن و در غربت و بدترین شرایط ممکن تصمیم به پایان دادن به فوتبالش گرفت.

جباری در فوتبال به حقش نرسید ولی به گفته اکثر مربیان سابقش از جمله قلعه‌نویی و منصوریان، استعداد و هوش بالایش در مربیگری به کمکش می‌آید و می‌تواند روزی در کسوتی جدید نام و نشان و اعتبار بالایی برای خودش دست و پا کند. آن روز از راه می‌رسد و دیر نیست به شرطی که خودش بخواهد.