اوشین با دل خوش رفت؟

به گزارش ایلنا، هنوز بعد ِ این همه سال به بازگشت مهدی کامرانی خوشبینیم ، به استقبال صمد نیکخواه بهرامی می رویم تا به تیم ملی برگردد ، از خداحافظی حامد حدادی می ترسیم مبادا کناره گیری سنتر آسیا حال بسکتبال مان را از این که هست بدتر کند و در یک عصر گرم تابستانی با خداحافظی اوشین ساهاکیان از تیم ملی شوکه می شویم. 

این نسل تا می توانسته غافلگیرمان کرده و این بار نوبت اوشین است. 

ده - دوازده ساله بود که از اصفهان آمد و در ٣٢ سالگی از تیم ملی کنار کشید.چیزی حدود ٢٠ سال بر بلندای بسکتبال.

حضوری افتخارآمیز اما غافلگیرانه.

با جوانان ایران قهرمانی آسیا را به ارمغان آورد، با امیدها قهرمان شد و با تیم ملی قهرمانی آسیا را هم جشن گرفت و همه جوره غافلگیرمان کرد...

اوشین ساهاکیان اقلیت متعصب بسکتبال ایران در کنار تمامی افتخاراتی که بخش های مهمی از تاریخ بسکتبال شدند و هر از چندگاهی در این سال ها به همراه نسل طلائی اهالی بسکتبال را شوکه کردند آخرین شوک دوران پر فروغ بازی های ملی خود را در پایان بازی ایران و قزاقستان وارد کرد و با بوسیدن چهار گوشه زمین بسکتبال و با چشمانی اشک بار به دوران بازی ملی خود پایان داد. نمی دانیم این رفتن برای او زود بود یا به موقع، اما می دانیم جای خالی اش را احساس خواهیم کرد. 

اینکه چه شد یکدفعه بازیکن متعصبی که همیشه حامی هم تیمی هایش بود و حتی از روی نیمکت هم آنها را تنها نمی گذاشت تصمیم به خداحافظی گرفت را هم نمی دانیم و فقط امیدواریم با دل خوش از تیم ملی رفته باشد! دیدن اشک های اوشین برای مایی که بیش از یک دهه با او زندگی کردیم و با بازی هایش خاطره ساختیم سخت بود.

در این بین اما هنوز در انتظار غافلگیری های نسل طلائی بسکتبال هستیم که هر بار به نوعی ویژه از سوی بازیکنان نسل خاص بسکتبال سر می زند و غافلگیرمان می کند.

سعیده فتحی