چرا ما فقط خوب نباختن را بلدیم؟

به گزارش ایلنا، کارلوس کی‌روش اولین پست اینستاگرامی خود بعد از شکست شاگردانش در مقابل اسپانیای پرستاره را با این متن منتشر کرد: آماده سازی‌مان برای بازی با پرتغال را آغاز کرده ایم و از تمام دقایق رویای‌ مان لذت می بریم.در حالی که بقیه از روی اجبار و الزام بازی می کنند،ما برای رویای‌مان بازی می کنیم. ما این حق را به دست آورده ایم که برای رفتن به دور دوم جام جهانی به عنوان تیم اول بجنگیم و برای آن تا آخرین دقیقه همه کار خواهیم کرد. همانطور که این کار را مقابل مراکش و اسپانیا انجام دادیم.این رویای ماست و هیچ چیز آن را تغییر نمی دهد. هیچ کس نمی گوید این کار آسانی خواهد بود اما ما در جام جهانی نیستیم تا چیزهای آسان را پیدا کنیم.ما برای رویا اینجا هستیم.

همه امیدها و نگاه ها به بازی امروز ایران در برابر پرتغال است اگر در این بازی نتیجه نگیریم انگار در این چند سال کارلوس کی‌روش فقط خوب نباختن را به ما یاد داده است و بطور قطع در جام ملت های پیش رو نیز دوباره مثل دور قبل در ضربات پنالتی که به عراق باختیم به یکی از 4 تیم استرالیا، ژاپن،کره جنوبی یا عربستان می بازیم و بعد از بازی می گوئیم:خیلی خوب بازی کردیم اما حیف که باختیم.

باید گفت ما ایرانیان در برابر نتایج بدست آمده در فوتبال ملی چه کم توقع هستیم و چه زود از حافظه تاریخی یادمان می رود و اصلاً حافظه تاریخی نداریم.الان درست در موقعیت بازی در جام جهانی 1998 فرانسه هستیم که با یک برد و یک باخت در صورت بردن یا مساوی در بازی سوم در برابر یکی از ضعیف ترین تیم های آلمان در تاریخ می توانستیم از دور گروهی صعود کنیم و با گذشت بیست سال از این بازی حال بازیکنان تیم ملی ایران از عدم باور بازیکنان به بردن تیم آلمان و صعود از گروه خود می گویند.بعد از بردن تیم آمریکا در آن سال  و حضور در سه دوره جام جهانی بعدی می بایست کادرفنی،مدیریت پتیبانی و بازیکنان تیم ملی را به آن نقطه از باور و اعتماد به نفس برساند که اینبار می توانند با بردن تیم پرتغال از گروه خود صعود کنند. پس وقتش است ببریم وگرنه باید بپذیریم که کشورهایی مانند آلمان،برزیل،اسپانیا،فرانسه،انگلیس و ایتالیا از یک کره دیگری هستند! اینها باید همیشه برنده و ما در برابر آنها بازنده باشیم.

باید این بار به دنبال رویای دست یافتنی سرمربی تیم ملی و میلیون ها طرفدار فوتبال بدنبال صعود به دور دوم مسابقات جام جهانی باشیم .با نگاه به نتایج قبلی از حضور در تورنمنت های مختلف باید گفت فعلا همیشه بازنده سربلند هستیم و تا کی اینگونه باشد؟پس پیشرفت ما کجا رفته است و چرا نباید از تیم مان توقع داشت که یکبار هم شده از پیله در هم تنیده بازی های گروهی جام جهانی بعد از 5 بار حضور در این تونمنت معظم صعود کنیم.می توان گفت یکی از ضعف های بزرگ فوتبال ایران بلد نبودن بردن است و معمولاً در مراحل حذفی مشکل داریم .که حداقل از جام ملت های سال 1984 سنگاپور مشخص است و شاید بهترین مثال باید به بازی های جام ملت های 1996 امارات اشاره کرد که پس از باخت در بازی اول به عراق برای جنگ صعود از گروه بعد از برد تایلند توانستیم عربستان را 3 بر صفر ببریم اما در مرحله نیمه نهایی به آنها باختیم.

اگر قرار باشد اینبار نیز به پرتغال با نتیجه 1-0 یا 2-0 ببایزیم.نسبت به سال 2006 چه تفاوتی داشته ایم؟ آن زمان هم خوب بازی کردیم و با یک شوت پشت محوطه جریمه دکو هافبک برزیلی اصل وقت تیم ملی پرتغال و ضربه پنالتی کریستین رونالدو بازیکن مطرح حال حاضر دنیا با نتیجه 2 بر صفر واگذار کردیم. قصه جام جهانی 2006 را با دو باخت به کشورهای مکزیک و پرتغال و یک مساوی با آنگولا به پایان رساندیم.

اردن،قطر،سوریه و ... را قبلا نیز می بردیم و در مقابل 4 قدرت اصلی قاره آسیا به صورت یکی در میان آنها را می بردیم.که معمولاً برد ما در بازی های غیر حساس بوده و سهم باخت ما در بازی های مهم بوده است.اگر این بار نبریم پس چه تفاوتی کرده ایم.مطمئن باشید اگر این بازی را ببازیم در جام ملت های پیش رو نیز قبل از نیمه نهایی حذف خواهیم شد. چون اینجا جایی است که باید پیشرفت مان را نشان دهیم و اگر ببازیم مطمئن باشد که هیچ پیشرفتی نکرده ایم.تغییر نداشته ایم و باید گفت خسته شده ایم.چه مردم نجیبی هستیم که بخاطر روحیه بازیکنان حتی وقتی می بازیم نیز خوشی می کنیم واقعاً دیگر نمی دانیم ما تماشاگران و طرفدارن چه کنیم؟

فکر کنم ما وظیفه خود را انجام داده ایم و حال نوبت بازیکنان و کادر فنی است که پیشرفت شان نشان بدهند.زمان آن رسیده که واژه پیشرفت را نشان بدهیم وگرنه اگر ببازیم برای ما نفعی نداشته است.ژاپن و کره جنوبی جام جهانی 2002 را بخاطر بیاورید که بین سال های 1990 تا 2000 این دو کشور برنامه ریزی و تلاش نمودند و واقعاً در آن مقطع پیشرفت نموده و نمود آن در جام جهانی 2002 نشان دادند.

اینگونه نبود که فقط یک بازی و یک تیم بزرگ را ببرند و مثلاً کره جنوبی از سد اسپانیا و ایتالیا گذشت که این نشان دهنده پیشرفت است حتی اگر هم بگویند کره جنوبی تبانی کرده! یا شانسی برده است.باید بگویم شانس نیز به سمت کسی می رود که تلاش بیشتری کرده باشد و مشتاقتر باشد.همه در جهان مزد اشتیاق خود را می گیرند.پیشرفت اینطور نیست که مثلاً یک مسابقه با مراکش را ببریم چون با در نظر گرفتن آمار و اطلاعات در یک بازی حتما یک بازی شانس به شما رو می کند و برنده می شوید.وقتی می توانید بگوئید پیشرفت کرده این که دو تا سه مسابقه پشت سرهم برنده شوید.واقعاً بازی با مراکش شانس با ما یار بود و شانسی بردیم.

ترجمه های یک طرفه

دو بازی ایران با مراکش و اسپانیا را مجدداً نگاه کنید .واقعاً نیمه اول بازی با اسپانیا چه فوتبالی بازی کردیم.9 نفره در محوطه هجده قدم خودمان جمع شده بودیم و با وقت کشی های متناوب در پی حفظ نتیجه دلخواه بودیم.اکنون در فوتبال روز دنیا آنهم در سطح جام جهانی جائی ندارد،ما فقط بازتاب اظهار نظرهایی که به نفع مان بود را ترجمه کردیم و به آنهایی که گفتند ایران فوتبال را کشت دقت و اشاره نمی کنیم.مسلم است در این مرحله اسپانیا به آب و آتش نمی زند و هم نمی خواهد دست آنها رو شود ،حتی آسیب دیدگی نفرات به وجود بیاید وگرنه اگر می خواست در همان نیمه اول به نظر می توانست به  گل برسد.اصولاً وقتی می گویند تاکتیک های دفاعی موفق است که دفاع خوب باشد برای فاصله ضد حمله سریع برنامه ریزی شود که ما نیمه اول همه در محوطه جریمه جمع شده بودیم.اسپانیا را متوقف کردیم.اصولاً نمی خواهم زحمات و تلاش کادر فنی را نادیده بگیرم چون همین که روحیه دارند کار بزرگی است بحث بر سر این است که اسپانیا به هدف خود رسیده و توانست بالاخره از بازی با ایران 3 امتیاز لازم را بگیرد، اگر واقعاً توانسته باشیم اسپانیا را متوقف کنیم پس حتماً باید بازی با پرتغال را ببریم .در حال حاضر حداقل 4 نفر مهاجم همراه تیم ملی به جام جهانی برده شده است اما توانسته ایم حتی یک گل در این دو بازی بزنیم.اگر در بازی با پرتغال هم گل نزنیم با 4 دوره قبلی حضور در جام های جهانی چه تفاوتی کرده ایم!

در پایان این یادداشت باز باید از جملات سرمربی کارکشته تیم ملی وام گرفت که می گوید:«جدال با هموطنانش به عنوان مهمترین دیدار‌ زمان حضورش در فوتبال ایران است.» همانطور که شاگردان کی روش برای صعود به جام جهانی جنگیدن و حال فرصتی دست داده تا رویای صعود به دور دوم به واقعیت تبدیل کنند و اینبار به جای بازنده خوب می خواهیم به تیمی برنده تبدیل بشویم که به رویاها و آرزوهای خود رنگ واقعیت می بخشد.

علیرضا ترنج زرد