ایران در کدام ورزشگاه ها به میدان می رود؟

استارت از سن پطرزبورگ

پایتخت قدیمی روسیه، دومین شهر بزرگ این کشور و چهارمین شهر دنیا از نظر تعداد جمعیت است. نزدیکی به دریا هوایی گرم و شرجی در تابستان های این شهر به ارمغان خواهد آورد و این می تواند بزرگترین مشکل را برای بازیکنانمان ایجاد کند. ورزشگاه کرستوفسکی، اولین میزبان ایران در جام جهانی خواهد بود؛ استادیومی که اولین کلنگش با حمایت شرکت گازپروم، در 2007 خورد تا ده سال بعد برای فینال جام کنفدراسیون ها آماده باشد. این استادیوم شصت و هشت هزار نفری، یکی از کاندیداهای میزبانی در یورو 2020 هم خواهد بود و علی رغم دارا بودن دو اسکوربورد برای مجموعه، جز یکی از گران ترین ورزشگاه های دنیاست.

نکته جالب در رابطه با ورزشگاه کرستوفسکی، سقف جمع شونده و قابلیت جا به جایی زمین چمن می باشد که این قابلیت را ایجاد می کند تا رویدادهای ورزشی و حتی غیرورزشی مثل کنسرت، در هر زمانی از سال انجام شوند؛ حتی زمستان روسیه!

شانه به شانه غول ها، در کازان آرنا

طراحی منحصر به فرد و یکپارچه ورزشگاه، دقیقا همان چیزی است که در نگاه اول چشم ها را به خود خیره می کند. کازان دومین شهری است که ایران باید در آن به مصاف یکی از بزرگترین بخت های قهرمانی جهان برود. استادیوم پرهزینه روس ها که همزمان با رکود اقتصادی این کشور، هزینه سنگینی را روی دست آن ها گذاشت، با ال سی دی بزرگش بر روی نمای خارجی، یکی از لاکچری ترین ورزشگاه های دنیا لقب گرفته است. مجموعه ورزشی کازان آرنا که امکانات رفاهی بی نظیری در نوع خود دارد، علاوه بر برگزاری جام کنفدراسیون ها، حتی میزبان مسابقات جام جهانی شنای 2015 هم بوده است.

و حالا سارانسک!

امیدواریم، این آخرین مقصد ایرانی ها نباشد اما بازی برابر پرتغال، سومین دیدار ملی پوشان در 2018 خواهد بود. استادیومی که شش سال برای برپایی آن زحمت کشیده شد از نمای بیرون، کم شباهت به ورزشگاه «جام جهانی فیفای مونیخ» نیست.

45000 نفر در موردوویا سارانسک، بازی یوزهای ایران برابر یاران رونالدو را تماشا خواهند کرد اما پس از جام جهانی و انجام 4 بازی از مرحله گروهی در آن، اضافه شدن پیست تارتان، ظرفیت استادیوم را کاهش خواهد داد.