گوئررو، مندی و نویر در لیست مهمان‌های ناخوانده جام جهانی

به گزارش ایلنا، روز گذشته ترکیب هر سی و دو تیم حاضر در جام جهانی مشخص شد و علامت سوال های زیادی بر جا ماند؛ اما این بار می خواهیم به بررسی چند مسافر از روسیه بپردازیم که باعث تعجب بیشتری شده اند.

پائولو گوئررو، پرو

ناخوانده ترین مهمان جام بدون شک کاپیتان پرویی ها خواهد بود. کسی که به دلیل دوپینگ دچار محرومیت شده بود و طبق گفته های خودش، سهوا یکی از مشتقات کوکایین که در چایش حل شده بود را مصرف کرده است و حتی کار به جایی رسید که کاپیتان های تیم های هم گروه، با انتشار نامه  ای مشترک خواهان بخشش گوئررو شدند. دادگاه سوییسی، نهایتا رای به حضور او در جام جهانی 2018 داده است.

مانوئل نویر، آلمان

او ده ماهی هست که برای باشگاهش بازی نکرده و اولین حضورش را در بازی دوستانه آلمان مقابل اتریش به نمایش گذاشت اما در هر حال او مانوئل نویر است؛ کاپیتان و غول دروازه مانشافت! او گفته است از پس تمامی تست های پزشکی بر می آید و تا جایی که ممکن باشد بازی می کند.

ناصر شاذلی، بلژیک

شاید به خاطر نیاورید اما او بازیکن وست بروم است. دلیل آن هم چیزی نیست جز مصدومیت سنگینی که تنها اجازه حضور در پنج بازی را به او داد. او به موقع ریکاوری شد، اما در شرایطی که سلامت کاملش را هم به دست آورد، یک انتخاب پر سر و صدا به حساب می آید. هرچند به نظر می رسد روبرتو مارتنیز به گوش هایی نیاز دارد که در موقع لزوم بتوانند به عقب زمین هم کمک کنند.

جولین برنت، آلمان

شاید قرار دادن برنت در این لیست کمی بی انصافی باشد: او بازیکن خوبی است که فصل قابل قبولی را در لورکوزن گذراند اما بازیکنانی که پشت او ماندند دلیل حضور برنت در این لیست شدند. یواخیم لو تصمیم گرفت تا در روزهای آخر میان او و لروی سانه، خط قرمزش را روی وینگر باهوش و خارق العاده سیتی بکشد.

فابیان دلف، انگلیس

او هم سال خوبی را در سیتی گذراند و بازی های موثری به  عنوان دفاع چپ از خود نشان داد اما در سیستم سه دفاعه هیچ جایگاهی نخواهد داشت. ممکن است در ترکیب سه شیرها او به عنوان وینگر به میدان برود؛ پستی که البته با ان غریبه است و بازی نکرده است.

جیمی مک لارن، استرالیا

مک لارن وقتی به تیم ملی دعوت شد که در حال صبحانه خوردن در هتل و تلاش برای ریکاوری روحی خود بود. تابستان آرام و البته ناخوشایند او با مصدومیت هم پستش از این رو به آن رو شد؛ طوری که حتی پس از پایان مصدومیت جریک، او باز هم در لیست نهایی کانگوروها ماند.

عصام الحضری، مصر

نکته تعجب آور درباره او دعوت شدن به تیم ملی نیست، بازی کردن در این سن و سال است. الحضری در سن 45 سالگی، در صورتی که برای مصر بازی کند رکورد مسن ترین بازیکن تمام ادوار جام جهانی را خواهد شکست. موندراگون، دروازه بان کلمبیا در 2014، این رکورد را وقتی شکست که با 43 سال سن برای تیم ملی کشورش بازی کرد.

الکساندر آرنولد، انگلیس

او جوان ترین بازیکن تاریخ انگلستان نیست، اما یکی از جوان ترین ها چرا! آرنولد بیشتر به نظر می رسد یکی از مصداق های تصمیمات قاطع ساوتگیت برای انتخاب یک بازیکن جوان در مقایسه با باتجربه ترهایی باشد که می توانستند در پست دفاع راست به تیم ملی انتخاب شوند.

بنجامین مندی، فرانسه

مندی یکی دیگر از آن هایی بود که خیلی کم بازی کردند. او در هفته های آخر به من سیتی برگشت و انتظار می رفت دشان روی او حساب ویژه ای باز نکند، اما شرایط طوری پیش رفت که می توان حتی برای فیکس بودن او در جام جهانی هم شانس قائل شد.

ریکاردو پریرا، پرتغال

شاید او بهترین دفاع راست پرتغال باشد اما ترافیک بازیکن در این پست کار را برای مدافع لستر کمی سخت کرده بود. با حضور نلسون سمدو از بارسا و کنسلو از اینتر به نظر می رسید پریرا گزینه اول تیم ملی کشورش نباشد اما سانتوس در لحظات آخر تصمیم گرفت تا او را با خود به روسیه ببرد.

سرگئی ایگناشویچ، روسیه

سی و نه سالگی وقت بازنشسته یا بازنشسته کردن مدافعین است اما مصدومیت کامبولوف، مدافع روبین کازان در اخرین دیدار دوستانه تیمش باعث شد تا اینگناشویچ برای آخرین بار، طعم پوشیدن لباس تیم ملی کشورش را در  خاک خودشان بچشد