مراکش؛ فرصت طلب ترین شیر

به گزارش ایلنا ورزشی، مراکش در دیدار دوستانه خود برابر اوکراین تنها دو موقعیت به حریف داد. هرچند قهرمان آفریقا در زدن ضربات آخر خود بی دقت ظاهر شد، اما ترفند «باز نکردن مشت» همان چیزی است که درباره تیم ملی خودمان هم تبدیل به یک نقطه امیدواری شده است.

شیرهای اطلس هرچند بیشتر به نفوذ از جناحین اصرار می ورزیدند، اما تنوع تاکتیکی بالایی برای باز کردن دروازه تیم حریف دارند. ارسال از گوشه ها، فرار از عمق، استفاده حداکثری از اشتباهات حریف و کات بک، نمایی از حملات  تیم باانگیزه و سریع رنارد برابر اوکراینی ها بود. در ادامه به بررسی هرکدام از تاکتیک های اولین حریف ایران در جام جهانی می پردازیم.

1-  بازی پرتعداد در میانه میدان باید برگ برنده مراکشی ها برابر اسپانیا باشد. آن ها که روی کاغذ، شانس زیادی برابر شاگردان لوپتگی نخواند داشت، در برابر بازی سریع حریف نمی توانند به سرعت بازیکنان خود متکی باشند و با اعمال فشار روی خط میانی اسپانیا، قادر به پس گرفتن مالکیت بازی و پی ریزی حملات خواهند بود.

2-  نکته بعدی در رابطه با بازی مراکش درست همینجا مشخص می شود. درست درجایی که برتری عددی در میانه زمین با پاس های دقیق هافبک ها همراه می شود. حالا شیرهاس اطلس دو پلن برای ادامه کار دارند. فرار از عمق و بازی تک ضرب پشت مدافعین و یا ارسال های قطری و نفوذ از جناحین. در هر دوی این حملات، بازی بدون توپ مراکشی ها در استفاده از فضاهای خالی برای کات بک و یا ریباند، تیر خلاص را به دروازه حریف شلیک می کند.

3-  سرعت بالای مراکش و اضافه شدن سریع به فاز تهاجمی، خصوصا در ضدحملات نکته مثبت  بعدی در بازی شاگردان رنارد است. مراکشی ها هرچند کم تعداد، اما موثر و سریع حمله می کنند. جا ماندن متوالی بازیکنان اوکراین در هر ضدحمله مراکش، زنگ خطر را برای تمامی تیم هایی به صدا در می آورد که در وهله اول،هافبک دفاعی مخربی ندارد و در مرحله دوم،از فقدان یک دفاع وسط سرعتی رنج می برند. این دو عامل مهم ترین فاکتورها برای حملات تیمی خواهد بود که می تواند در مواقع حمله حریف، بدموقع ترین ضربات را وارد کند.

4-  هرچند دفاع تیمی مراکشی ها به شدت منظم و قابل تحسین است اما حضور یک ناجی در مواقعی که تیم جا مانده است، می تواند بهترین تضمین برای فرار از بحران باشد. در ایران، شاید بهترین مثال برای این اتفاق هد پاشازاده برابر استرالیا، درست روی خط باشد اما به نظر می رسد امسال، برخلاف 2014 چنین روحیه ای در تیم وجود ندارد.

5-  و اما پایه ای ترین فاکتور در پی ریزی حملات مراکش دفاع تیمی  و بازی پرتعداد آن هاست. مراکشی ها تنها به بستن روزنه های حمله اکتفا نکرده اند و با پرس تیمی، نه تنها حریف را وادار به جلو آمدن و ایجاد فضای خالی پشت مدافعانش می کنند، که انرژی و تمرکز آن ها را خواهند گرفت تا در موقعیت مناسب ضدحمله بعدی را رقم بزنند. نوع دفاع تیمی مراکش حریف را وادار به اشتباه می کند که این، خود آخرین تاکتیک آن هاست.

6-  استفاده حداکثری از موقعیت های اصطلاحا بادآورده، بهترین و پربازده ترین اتفاق برای تورنمنتی است که می توان با همین یک گل، نیمی از راه صعود را رفت. فرصت طلبی مراکشی ها که با توجه به سبک بازی آن ها اتفاق نادری نخواهد بود، در صورت موفقیت تیم حریف را به مشکل می رساند؛ چرا که در ادامه، گل زدن به چنین تیمی کار سخت تری است؛ اگر خطر ضدحمله و گل های بعدی را نادیده بگیریم!