می توان طلای بازی های آسیایی را انتظار کشید/ نمیدانم قرمز و آبی یعنی چه

به گزارش ایلنا، مدت ها بود از افشین رضاپور کارشناس بسکتبال در رسانه ها خبری نداشتیم . وی از منتقدان بسکتبال در دوران ریاست محمود مشحون بود اما این روزها با وجود انتقاداتی که به فدراسیون رامین طباطبایی می شود کمتر می نویسد و حتی در برنامه های رادیویی اش به مسائل بسکتبال اشاره ای نمی کند. رضاپور را در بازی چهارم تیم های گلدن استیت و هیوستون در فینال کنفرانس غرب از شبکه ورزش دیدیم که بحث کارشناسی بازی را بر عهده داشت و همین بهانه ای شد تا به سراغش برویم و درباره مسائل جاری بسکتبال حرف بزنیم هر چند صحبت ها به قدری جذاب و کاربردی است که نمی توان همه مباحث را یک جا مطرح کرد اما سعی می کنیم در فرصت های دیگر باز هم درباره مسائل مختلف بسکتبال با افشین رضاپور به گفت و گو بنشینیم .

با توجه به تغییراتی که در فدراسیون بسکتبال به وجود آمده است روند این تغییرات را تاکنون چگونه ارزیابی می کنید ؟

طبیعی بود که بسکتبال بعد از سال ها اداره کردن سنتی به تغییرات وسیعی نیازمند بود پس در این زمینه بحثی ندارم اما کارایی افراد در روند تغییرات صورت گرفته نکته اصلی و مورد اشاره من است که امروز به چالش بزرگ فدراسیون بسکتبال تبدیل شده است . من در این تغییرات حوزه تفکر علمی با گرایش های فکری مشابه و نزدیک به هم نمی بینم . فدراسیون حول یک محور نحوه تفکر خود را ارائه و اصول و ضوابطش را بر همان پایه برنامه ریزی کند که به نظرم این خط فکری و ارتباط آن با بخش ها که باید نامریی اما تاثیرگذار باشد ، دچار چالش های شدیدی متاثر از برخی تغییرات شده است.

تاکنون اعتراض های زیادی به افراد بکارگرفته در کمیته ها و دپارتمان های فدراسیون بسکتبال شده است . ریشه این انتقادها را باید در کجا جست و جو کرد؟

ما در حال جابه جایی از یک وضعیت به وضعیت دیگر هستیم . در شرایط گذشته تغییرات در فدراسیون بسکتبال یا صورت نمی گرفت و یا اگر در مواردی تغییری داشتیم بر مبنای قواعد منطقی نبود . مدل ذهنی تغییرات در فدراسیون قبلی به ویژه در سال های پایانی دوره ریاست در عمل و کار نفوذ نداشت و روند رو به رشد بسکتبال را راکد کرده بود. بر این اساس خواسته اصلی جامعه بسکتبال ایجاد شرایطی برای عبور از وضعیتی بود که دچارش شده بودیم . فدراسیون جدید تحت تاثیر ناپیوستگی های قبلی کارش را آغاز کرد و انتظار اصلی از فدراسیون ایجاد انطباق ، ارتباط و پیوستگی در سطح نیروها بود و این امر ایجاب می کرد تفکرات جدید در حوزه عمل وارد شود اما تعدادی از افرادی که در مسئولیت های مختلف بکار گمارده شدند به دلیل ناآشنایی با حوزه تفکر بسکتبال ، رضایت مندی جامعه بسکتبال را در پی تغییرات به همراه نداشت از طرفی انتقال چهره های بسکتبالی از قلمرو تخصصی خود به مسئولیت های غیرمرتبط ، عامل دیگری شد تا جامعه بسکتبال واکنش مناسبی به تغییرات صورت گرفته نداشته باشد.

منتقدان در روزهای اخیر به تعدد مسئولیت ها توسط افراد معدود پرداختند آیا شما با این موضوع موافق هستید که یک نفر همزمان اختیارات چند حوزه تصمیم گیری در فدراسیون بسکتبال را بر عهده داشته باشد؟

حوزه های متعدد به قدری تخصصی شده است که هر شاخه آن به دانش وسیع فلسفی ، جامعه شناختی و روانشناسی و آشنایی با علوم جدید ورزشی نیاز دارد و در عصر مدرن سعی می شود از افراد دارای تخصص در حوزه ای خاص استفاده شود. به نظر من انباشت مسئولیت ها در دیدگاه فردگرایانه به شناخت واقعیت های موجود کمکی نمی کند و درک روشن تر و عمیق تری از مشکلاتی که از گذشته به جا مانده اند ، فراهم نمی سازد. در ورزش مدرن مطابق با حوزه های دیگر اجتماعی ابتدا الگوهایی بر اساس واقعیت می سازند و سپس روی میزان الگوها با واقعیت ها بحث می کنند. این طور نیست که فقط الگویی فردی را در نظر بگیرند آن هم برای مسئولیت های مختلف. این رویه نادرست را در فدراسیون قبلی هم شاهد بودیم و تکرار آن نشان دهنده نداشتن الگوی علمی ، فقدان گفتمان با افراد در حوزه های تخصصی همین طور استفاده نکردن از رای و نظر افراد بیشتر برای بکارگیری افراد در مسئولیت های مختلف است.

در چند ماه اخیر بعد از روی کارآمدن فدراسیون جدید شاهد فعالیت های گسترده دختران بسکتبال هستیم . تیم های باشگاهی به مسابقه های غرب آسیا رفتند و تیم های متعددی در زمینه بسکتبال سه نفره تشکیل می شوند. به نظرتان این روند در بسکتبال دختران منجر به عملی شدن وعده نایب رییس فدراسیون می شود که گفته 4 سال دیگر بسکتبال دختران را در سطح یک آسیا خواهیم دید؟

من از مفروضاتی که نایب رییس بخش زنان فدراسیون برای چنین صحبتی در نظر گرفته است اطلاعی ندارم و نمی دانم مثلا در زمینه اقتصاد بسکتبال دختران چه الگویی را مد نظر دارد که منجر به صعود بسکتبال دختران به سطح یک آسیا می شود و فقط می توانم درباره مسائل روز و در حال گذران بسکتبال دختران حرف بزنم که بر پایه رویدادهای متعدد در یک مقطع زمانی خاص شکل گرفته اند. تعجب اصلی من در این حوزه دیدگاه های ستایش آمیز مردانه در حوزه فنی بسکتبال دختران است که انگار برخی مردان در 40 سال غیبت خانم ها از جلوی چشم آقایان ، شاهد فعالیت های آنها بودند که این طور درباره انتصاب مربیان و مسئولان زن صحبت می کنند. واکنش ها به بسکتبال دختران هیجانی است و اگر تا دیروز تشنه مجوز دادن فیبا بودیم باید بگوییم شادی و هیجان آن دوره تمام شده است و بسکتبال دختران به سامانه فراتر از تلاش برای تاییدیه لباس نیاز دارد. من فقط فهرست تیم ها را نگاه می کنم می بینم آنجا هم ما گرفتار اسم ها هستیم و تعدادی بازیکن معدود را به هر تورنمتی اعزام می کنیم و تعدد رخدادهای بسکتبال دختران سبب شده است از اصل توسعه همگانی غافل شویم تا جایی که وقت و انرژی به مقداری که برای تعیین سرمریبان تیم های سه نفره – دلیلش هم معلوم نیست -  گذاشته می شود از توجه به بسکتبال این بخش خبری نیست و هنوز الگویی  4 ساله  ارائه نشده است تا ما هم مثل نایب رییس خانم ها با قاطعیت از آینده بهتر و روشن تر وعده ای بدهیم.

تیم ملی بسکتبال پنجره سوم جام جهانی و بازی های آسیایی را در پیش دارد. آیا روند فعالیت های این تیم برای حضور در جام جهانی امیدوار کننده است ؟ در بازی های آسیایی می توانیم امید به طلا داشته باشیم ؟

در فدراسیون قبلی بعد از بی توجهی به مقوله های مهمی چون آموزش و استعدادیابی ، تمرکز اصلی روی لیگ برتر بود همین طور تیم ملی . کم کم لیگ برتر دچار چالش هایی شد و از اعتبار آن کاسته شد اما تیم ملی با وجود نوسانات آن همچنان تکیه گاه بسکتبال ماست که بیم آن می رود بعد از بازی های آسیایی مشکلاتی که پیش از این گریبانگیر تمامی بخش های بسکتبال شده بود به سراغ تیم ملی هم بیاید و با این روند کند رشد بسکتبال ، تا مدتها هم ادامه داشته باشد. بازگرداندن ستاره های نسل طلایی که من در اینجا به جزییات خروج و ورود دوباره آنها به تیم ملی نمی خواهم اشاره کنم ، ما را از وجود مشکلات زیادی باخبر می کند که قرارگرفتن در پنجره های انتخابی و حساسیت بازی های آسیایی پرداختن به آنها را به زمان دیگری موکول می کند. با وجود تعداد سهمیه های آسیا ، تیم ملی به جام جهانی 2019 می رود و قدرت و انگیزه های فردی بازیکنان ملی پوش به اندازه ای است که بتوان طلای بازی های آسیایی را انتظار کشید آن هم بعد از 4 سال که این موقعیت را در بازی های 2014 کره بعد از نایب قهرمانی  در بازی ها از دست داده بودند.

اردوی تیم های قرمز و آبی را چگونه ارزیابی می کنید ؟

من نمی دانم قرمز و آبی یعنی چه و ای کاش برنامه فعالیت های تیم های ملی به گونه ای باشد که دیگران نگویند بسکتبال ما برای تشکیل تیم های ملی ختی در تعیین نام ایده ای ندارد و اسم تیم ها را از جای دیگری بر می دارند. در مجموع وقتی شیوه ای نظام مند در لیگ های بسکتبال نداشته باشیم کار به تهیه فهرست های طولانی از بازیکنان منتهی می شود که وقت گیر است و بعد از مدتی که فصل اردویی بسکتبال تمام می شود همه به خانه های شان برمی گردند و اتفاق جدیدی هم نمی افتد. بسکتبال در لیگ ها ساخته می شود . در بازی هایی با الگوهای منطقی و قواعد درست . ملی پوشانی که سطح فعالیت های شان در تیم ملی پایدار است جایگاه خود را از میان رقابت با دیگران در میدان مسابقه گرفتند و کسی این جایگاه را در اردوها به آنها تقدیم نکرده است .  بازیکنان نباید موجبات سرگرمی تعدادی مربی برای فصل بیکاری آنها باشند.