چالش‌های پیش روی زنوزی در تراکتورسازی
مالک جدید احتمالی تراکتوری‌ها کار سختی در هدایت این تیم خواهد داشت.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، اگرچه هنوز نتیجه نهایی مزایده واگذاری مالکیت باشگاه تراکتورسازی اعلام نشده ولی خبرهای غیررسمی از قطعی شدن مالکیت محمدرضا زنونی در این باشگاه دارد. زنوزی که ید طولایی در تیم‌داری در تبریز دارد بدون شک در تراکتورسازی تجربه‌ای متفاوت از تمام تیم‌داری‌های قبلی خود خواهد داشت و چالش‌های به مراتب بزرگتری‌که در تیم محبوب تبریزی پیش روی او قرار دارد که شیوه مواجهه با آن تعیین می‌کند می‌تواند در این تیم موفق باشد یا نه.
بدهی‌های سرسام‌آور
تراکتورسازی در سال‌های حضورش در لیگ برتر همیشه یکی از تیم‌های پرهزینه بوده است و این هزینه‌های انباشت شده، بدهی‌های سنگین داخلی و خارجی روی دست باشگاه گذاشته که البته مقدار زیادی از آن در دوره آجورلو پرداخت شده ولی هنوز بدهی‌های سنگین و کمرشکنی روی دست تراکتورسازی است که پرداخت آن و توافق با طلبکاران اولین و مهم‌ترین چالش پیش‌روی زنوزی در تراکتورسازی خواهد بود. با توجه به حساسیت بالای فیفا و AFC روی پرونده‌های بدهی در چندسال اخیر، ممکن است اتفاقاتی از قبیل کسر امتیاز، بسته شدن پنجره و... پیش بیاید.
انتخاب مدیرعامل
مدیریت در باشگاه تراکتورسازی کار سختی است و عملکرد مدیرعامل باشگاه تاثیر زیادی در عملکرد تیم خواهد داشت. تراکتورسازی موقعیت حساسی در فوتبال ایران دارد که از یک طرف احساسات هواداران پرشور این تیم و از طرفی دیگر موقعیت این باشگاه در رقابت با سرخابی‌ها و باشگاه‌های قدرتمند صنعتی نیاز به یک مدیریت قوی دارد. در حال حاضر مدیریت تراکتورسازی در اختیار عباس الیاسی است و باید دید زنوزی با وی ادامه همکاری می‌دهد یا شخص دیگری را جایگزین می‌کند
انتخاب سرمربی و بستن تیم فصل جدید
تراکتورسازان فصل سخت و ناموفقی را پشت سر گذاشتند و همین موضوع نیاز این تیم به یک جراحی اساسی و تغییرات گسترده را می‌رساند ولی زمان به ضرر تراکتورسازان در حال سپری شدن است و مالک جدید تراکتورسازی به محض روی کار آمدن باید به سرعت سرمربی جدید را انتخاب کرده و برای حضور قدرتمند در نقل و انتقالات دست به کار شود.
تراکتورسازی در چند پست کلیدی از جمله دروازه‌بانی نیاز به جذب بازیکن جدید دارد و حضور در بازار نقل و انتقالات کنونی کار دشوار و پرهزینه‌ای است.
درآمدزایی
اگرچه بحث درآمدزایی در فوتبال ایران هنوز با استانداردهای جهانی و استفاده حداکثری از پتانسیل موجود، فرسنگ‌ها فاصله دارد ولی در سال‌های اخیر به لطف راه‌اندازی سیستم‌های درآمدزایی جدید از جمله سامانه‌های پیامکی، بستر خوبی برای تامین بخش مهمی از هزینه‌های باشگاهداری ایجاد شده است.
تجربه نشان داده بخش خصوصی در فوتبال هرچقدر هم بنیه مالی داشته باشد اگر نتواند در بعد درآمدزایی موفق عمل کند، بعد از چند سال با بی‌انگیزگی ادامه فعالیت در سرمایه‌گذار و رها شدن تیم به حال خود مواجه می‌شود که چنین سرنوشتی برای تیمی مثل تراکتورسازی بسیار تلختر و غم‌انگیزتر از سایر تیم‌هایی است که پیش از این سرنوشت مشابهی داشتند.
پیش‌زمینه خصوصی‌سازی سرخابی‌ها
سال‌هاست بحث خصوصی‌سازی فوتبال ایران و خروج دولت از تیم‌داری مطرح می‌شود که این موضوع در مورد سرخابی‌های پایتخت به دلیل جایگاه اجتماعی‌شان حساسیت بالایی داشته و همین موضوع مانع نهایی شدن واگذاری شده است.
پیش از این خصوصی‌سازی در تیم‌هایی مثل نفت تهران با شکست مواجه شده و همین موضوع سنگ بزرگی در خصوصی‌سازی فوتبال ایران بوده است و تراکتورسازی که از نظر محبوبیت نزدیک‌ترین باشگاه ایرانی به سرخابی‌هاست، اگر بتواند در بخش خصوصی موفق عمل کند، به نوعی زمینه خوبی برای خصوصی کردن استقلال و پرسپولیس فراهم کرده است که فایده آن به فوتبال ایران می‌رسد.
