موانع ورود باشگاه تبریزی به بخش خصوصی؛
تیغ دولبه واگذاری تراکتورسازی
این روزها صحبت از خصوصیسازی باشگاه پرطرفدار تبریزی در حالی مطرح میشود که موانع بزرگی در این مسیر وجود دارد.
به گزارش ایلنا، این روزها صحبت واگذاری تراکتورسازی جدی شده است، هر چند این جدی شدن به همان اندازه که واگذاری پرسپولیس و استقلال در گذشته مطرح شده بود، جدی است و پایانی غیر از آن چیزی که برای دو باشگاه پایتخت نشین رخ داد، نخواهد داشت اما به هر حال حرف و حدیثهای زیادی برای واگذاری این تیم تبریزی وجود دارد و مدیرعامل تازه وارد تراکتورسازی نیز در صحبتهای اخیر خود بر موضوع واگذاری تاکید کرده و در عین حال اشارهای به این موضوع کرده بود که در صورت فراهم نشدن شرایط واگذاری، فکر دیگری برای تراکتورسازی خواهد شد.
قبل از شروع بحث اصلی در مورد وضعیت این روزهای تراکتورسازی باید متذکر شویم که اولا مدیرعامل تراکتورسازی به خوبی میداند که امکان واگذاری تیمی که بدهی هنگفتی دارد و مخصوصاً در دو سال اخیر این بدهی بیشتر انباشته شده، وجود ندارد و در ثانی به نظر میرسد مطرح کردن موضوع واگذاری در حالی که شرایط آن موجود نیست، تنها وقتکشی خواهد بود و احتمالاً بعد از تلف شدن این فرصتها، در طول زمان اندکی باز هم تراکتورسازی با عجله اقدام به جذب بازیکن، سرمربی و... خواهد کرد که باز هم چیزی جز خسارت نخواهد داشت.
اما باید بررسی شود چرا تراکتورسازی به این وضعیت گرفتار شد. طبق اسناد موثق واگذاری تراکتورسازی میبایست دو سال پیش و در شرایطی که این تیم از وضعیت بسیار خوبی برخوردار بود، انجام میشد اما متاسفانه برخی افراد برای رسیدن به منافع شخصی تلاش زیادی کردند و از واگذاری تیم در شرایط تقریبا ایدهآل جلوگیری کردند. دو سال پیش تراکتورسازی شرایط کاملا متفاوتی داشت. از یک طرف نایب قهرمان لیگ برتر بود و این میتوانست امتیاز بزرگی برای واگذاری باشد. بدهیهای تراکتورسازی به مراتب کمتر از این روزها بود و هنوز قراردادهای نجومی با برخی بازیکنان و مربیان روی دوش این تیم سنگینی نمیکرد. هر چند همان زمان هم تراکتورسازی سیبل بدهیها بود و حالا با قرارداد برخی بازیکنان و بخصوص قرارداد سنگین مربی ترک کاملا باید قید واگذاری این تیم را زد. واقعیت این است که در آن زمان تراکتورسازی امتیاز بزرگ دیگری هم داشت، این تیم با حضور در لیگ قهرمانان آسیا میتوانست برای واگذاری مانور زیادی داده و در این پروسه دست بالاتری داشته باشد.
تراکتورسازی در طول دو سال گذشته اوضاع خوبی نداشت اما روزهای بحران این تیم از نیم فصل دوم هفدهمین دوره لیگ برتر و با یک تصمیم اشتباه مدیریتی شروع شد. تراکتورسازان با 17 امتیاز از 15 بازی و میانگین ضعیف 13/1 امتیاز برای هر مسابقه به تعطیلات نیمفصل لیگ برتر فوتبال رسیده بودند، وارد بازار نقل و انتقالات شده و سر و صدای زیادی نیز با جذب بازیکنان سرباز به راه انداختند. یحیی گلمحمدی و تیمش شروع خوبی نداشتند آنها قبل از شروع نیمفصل دوم در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی به مصاف میزبانشان استقلال خوزستان رفتند و سرخپوشان در این بازی در ضربات پنالتی شکست خوردند تا نایبقهرمان دوره گذشته و یکی از مدعیان قهرمانی از دور مسابقات کنار برود.
در حالی که یحیی گلمحمدی تلاش داشت با تصمیماتش زمینههای موفقیت تراکتورسازی را مهیا کند اما دخالت مدیریت در امور تراکتورسازی اوضاع را روز به روز بدتر میکرد. بدترین اتفاق برای تراکتورسازی و یحیی زمانی رقم خورد که درباره نیمکت این تیم شایعههای نزدیک به واقعیت منتشر شد. تیم یحیی باید به مصاف نفت تهران میرفت و این درحالی بود که شایعات درباره آمدن مربی ترکیهای بسیار جدی شده بود. به جرات میتوان گفت که تغییر نیمکت تراکتورسازی باز هم در جهت همان کاری بود که از ابتدا با واگذاری این تیم صورت گرفت. یعنی حفظ شرایط موجود و استفاده از تیم تا جایی که امکان دارد.
برعکس تصورات مدیران این تیم حضور ارطغرل ساغلام با مبلغی هنگفت هم نتوانست تراکتورسازی را به سرمنزل مقصود برساند. تراکتورسازی در لیگ برتر همچنان نوسان زیادی داشت و جالب اینکه نمایش ضعیف تراکتورسازی باز هم باعث برانگیختن خشم هواداران شد خصوصا در بازی تراکتورسازی با اصفهانیها که مقابل ذوب آهن با 3 گل شکست سنگینی را متحمل شد و در دیدار با سپاهان هم با موقعیت سوزی یکی از قدیمیهای این تیم، بازی با تساوی به پایان رسید. تراکتورسازی در روزهای که حتی احساس میشد به سقوط نزدیک شده است باز هم مقابل سپیدرود شکست خورد تا اوضاع بدتر شده و ثابت شود که یحیی راه درستی را انتخاب کرده بود اما اشتباه مدیریتی این تیم در حمایت از سرمربی، تیر خلاص به تراکتورسازی بود.
در هر صورت تراکتورسازی با سایه سقوط لیگ هفدهم را به پایان برد. اما فاجعه جایی اتفاق افتاد که شاید هوادارانش فکرش را هم نمیکردند این تیم بعد از سالها حضور تقریبا موفق در لیگ قهرمانان آسیا، با تحقیر این مسابقات را هم ترک کند، تا هم مدیرانش و هم کادرفنی این تیم را ترک کنند اما آن چیزی که اکنون برای تراکتورسازی رخ میدهد راه رفتن تراکتورسازی روی تیغ دو لبه است؛ واگذاری تراکتورسازی آن چیزی که این روزها بر روی آن مانور داده میشود سرنوشتی غیر از آنچه بر سر تیمهایی مثل راهآهن، ملوان و ... آمده، نخواهد داشت.
گزارش از: اکبر منتشلو