سعید راد: به خاطر «آدام» و جلوگیری از سوء تفاهم‌ها از پرسپولیس دور شدم

به گزارش ایلنا، سعید راد در جریان حضورش در باشگاه پرسپولیس، در گفتگویی با سایت رسمی باشگاه پرسپولیس شرکت کرد. او مثل همیشه با صراحت و متعصبانه سخن گفت. با این گفتگو همراه باشید.

بعد از چند سالی که هر گاه با شما صحبت می‌کردیم از شرایط پرسپولیس ناراحت و ناراضی بودید، حالا دو سالی می‌شود که طبعا از شرایط خوشحال هستید؟

چه خوب شد که از این زاویه صحبت را شروع کردید. واقعا باید به یاد داشته باشیم که پرسپولیس با این عظمت، چه شرایطی پیدا کرده بود، دلیلش چه بود و حالا چگونه به شرایط فعلی رسیده‌ایم. البته من باید بگویم الان سه سال است که همه حال خوبی داریم. دو فصل قبل نیز پرسپولیس قهرمان واقعی بود، اگر از بعضی امتیازات بازی‌ها محروم نمی‌شدیم.

به اعتقاد من آنچه اتفاق افتاد حاصل دو مدیریت خوبی است که در این مدت امور باشگاه را انجام دادند. البته نقش بزرگ آقای برانکو هم که اصلا نیازی به گفتگو ندارد. من در این مدت دلم می‌خواست درباره این مسائل صحبت کنم ولی به خاطر «ادم» که داخل تیم است در موقعیتی قرار گرفتم که شاید از حرف‌های من تعبیر دیگری می‌شد. البته برانکو ایوانکوویچ هم اصلا فردی نیست که بخواهد تحت تاثیر چنین مسائلی قرار بگیرد. یعنی اگر اینطور بود نمی‌توانست تیم بزرگی مانند پرسپولیس را برای سه فصل متوالی به بالاترین سطح برساند و در اوج نگه دارد.

قطعا من هم آدمی نیستم که بخواهم چنین کنم ولی دیده‌اید که چقدر راحت یکدیگر را هر طوری که بخواهیم قضاوت می‌کنیم. این شبکه‌های اجتماعی هم که تابع هیچ اصولی نیستند. در نتیجه من دست به یک خود سانسوری زدم اما دیگر نمی‌خواهم این روند را ادامه بدهم. به همین دلیل وظیفه خودم دیدم به باشگاه بیایم تا هم دوستان قدیمی خودم را از نزدیک ببینم و هم بابت قهرمانی پرسپولیس تبریک بگویم و از آنها تشکر کنم.

هواداران قدیمی می‌دانند من همیشه با پرسپولیس بوده‌ام از روز اول طرفدارش بودم. در ورزشگاه تشویقش می‌کردم و برای بازیکنانش دست زده‌ام و هورا کشیده‌ام.

اتفاقا چند سال قبل در مصاحبه‌ای گفته بودید تصمیم دارید تا زمانی که تیم محبوبتان به همان پرسپولیس مقتدر تبدیل شود، به ورزشگاه نروید ولی این روزها هم کمتر شاهد حضور شما هستیم؟

برای من تحمل دیدن سختی پرسپولیس خیلی دشوار بود. اگر الان هم به ورزشگاه نمی‌روم به خاطر مسائل و سوال‌های عجیبی است که در آنجا با آن روبرو می‌شوم. واقعیت اینکه ضمن احترام به همه عزیزان باید بگویم من از حرف‌های زیادی و بی‌حساب و کتاب فراری هستم. گاهی که به ورزشگاه می‌آیم با سوال‌هایی روبرو می‌شوم که برای خود من جای سوال دارد. تعجب می‌کنم که چگونه تک تک تصمیم‌های مربی زیر سوال است و همه هم انتظار دارند نظر آنها اجرا شود. ما درباره یک مربی صحبت می‌کنیم که نتیجه مجموع تصمیم‌گیری‌هایش خوب که نه، بلکه فوق‌العاده بوده است. طرفدار و تماشاگر حق اعتراض و سوال دارد. در این مساله شکی نیست. اصلا پرسپولیس به هوادارانش زنده است. قرار هم نیست همه ما نظرات مشابه داشته باشیم. حرف من این است که ما چطور به خودمان اجازه می‌دهیم بعضی از این سوال‌ها را مطرح کنیم. چرا با فشاری که می‌آوریم کار را به دخالت و اخلال در کار باشگاه و تیم می‌کشانیم. چگونه به آنهایی که دوست ندارند خوشحالی ما را ببینند اجازه می‌دهیم از این فرصت سوء استفاده کنند. اگر قرار باشد حرف، حرف تک تک ما باشد که سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و اگر قرار باشد هر گاه شرایط آنطور که ما می‌خواهیم نباشد، رویه خودمان را عوض کنیم دیگر نمی‌توانیم انتظار موفقیت داشته باشیم. پرسپولیس اگر الان این شرایط را دارد برای این است که در بدترین روزها هم تیم و عوامل آن را حمایت کردیم.

گاهی می‌بینم دوربین سراغ هواداران عصبانی می‌رود، ما هم هرچه دلمان می‌خواهد می‌گوییم. بعد هم ذوق می‌کنیم که تصویر با حرف ما پخش شد. الان هم که شبکه‌های اجتماعی به این موضوع می‌پردازند. چون مسوولیت ندارند هر چه می‌خواهند می‌گویند، یکسری هم بدون توجه به اثر این موضوع، همراهی می‌کنند، تحت تاثیر قرار می‌گیرند، حرف‌ها ملکه ذهنشان می‌شود ولی چیزی که اتفاق می‌افتاد مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

مدیر و مربی مقتدر کسی است که این حرف‌ها را گوش کند ولی در نهایت وظیفه دارد درست‌ترین کار را با توجه به مجموع این شرایط که شاید ما از برخی مواردش خبر نداشته باشیم، بگیرد.

پرسپولیس بدون اقتدار مربی و مدیر و نظم به هیچ جا نمی‌رسد. ما نباید به این اقتدار و نظم ضربه بزنیم. من هواداران را دوست دارم. خودم جزیی از آنها هستم اصلا به تیم خودمان افتخار می‌کنیم چون بیشترین طرفدار را دارد. همین مساله پرسپولیس را به مجموعه‌ای خاص تبدیل کرده است. برای تک تک بازیکنان تاریخ این باشگاه در ورزشگاه دست زده‌ام و می‌گویم باید از تیم خودمان و عوامل موفقیت آن محافظت کنیم تا دوباره به آن روزهای تلخ چند سال قبل بر نگردیم. این مساله خیلی جدی است. من هم تصمیم گرفتم از سانسور خودم دست بردارم و مثل گذشته‌ها هر گاه امکانش فراهم شود در ورزشگاه و محل اردو کنار تیم حضور پیدا کنم و به دوستانم سر بزنم.

درباره آدم همتی هم صحبت کنید، حضور او به واسطه شما مورد توجه قرار گرفت؟

اتفاقا در یک جلسه خبری شنیدم از آقای برانکو پرسیدند که آیا حضور «ادم» به خاطر با من است؟ واقعا جا خوردم و حیرت کردم. من هیچ، درباره برانکو چه فکری کردند؟ آقای برانکو چه تعلق خاطری می‌تواند نسبت به من داشته باشد؟ اگر داشته باشد، مگر با آبروی خودش بازی می‌کند؟

اولین تمرین «ادم» اتفاقی پیش آمد. او در کانادا به صورت جدی فوتبال بازی می‌کرد. برای مسافرت به ایران آمده بود. با من در یکی از اردوهای تیم شرکت کرد. آقای خوردبین وقتی فهمید او فوتبال بازی می‌کند گفت که با هماهنگی آقای برانکو برای یک تمرین حاضر شود. بعد از آن تمرین خود آقای برانکو خواستند که ادامه بدهد. وقتی هم که به کانادا برگشت سراغ او را گرفتند. یک سال بعد قید خیلی چیزها را زد تا برگردد. البته بعد از این که آقای برانکو در تمرینات مختلف او را ارزیابی کرد و خواستند که بماند. حالا هم حضورش و ادامه کارش ارتباطی با من ندارد. خودش می‌داند و تلاشی که انجام می‌دهد و تصمیمی که آقای برانکو می‌گیرد. من هیچ نقشی ندارم غیر از اینکه برای جلوگیری از سوء تفاهم‌ها کمی از پرسپولیس دور شدم.

شما از اولین تماشاگران بازی‌های پرسپولیس بودید، این روزها با وجود قهرمانی مقتدرانه، تیم شاهد یکسری انتقادات است، نظر شما در این باره چیست؟

پیشینه آقای برانکو چه در پرسپولیس و چه در تیم ملی مشخص است. من نمی‌دانم چطور می‌توانم بگویم از فوتبال چیزهایی می‌دانم که او نداند. من اگر سابقه برانکو در پرسپولیس و تیم ملی را داشتم ادعای مالکیت این فوتبال را می‌کردم. او واقعا آدم بزرگی است. جو نمی‌دهد، شلوغ نمی‌کند، فخر نمی‌فروشد و حتی اینقدر که ما از فوتبال ادعا داریم، او ندارد. از طرفی فراموش نکنیم که کار در شرایط فوتبال ایران و پرسپولیس چقدر سخت است. هر کسی از عهده آن بر نمی‌آید. من در اردوپا که بودم به خاطر علاقه‌ام به تیم‌های رئال مادرید و منچستر یونایتد بازی‌های آنها را دنبال می‌کردم. در آنجا جو تماشاگران و طرفداران متفاوت بود. حتی یک سایت وجود داشت که آنها انتقادهایشان را مطرح می‌کردند و مثلا به ترکیب تیم اعتراض داشتند اما دخالت نمی‌کردند. علیه تیم و باشگاه جو راه نمی‌انداختند. ما گاهی متوجه نیستیم که در حال دخالت هستیم. با ابزاری که داریم می‌خواهیم باشگاه، تیم، مدیر و مربی را هدایت کنیم. می‌خواهیم حرفمان را هر طوری شده به کرسی بنشانیم. حتی بعضی می‌خواهند بگویند روی مربی و بازیکن را کم کردند. من یک مثال از سینما می‌آورم. کارگردان به من می‌گوید فلان حرکت را انجام بده و بهمان جهت برو و این حس را بگیر و این دیالوگ را بگو. حالا فکر کنید تماشاگر سینما بیاید و بگوید لازم نکرده، آقای سعید راد شما این کار را انجام بده چون من اینطور دوست دارم و اینگونه تشخیص می‌دهم. آیا این امر شدنی است؟

در فوتبال هم، مربی و مدیر، کارگردان باشگاه و تیم هستند. من باز تکرار می‌کنم تماشاگری که در سرما و گرما از تیم حمایت می‌کند حق دارد هیجان خودش را خالی کند. حرفش را بزند و نظر و انتقادش را بگوید و اینها شنیده شود. بحث من این است که کار به دخالت نکشد. این یک خطر بزرگ است که اقتدار مدیریت و مربی از بین برود و در مقابل مسائل و مشکلات تضعیف شود. باید اجازه بدهیم مربی تصمیم گیرنده نهایی باشد. نظرمان را بگوییم ولی در نهایت وقتی تصمیم خودش را گرفت با تمام توان حمایت کنیم.

به گونه‌ای که همه بدانند حرف حرف او است. من سال‌ها طرفدار پرسپولیس بوده‌ام و بارها دیده‌ام هر گاه اوضاع به این شکل نبوده چه شرایط بدی پیش آمده است. نخواهیم جای همه چیز را عوض کنیم. الان هستند افرادی که می‌خواهند ثبات، ساختار، تعادل و موانه‌ای که در پرسپولیس بوجود آمده است را بر هم بزنند و از این طریق ما را بر هم بزنند.

شاید یکی از دلایل نگرانی‌های هواداران بهبود وضعیت رقبای پرسپولیس باشد؟

احتمالا منظور شما استقلال است. خود من از این مساله لذت می‌برم که آنها هم قوی باشند. پرسپولیس باید با تیم‌های قوی بازی کند. اگر حریفان ما قدرتمندتر باشند آنگاه با آمادگی بیشتری در آسیا به میدان می‌رویم. حالا که احساس می‌کنیم رقبای ما شرایط بهتری دارند ما هم باید حمایت خودمان را بیشتر کنیم. بهتر است به تیم خودمان انرژی و انگیزه بدهیم و با این کار توان بازیکنانمان را بیشتر کنیم. در فوتبال هماهنگی مغز و عضله مهم است. با فشار بیش از حد تعادل، آرامش و تمرکز بازیکن بر هم می‌ریزد. اجازه بدهیم آنها از فوتبالشان لذت ببرند. از اینکه باعث خوشحالی ما هستند لذت ببرند و کاری نکنیم که سر خورده شوند.

و بازیکنانی هم داریم در طول این دو سال بیشترین حضور را داشته‌اند ولی چندان با معقولیت روبرو نشده‌اند؟

با این کار به خودمان لطمه می‌زنیم. به هر حال آنها بازیکن تیم ما هستند. می‌توانیم آنها را در شرایط بهتری قرار بدهیم یا اینکه تضعیفشان کنیم. می‌توانیم کیفیت آنها را پائین یا بالا ببریم. اعتماد به نفشسان را کم یا زیاد کنیم. به هر حال طرفداری کردن هم در پرسپولیس سخت است و با دیگر تیم‌ها فرق می‌کند. تماشاگر با تشویق‌هایش در ورزشگاه و حالا هم در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند روحیه و سطح آمادگی بازیکنان را بالا ببرد. بازیکن اگر خوب نباشد و اگر کارهای مورد نظر سرمربی را انجام ندهد دو سال پیاپی در یک تیم قهرمان دوام نمی‌آورد آن هم تیمی مثل پرسپولیس.

اگر از یک بازیکن خوشمان نمی‌آید یا بازی او به دلمان نمی‌نشیند نباید او را تضعیف کنیم و تمرکزش را بر هم بریزیم. وقتی به یک بازیکن پرسپولیس توهین می‌شود، به پیراهن او و عقبه‌ای که پشت آن پیراهن است توهین می‌شود و در نتیجه مثل این است که به خود ما توهین شده باشد.

یکی دیگر از مسائلی که این روزها بسیاری درباره آن سوال می‌شود موضوع تمدید قراردادها است بویژه که پنجره نقل و انتقالات هنوز به روی پرسپولیس بسته است؟

من همیشه اخبار و مطالب سایت‌ها را دنبال می‌کنم. بسیاری اوقات مطالبی از قول بازیکنان می‌خوانم که خیلی خوشحال می‌شوم. البته مهم است که بعدا در میدان عمل هم مثل همان حرف‌ها باشد که آدم را سر ذوق می‌آورد، نه مثل زمان‌هایی که باعث می‌شود دل ما بشکند.

بازیکنان باید یادشان باشد از کجا آمده‌اند و به کجا رسیده‌اند. حتی بزرگترین بازیکنان هم بعد از حضور در پرسپولیس بزرگتر و محبوب‌تر شدند. شناخته‌تر شدند. این معجزه پرسپولیس است. بازیکنی که قراردادش تمام شده است بر اساس اصول حرفه‌ای می‌تواند تیم دیگری را انتخاب کند. حرفی که آقای برانکو هم روی آن صحه گذاشت ولی ما چیزی به نام اخلاق هم داریم. پرسپولیس به قدری بزرگ و عظیم است که همه باید با افتخار برای این تیم و هوادارش بازی کنند. قرار نیست ما از کسی خواهش و استدعا کنیم بلکه می‌خواهیم و انتظار داریم که با افتخار بمانند. آنها با تلاشی که انجام دادند به قهرمانی رسیدند و این افتخار را خلق کردند ولی این فرصت را هم پرسپولیس به آنها داده است. من نمی‌توانم تصور کنم که در این موقعیت کسی پرسپولیس را تنها بگذارد. در گذشته افرادی آمدند شعارهایی دادند ولی بعد کار دیگری کردند. ما انتظار داریم این بار چنین نشود.

باید متوجه باشیم که پرسپولیس بدهکار ما نیست و بازیکن در چنین لحظاتی است که واقعیت خودش را نشان می‌دهد. من امیدوارم با حفظ همین تیم و رویه‌ای که در سه سال گذشته داشته‌ایم، سال بعد هم شاهد قهرمانی پرسپولیس باشیم.