شماره یک حاشیه امنیت ندارد
از شایعه تا واقعیت؛ مهدی رحمتی جانشین علیرضا بیرانوند می‌شود
دریافت گل‌های پیاپی در جدال با السد قطر انتقادات زیادی را متوجه شماره یک پرسپولیس و تیم ملی ایران کرده و جایگاه او به شدت به خطر افتاده است.
به گزارش ایلنا، کارلوس کی‌روش باید فارغ از تمام اختلاف‌ها و کدورت‌هایی که با مهدی رحمتی داشت درحالی که 4ماه تا شروع جام جهانی فوتبال در روسیه باقی مانده به این پرسش مهم و بزرگ بیندیشد که به واقع اکنون بهترین دروازه‌بان ایران کیست؟ آیا علیرضا بیرانوند که گاه با نمایش ضعیفش در لیگ قهرمانان آسیا مقابل مهاجمان حرفه‌ای قاره آسیا همه را ناامید می‌کند، می‌تواند در جام جهانی وظیفه مهم دروازه‌بانی تیم ملی را به خوبی انجام دهد یا لازم است مردی همچون مهدی رحمتی که حضورش برای همه دروازه‌بان‌های فوتبال ایران انگیزه‌ساز است را دوباره به تیم ملی فرابخواند؟ از مرد پرتغالی می‌خواهیم برای مصلحت فوتبال ایران هم که شده به این سوال اساسی و مهم فکر کند. شاید تقابل این دو دروازه‌بان در شهرآورد آتی که پنج‌شنبه هفته آینده برگزار می‌شود، بتواند پرده از پاسخ این سوال بردارد.
نمایش ضعیف علیرضا بیرانوند در بازی پرسپولیس مقابل السد و از آن سو درخشش مهدی رحمتی در بازی بزرگ استقلال مقابل الهلال عربستان این پرسش بزرگ را به وجود آورده که اکنون بهترین دروازه‌بان فوتبال ایران کیست؟ نظریه‌های متفاوتی درباره این دو دروازه‌بان بزرگ مطرح می‌شود به طوری که هنوز با قطعیت نمی‌توان گفت که بیرانوند به رغم بازی‌های متعددی که در چارچوب دروازه پرسپولیس انجام داده و به مرد اول تیم ملی نیز بدل شده، شرایط فنی بهتری در قیاس با مهدی رحمتی دارد. بیرانوند در بازی با السد قطر بار دیگر نشان داد که عمیقا در واکنش‌های سریع و آنی دچار ضعف است و نمی‌تواند روی موقعیت‌هایی از این دست عکس‌العمل مناسبی داشته باشد. گل‌هایی که وارد دروازه او شد بار دیگر این نظریه را ثابت کرد که شماره یک پرسپولیس سرعت عمل مناسبی ندارد و از یک کندی پنهان رنج می‌برد. درست در نقطه مقابل، یکی از ویژگی‌های مثبت مهدی رحمتی واکنش‌های سریع است.
رحمتی بخصوص زمانی که با مهاجمان حریف تک به تک می‌شود یا در مواجهه با ضرباتی از فاصله نزدیک قرار می‌گیرد (در شش‌قدم) عکس‌العمل‌هایی سریع و آنی دارد و از این قابلیت برخوردار است که با وجود افزایش سن بتواند روی این موقعیت‌ها واکنش مناسب نشان دهد. در مقابل اما رحمتی همچنان با ضعف در خروج دست و پنجه نرم می‌کند و هنوز نتوانسته توانایی‌های فردی‌اش را به نقطه‌ای برساند که روی ارسال‌های بلند نیز همچون موقعیت‌هایی که گاها در محوطه هجده‌قدم و حتی شش‌قدم خودی برای حریف به دست می‌آید، واکنش مناسبی داشته باشد. علیرضا بیرانوند اما در اینگونه موقعیت‌ها تسلط قابل توجهی دارد و برخلاف مهدی رحمتی روی خروج‌ها بسیار مسلط است و توپ‌های ارسالی با ارتفاع بلند را به خوبی مال خود می‌کند. قامت بسیار بلند بیرانوند این اجازه را به دروازه‌بان پرسپولیس داده تا با کمترین پرش و به واسطه برخورداری از دست‌های کشیده ارسال‌های حریف را مهار کند. در واقع اگر بخواهیم دو دروازه‌بان را کنار هم قرار دهیم به این نتیجه می‌رسیم که نقطه ضعف مهدی رحمتی، نقطه قوت بیرانوند است و نقطه ضعف بیرانوند، نقطه قوت مهدی رحمتی.
شاید اگر همه این خصیصه‌ها در یک دروازه‌بان وجود داشت امروز فوتبال ایران صاحب دروازه‌بانی در سطح جهانی بود؛ دروازه‌بانی که هم روی موقعیت‌های از فاصله نزدیک حریف عکس‌العمل‌های دقیقی دارد و هم روی ارسال‌های بلند اما فوتبال ایران اکنون از این موهبت بی‌بهره است. البته این وضعیت بدان معنا نیست که دو دروازه‌بان به طور کلی فاقد توانایی در این موارد باشند. بیش از همه رحمتی کوشیده در سال‌های اخیر ضعف‌هایش را برطرف کند اما ذات دروازه‌بانی او به گونه‌ای است که اصولا علاقه‌ای به خروج از دروازه ندارد و حتی بر این باور است که جی‌جی بوفون نیز خروج‌های آنچنانی از دروازه ندارد و ایرادی به این سبک دروازه‌بانی وارد نیست.
بیرانوند در تیم ملی رقیب سرسختی ندارد
بازی ضعیف علیرضا بیرانوند مقابل السد؛ تیمی که از بازیکنان طراز اول و درجه یکی سود می‌برد شاید برای کارلوس کی‌روش نیز این پرسش را به وجود آورده باشد که آیا دروازه‌بان منتخبش می‌تواند در جام جهانی مقابل بازیکنان حرفه‌ای و بزرگ جهان تاب بیاورد و نمایشی تحسین‌برانگیز داشته باشد؟ اینکه کی‌روش همچون ما چنین پرسشی را از خود مطرح کرده باشد مشخص نیست به این دلیل که کی‌روش پیرامون خودش حصار کشیده و مکنونات ذهنی‌اش را برای نزدیک‌ترین افراد به خود نیز بازگو نمی‌کند. اگر از او سوال شود، احتمالا در مواجهه با نام مهدی رحمتی همان سیاستی را در پیش می‌گیرد که در گذشته گرفته بود و بعید است که از موضع قبلی کوتاه بیاید اما شاید یک بار دیگر لازم باشد که مرد اول نیمکت تیم ملی در حالی که فرصت و مجال کافی تا جام جهانی دارد به این پرسش فارغ از اختلاف‌هایی که در گذشته با رحمتی داشته، بیندیشد و تصمیم درستی درباره دروازه‌بان تیم ملی در جام جهانی فوتبال بگیرد. رحمتی شاید گاها درگیر حاشیه‌هایی باشد که نمونه‌هایش را در استقلال و پیش‌تر، تیم ملی نیز دیده‌ایم اما به لحاظ فنی او را هیچ گاه نمی‌شود کتمان کرد. این دروازه‌بان اگر به خوبی مدیریت شود و تمام ذهنش معطوف به دروازه‌بانی باشد هنوز هم قابلیت دارد که در فوتبال ملی منشأ خدمات باشد. البته فکر به بازگرداندن رحمتی به این معنا نیست که به سرمربی تیم ملی القا شود علیرضا بیرانوند را به طور کلی از موقعیت کنونی‌اش جدا کند.
توجه دوباره به رحمتی یا احتمالا دعوت از او به تیم ملی دست‌کم فایده‌ای که برای فوتبال ایران خواهد داشت این است که همین بیرانوند را که اکنون نفر اول محسوب می‌شود، با انگیزه و شتاب بیشتری به جلو حرکت دهد. امروز اگر می‌بینیم سیدحسین حسینی بدل به یک دروازه‌بان آماده و قابل اعتماد در استقلال شده نتیجه حضور همین رحمتی است. بدون شک اگر رحمتی به دایره ملی‌پوشان فراخوانده شود، می‌تواند برای بیرانوند نیز یک رقیب جدی و سرسخت باشد. رقیبی که دست کم موجب افزایش آمادگی مرد اول تیم ملی از نگاه کی‌روش خواهد شد. از طرفی در مواجهه با دروازه‌بان‌های کنونی تیم ملی باید واقع‌بین بود. اکنون نه رشید مظاهری و نه حامد لک رقبای سرسختی برای بیرانوند محسوب نمی‌شوند و به نظر می‌رسد که دروازه‌بان پرسپولیس از هم اکنون خودش را مرد اول چارچوب دروازه تیم ملی در جام جهانی 2018 می‌داند که این وضعیت تا حدودی موجب کاهش آمادگی‌اش شده است اما تردیدی نیست اگر رحمتی شانه به شانه بیرانوند در تیم ملی جلو برود رقابت نزدیکی شکل خواهد گرفت که این در نهایت به سود تیم ملی خواهد بود.
