اریکسن یادآور بهترین روزهای ژاوی و پل اسکولز؛ جای تاتنهام در لیگ قهرمانان است

به گزارش ایلنا، تاتنهام امیدوار است در سال‌های پیش رو تساوی 2 بر 2 برابر یوونتوس چیزی بیشتر از یک پیش درآمد یا نقطه آغاز برای دوران تاریخی موفقیت نباشد، به هر حال بازی سه شنبه شب در تورین یکی از آنهایی است که موریسیو پوچتینو و بازیکنانش به‌عنوان یک دستاورد بزرگ از آن یاد می‌کنند.

تاتنهام در مرحله گروهی شگفت‌انگیز بود اما مرحله حذفی سخت‌تر و مهم‌تر است و برای برخی از بازیکنان این بزرگترین بازی حرفه‌شان بود: بازی رفت برابر یک تیم واقعا قدرتمند اروپایی. آنها در 10 دقیقه ابتدایی 2 گل عقب افتادند اما کریستین اریکسن، موسی دمبله و هری کین بازگشت اعجاب انگیزی را رقم زدند که سر و صدای شکل گرفته حول این تیم را توجیه کرد.

دله آلی هم توانایی‌اش برای درخشیدن در این سطح را به اثبات رساند مثل بازی مرحله گروهی با رئال مادرید که دو گل در پیروزی تیمش زد. هوگو لوریس نیز بعد از دشواری‌هایی که در ابتدای بازی داشت، جایگاهش را به‌عنوان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های جهان تثبیت کرد.

اریکسن ستاره میهمان بود و بازی‌اش نشان داد می‌تواند مقابل بهترین‌ها رقابت کند و تاثیرگذار باشد. شبیه بازی روی کین برای منچستریونایتد در تورین در سال 1999 یا درخشش فوق‌العاده شش سال بعد استیون جرارد که لیورپول را به قهرمانی اروپا در استانبول رساند، نبود اما سطحی از بازی بود که اریکسن قصد دارد در پیراهن اسپرز به نمایش بگذارد و به شکلی خارق العاده این کار را انجام داد. هیچ توصیفی بهتر از این نیست که گفته شود توزیع توپ و نگاه او بارقه‌هایی از پل اسکولز و ژاوی در بهترین روزهایشان داشت.

سانتر نیمه اول اریکسن که کین با بی‌دقتی به جان‌لوییجی بوفون کوبید، نشانه‌ای از رادار کاملا هوشیار او بود و این دانمارکی خود با ضربه آزاد نیمه دومش بازگشت تیمش را کامل کرد. دفاع قابل اعتماد یوونتوس که قبل از این بازی در 16 دیدار تنها یک گل خورده بود، یارای مقابله با شماره 23 را نداشت که از فرصت ستاره بودن در بزرگترین میدان به خوبی‌ استفاده کرد.

با وجود آنکه یکی از بازیکنان درخشان لیگ برتر است، اریکسن گاهی در توجه بسیار به کین و آلی گم می‌شود اما این بازیکن 25 ساله واقعا فوق‌العاده است و چنین نمایشی در تورین این مدعا را ثابت می‌کند.

اگر اریکسن برخی اوقات به تعریف و تمجیدی که شایسته‌اش است، نمی‌رسد، دمبله از او کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. شاید به دلیل وظیفه‌ای که انجام می‌دهد، او عقب‌تر از اریکسن بازی می‌کند اما واقعا منبع قدرت و انرژی موتور تاتنهام است. این بازیکن تیم ملی بلژیک قدرت و ظرافت را به یک اندازه دارد و برابر سامی خدیرای افت کرده برتری محسوسی داشت.

درست مثل اریکسن، دمبله هم آنقدر خودش را بالا کشیده که می‌تواند در بزرگترین بازی‌ها موثر باشد و به ناگاه تاتنهام چندین بازیکن مثل اینها دارد. تیم پوچتینو به لطف چنین بازی‌هایی می‌تواند یک تیم بااهمیت در لیگ قهرمانان لقب بگیرد.

این بازی کاملا مرموز است و یوونتوس باتجربه ابزار لازم برای بیرون کردن تاتنهام از لیگ قهرمانان در ویمبلی را دارد اما مربی ‌آرژانتینی که در دو بازی خانگی اخیرش منچستریونایتد و آرسنال را شکست داده، می‌داند تیمش به خوبی ‌آموخته با بهترین‌ها رقابت کند و آنها را از سر راه بردارد.

نقاط ضعفی هست که باید در بازی برگشت اصلاح شود بخصوص در دفاع که پوچتینو بدون سرژ اوریه محروم و البته غیرقابل اعتماد خواهد بود اما یک چیز هست که نیاز ندارد روی آن وقت زیادی بگذارد؛ ذهنیت. اسپرز در این بازی ثابت کرد جایش در لیگ قهرمانان است.

گزارش: مارک اوگدن/  مترجم: سیدعلی بلندنظر