نجمه خدمتی : مادر شوم شلیک نمی‌کنم! / مشکل فشنگ دارم
از المپیک ریو حدود یک سالی می‌گذرد، اما هنوز نتایج و عملکرد ورزشکاران فراموش نشده است؛ در آن‌جایی که همه دلخوش به مدال‌آوری بانوان تیرانداز بودیم، اما این اتفاق رخ نداد.
به گزارش ایلنا، شاید همه در ناکامی تیراندازی سهیم بودند؛ از مسئولانی که می‌توانستند بیش از این‌ها به این رشته توجه کنند، فدراسیونی که می‌توانست موفق‌تر عمل کند و حتی ورزشکارانی که در توان‌شان بود با تمرکز بهتر با همین امکانات هم مدال بگیرند. به‌راستی فاصله آن‌ها با رقبای سرسخت جهانی خیلی کم بود و شاید اگر از لحاظ روحی و روانی آماده‌تر بودند، امروز ورزش ایران بیش از یک «کیمیا» در ریو داشت.
خوشحالی از حضور در المپیک
تیراندازی به نوبه خود ورزش پراسترسی است؛ شاید از آن جهت که برای دقایقی باید همه استرس‌هایت را یخ‌زده نگه داری، بر افکار مختلف غلبه کنی، آرام باشی و بعد شلیک... حال به همه این‌ها فشار روانی توقع کسب مدال را هم اضافه کنید. از آن بدتر این‌که آغازگر کاروان ورزشی یک کشور باشی. بار سنگین امید یک کاروان و روشن‌شدن شعله انگیزه ورزشکاران روی شانه‌هایت بنشیند و بعد خودت را در میان رقبایی ببینی که یک‌دهم آن‌ها هم امکانات نداشته‌ای! این شاید وصف کوتاهی از حال و روز نجمه خدمتی و دیگر تیراندازان ایرانی باشد. نجمه که در جوانی در تیراندازی ستاره شد، المپیک را برای ما این‌گونه بازسازی کرد: «خیلی خوشحال بودم از این‌که در المپیک هستم؛ به دلیل این‌که این رشته محدودیت سنی ندارد. دوست داشتم مثل بازی‌های اینچئون در المپیک هم برای اولین‌بار مدال کسب کنم، ولی نشد. در کل تجربه خیلی خوبی بود. درباره شرکت‌کردن من در رشته خفیف این توضیح لازم است که سرمربی ما مجبور شد بین من و خانم احمدی یک نفر را انتخاب کند و در مسابقات جهانی امتیازهای ما را مقایسه کردند؛ این شد که من شرکت کردم. من هم از صفر شروع کردم. در سه وضعیت 50متر هم که به فینال رفتم، هم از صفر شروع کردم؛ چون هیچ‌چیز بلد نبودم.»
مشکلی به نام فشنگ
نجمه خدمتی بعد از الهه، دومین شانس بزرگ تیراندازی ایران برای کسب مدال بود. او که در تفنگ ۱۰متر بادی، راهی به فینال پیدا نکرد، در تفنگ سه‌وضعیت راهی فینال شد و البته در این مرحله به رتبه آخر رسید. «فشنگ نداریم»؛ جمله‌ای که نجمه در سفرهای بین‌المللی به خارجی‌ها می‌گفت و برای آن‌ها بیشتر شبیه یک شوخی بود. مگر می‌شود یک فدراسیون ورزشی هنوز برای تامین ابتدایی‌ترین تجهیزاتش مشکل داشته باشد؟! نجمه اما می‌گوید: «ما در تمرینات قبل از المپیک فشنگ نداشتیم. سلاح قابلیتی دارد که بدون فشنگ پر می‌شود، وقتی ماشه را می‌کشیم صدایی می‌دهد که به آن می‌گوییم خشک و ما این‌گونه تمرین می‌کردیم. با این شرایط، توانستیم به فینال راه پیدا کنم که همه آن‌ها باتجربه بودند؛ برای مثال، خانمی که مدال طلا گرفت چهارمین حضورش در المپیک بود که توانست اولین مدالش را در المپیک کسب کند؛ به همین‌دلیل، این‌قدر خوشحال شده بود و من تازه دو سال بود که شروع کرده بودم.»
مشکل فشنگ کماکان با قدرت پابرجاست و خدمتی می‌گوید: «هنوز هم مشکل تجهیزات را داریم و با این‌که مسئولان تلاش می‌کنند، اما هنوز برطرف نشده است. هزینه و تحریم‌ها برای ما مشکل‌ساز شدند.» دختران تیرانداز برای کسب پنج سهمیه المپیک جنگیدند، اما کسی سلاح خوب جنگیدن در المپیک را به آن‌ها نداد. رقبای المپیکی روزی ۳۰۰تیر می‌زنند، اما تیراندازان ایرانی چطور؟ نجمه می‌گوید: «رقبای ما روزی 300 تیر می‌زنند، اما ما هفته‌ای 50تیر هم نمی‌زنیم. حتما این مدل تمرین‌کردن در نتیجه‌گیری تاثیرگذار است و در نتایج مسابقات خودش را نشان می‌دهد. ما الان در تمرینات بیشتر حالت‌گیری تمرین می‌کنیم و شلیک نمی‌کنیم.»
سریال زنجیره‌ای لغو سفرها
مشکلات تیراندازان تنها به نبود فشنگ محدود نمی‌شد و قبل از المپیک، سریال زنجیره‌ای لغو اردوها و اعزام‌های تیراندازی همان موقع هم خیلی راحت زنگ هشدار چشیدن طعم شکست در رقابت‌های المپیک ریو را به صدا درآورده بود و همه دلخوش به استعدادهای این رشته فکر می‌کردند با دست خالی هم می‌شود در المپیک مدال گرفت! برای همه تقریبا یک عادت شده بود که هر اعزام تیراندازی پای پرواز لغو شود. دیالوگ تکراری هاشمی، رئیس وقت فدراسیون تیراندازی، هم این بود که پولی به ما نرسید. برخی مواقع این جنجال‌های رسانه‌ای بود که مسئولان ورزش را مجاب می‌کرد اعزام‌های کم‌تعداد تیراندازی را راه بیندازد، اما به نظر می‌رسد این روزها شرایط اعزام تیراندازان بهتر شده است و خدمتی می‌گوید: «خداراشکر تا الان هر اعزامی داشتیم انجام شده است و دیگر مثل سابق استرس اعزام به مسابقات را نداریم.»
المپیک، شیرین‌تر از آسیایی
نجمه خدمتی در اولین حضور رسمی خود در تیم ملی بزرگسالان ترکیبی از اولین‌ها را برای خود رقم زد. او با کسب اولین مدال طلای کاروان ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون، نخستین کسی بود که به اهتزاز درآمدن پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران را به نظاره نشست. او اولین مدال طلای تیراندازی بانوان را در طول تاریخ مسابقات آسیایی به دست آورد و با درخشش خود در این مسابقات، سهم مهمی در کسب مدال نقره تیمی بانوان تیراندازی کشورمان داشت، اما با همه این‌ها، این شیرین‌ترین اتفاق ورزشی نجمه نبود. او می‌گوید: «در مسابقات اینچئون همه تلاشم را برای کسب مدال طلا انجام داده بودم و همه اطرافیانم بر این باور بودند که می‌توانم خوش‌رنگ‌ترین مدال این بازی‌ها را از آن خود کنم؛ البته حریفان سرسختی داشتم و تیرانداز کره‌ای مدال طلای المپیک را در کارنامه داشت، بااین‌حال، با همه وجود برای کسب مدال تلاش کردم و نخستین مدال طلای ایران را در آن بازی‌ها به دست آوردم، اما برای من شیرین‌ترین اتفاق زمانی بود که توانستم سهمیه المپیک را بگیرم آن روز از خوشحالی نمی‌دانستم چه باید بکنم.»
طلای المپیک، رؤیای دست‌یافتنی
رؤیای بانوی تیرانداز المپیکی ایران شکار طلای المپیک ریو است، اما همچنان خبری از اسپانسر نیست و نگرانیم. نگران این‌که آیا قرار است دوباره در المپیک ۲۰۲۰ هم از شانس‌های تیراندازی برای کسب مدال بگوییم، از رؤیاهایی که محقق نشد و از هر یک از مسئولانی که به نوبه خود در ناکامی این رشته سهم داشتند و قلب آن را نشانه گرفتند! نجمه خدمتی امیدوار است و می‌گوید: «بالاترین هدفی که دارم طلای المپیک است و امیدوارم در 2020 بتوانم به آن برسم. اگر حمایت شویم نشدنی نخواهد بود. امیدوارم بتوانم در چند دوره دیگر المپیک حضور داشته باشم و حداقل یک مدال المپیک را به کارنامه‌ام اضافه کنم.»
حضور در مسابقات جهانی دانشجویان
تیم‌ملی تیراندازی برای رقابت‌های دانشجویان آماده می‌شود و بانوی ملی‌پوش درباره شرایط‌شان می‌گوید: «با آمدن رئیس جدید خداراشکر شرایط بهتر شده است. حدود سه هفته است که برای مسابقات قهرمانی دانشجویان جهان در اردو هستیم. این رقابت‌ها اواسط اسفند در مالزی برگزار خواهد شد و رقابت‌های سختی خواهیم داشت. پس از آن هم باید برای بازی‌های آسیایی جاکارتا آماده شویم و دنبال کسب مدال در این رقابت‌ها هستم.»
لازلو، مربی تاثیرگذار
رئیس فدراسیون تلاش می‌کند لازلو، سرمربی سابق تیم‌ملی، را دوباره به ایران برگرداند و نجمه هم تمایل دارد دوباره زیر نظر این مربی تمرینات خود را ادامه دهد. او می‌گوید: «لازلو مربی خوبی بود. قبلا در هند هم خوب کار کرده بود و تجربه‌های خوبی را در اختیار ما گذاشت و بقیه کشورها هم دنبال او هستند. من هم دوست دارم لازلو برگردد. اگر شرایط برگشتش فراهم شود، خوشحال می‌شویم. این مربی در پیشرفت من بسیار تاثیرگذار بود به‌ویژه در المپیک خیلی به من کمک کرد.»
تفنگ‌بازی از کودکی
مادر نجمه، سرکار خانم مقصودی، مربی تیراندازی است و از کودکی نجمه را با این ورزش آشنا کرده، اولین مربی فرزندش نیز خود او بوده است. نجمه در تیم بیرجند تیر می‌زد و خودش می‌گوید از 13سالگی همراه مادر به تمرین می‌رفت و از 16سالگی به‌صورت حرفه‌ای تیراندازی را استارت زده است. او می‌گوید: «از همان موقع همراه مادرم به سالن تیراندازی می‌رفتم و همین باعث شد کم‌کم به این رشته ورزشی علاقه‌مند شوم. من با تفنگ بزرگ شدم.»
حرکت برخلاف الگو
الهه احمدی که الان هم‌تیمی نجمه خدمتی است، الگوی این دختر جوان بوده و می‌گوید: «وقتی نوجوان بودم عکس‌های الهه احمدی را به اتاقم می‌زدم و الگویم بود. الهه مثل خواهر بزرگترم است و کلی از او یاد گرفته‌ام، اما برعکس الهه، اگر روزی مادر شوم، دیگر تیراندازی نخواهم کرد!»
آسمان آبی – سعیده فتحی
