از جام جهانی سینمایی ها تا جام جهانی فوتبالی ها/ محافظت از تنگه به کمک مغزهای کوچک زنگ زده

به گزارش ایلنا، در لا به لای برفهای یخ زده و باقی مانده روی پیاده روهای پایتخت که تجربه یک پاتیناژ نطلبیده را در معیت شکستگی های احتمالی در قالب یک پکیج، به هموطنان هدیه می دهد و با در نظر گرفتن حال خسته و رنجور دوستان سختکوش مان در ستاد مدیریت بحران، طوری که غافلگیر نشوند جا دارد فرا رسیدن جام جهانی سینماچی ها و سینمادوستان، سی و ششمین جشنواره فیلم فجر را تبریک بگوییم و ازهویدای دل، هم به آنها شادباش بگوییم که به دور از همه حواشی و مشکلاتی که با آن در طول سال دست و پنجه نرم می کنند ده روز فرصت عشق بازی با عشق دیرینه شان را پیدا کرده اند و هم برایشان کری بخوانیم که چهارماه دیگر جام جهانی ما هم از راه می رسد و یار دیرین مان از سفر 4 ساله برمی گردد و جشندلتنگی مان به سر می رسد.

از فستیوال بزرگ اهالی هنر گفتیم؛ ناخوداگاه به یاد جام جهانی خودمان افتادیم. ابهام ها و سوال های فراوانی به سمتمان سرازیر شد و مانند دارکوب، مغزمان را درنوردید. مگر می شود نگران نبود؟ برای اولین بار به این راحتی جهانی شدیم؛ کوهی از بچه های با استعداد در تیم حضور دارند؛ کی روش 7 سال است که برای این تیم وقت گذاشته؛ با سرسخت ترین رقبای ممکن در یک گروه قرار گرفته ایم و باید دلهره شرایط موجود را داشته باشیم. در یک جمله اوضاع آنطور که باید، خوب نیست.

پرده اول)تقریبا 22 هفته از رقابت های لیگ برتر گذشته و در طول این چند ماه بازیکنانی بوده اند که نمایش خوبشان آنها را شایسته حضور در تیم ملی یا حداقل اردوهای تیم ملی کرده است. در میان این تعداد نه چندان زیاد علی علیپور  در پرسپولیس،  داریوش شجاعیان از استقلال و ... چیز دیگری بوده اند. ستاره پرسپولیس با 15 گل، مقتدرانه آقای گل لیگ است و شجاعیان هم به قدری خوش درخشیده و در میانه میدان با نمایش فانتزی اش دلربایی کرده که جای هیچ حرف و حدیث و اما و اگری را باقی نگذاشته است. با این حال کادر فنی تیم ملی مانند کسی که در یک اتاق تاریک نشسته و چیزی را نمی بیند؛ چشمش را به روی این دو ستاره و چند نفر دیگر بسته است. کی روش حتی در روزهایی که مرخصی نیست و احیانا برای هماهنگی بازی دوستانه به کشورهای مختلف سفر نکرده هم به ورزشگاه نمی آید. حالا از آقای سرمربی انتظار سرک کشیدن به تمام ورزشگاه ها را نداریم اما لااقل، مستر کی روش، هایلایت بازی ها را مشاهده کنید!

ادعا می کنند به طور مثال علی علیپور بیاید جای چه کسی را بگیرد؟ تیمی که در خط حمله اش سردار آزمون، رضا قوچان نژاد، کریم انصاری فرد، کاوه رضایی و مهدی طارمی دارد جه نیاز به اقای گل لیگ داخلی. اما پاسخ به سوال این دوستانی که خودشان را نه تنها به کوچه سمت چپ واقع در چهارراه استانبول، بلکه به جاده قدیم زده اند؛ اول اینکه علیپور و علیپورها قرار نیست جای کسی را بگیرند و کمترین حق آنها، این است که حداقل به پاداش چنین درخشش مستمری در لیگ برتر، در اردوهای تیم ملی فرصت رقابت پیدا کنند. دوما، به غیر از کریم انصاری فرد و کاوه رضایی که ماهورا وار در آسمان لژیونرهای وطنی می درخشند؛ کدام یک از مهاجمین بالا که لیست شد در وضعیت آرمانی به سر می برند؟ آزمون در بیست و اندی بازی لیگ روسیه فقط یک گل زده و گوچی تازه پدر شده هم روی نیمکت هیرنفین تقریبا سنجاق شده است. طارمی هم که در این فصل بیشتر از خانه، بازی ها را تماشا کرده تا اینکه بخواهد در زمین ایفای نقش کند.

پرده دوم)از کادر فنی تیم ملی فاصله می گیریم و به لباس تیم ملی می رسیم. به جایی که هنوز هم هیچ خبر قطعی مخابره نشده است. هیچ تصویری از لباس ملی پوشان در جام جهانی به بیرون درز نکرده و مشخص نیست با چه شکل و شمایلی جلوی دیدگان میلیاردها چشم رخ می نماییم. بی تردید اگر با لباس کنونی بخواهیم در روسیه رویت شویم، نتیجه ای جز جلوسعرق سرد روی پیشانی 80 میلیون ایرانی چیزی به جای نخواهد ماند. مدیرانی که کامیون ها هم نمی توانند القابشان را حمل کنند؛ با بی خیالی وقتی علت را جویا می شویم؛ به گفتن واژه سوءتفاهم شده، بسنده می کنند و راهشان را کج کرده و می روند. آنها هنوز به این درک نرسیده اند که بحث جام جهانی با لیگ و آسیا و ... فرق دارد. به ابعاد بین المللی ماجرا توجهی ندارند و می خواهند با سیستم" ببینیم چه می شود"  و مدل کدخدامنش طور، کار را پیش ببرند.

پرده سوم)حال به درون مستطیل سبز قدم برمی داریم. گامهایی لرزان و نگران. نگران درون دروازه که هنوز شماره یک آن مشخص نیست. به اینکه در این رقابت نزدیک بین چند مدعی، لاتاری به اسم کدام یک در می آید.به اینکه چرا برخی از ستاره های ما به جای داشتن تمرکز صد در صدی روی بازی شان در این چند ماهِ از نان شب واجب تر، شور جوانی کردنشان شعله ور شده و آینده شان را در خطر آتش سوزی قرار داده است. نگرانیم برای استعدادهای نابی که به جای حکمرانی در درون زمین، امپراطور جهنم شده اند و تخته گاز رو به سقوط گام برمی دارند. می دانیم و می دانید و می دانند که مقصود ما چه کسانی هستند. با این حال در میان این همه پالس منفی، خوشحالیم به خاطر وجود سرو زیرآب هایی چون جهانبخش ها ، قدوس ها، محمدی ها و ... که هر لحظه امکان ترکیدن بمب شان و انتقال به یکی از تیم های بزرگ اروپایی وجود دارد. خوشحالیم برای انصاری فرد ها، حاج صفی ها و غفوری ها که راه درست را در پیش گرفته اند و تمرکزشان فراتر از مستطیل سبز نمی رود و بابت سادگی و بی حاشیه بودنشان، خجالت نکشیدند. 

پرده پایانی)اصلا شوخی نیست. همگروهی با اسپانیا، پرتغال و مراکش به هیچ وجه شوخی بردار نیست. اگر کج قدم برداریم، اعتبار انباشته شده چند سال اخیرمان به واسطه صدرنشینی در رنگینگ آسیا و صعود به عنوان سومین تیم به جام جهانی و ... در یک چشم به هم زدن، مصادره و به سان دود، به هوا فرستاده می شود.

با این حال انسان به امید زنده است و ما هم امیدواریم. گزینه دیگری هم روی میزمان نیست. منتظر معجزه ای هستیم تا مغزهای کوچک زنگ زده تغییر روش دهند و آستین همت را بالا بزنند. نمی خواهیم دست به کارکثیفی بزنند؛ فقط به وظیفه شان عمل کنند و شوق خدمت داشته باشند. می خواهیم آنها هم حداقل تلاش کنند تا شبیه امیران و فرماندهان جنگ تحمیلی شوند و از تنگه ابوغریب فوتبال حفاظت کنند و به جای اینکه خودشان نقش بحران را بازی کنند با مدیریت کردنش، رول فیلشاه را به نام خود بزنند.

گزارش: نوید استادرحیمی