آشنایی با خارجی‌های تراکتور؛ نیمکت‌نشین محض و وایکینگ سقوط کرده
گریکوف روی هم 715 دقیقه در ترکیب وایکینگ بازی کرد و 2 کارت زرد نیز در کارنامه خود ثبت کرد.
به گزارش ایلنا، وایکینگ در 7 باری که گریکوف در ترکیب ثابت حضور داشت مقابل بران، ساندف یورد، استروم گودست و ترومسک شکست خورد. برابر لیلستروم و آله ساند به تساوی رسید و سارپسبورگ را برد. وایکینگ در 7 بازی ثابت گریکوف، 15 گل دریافت کرد که این هرگز آمار قابل دفاعی برای یک مدافع نیست. در نهایت هم وایکینگ از 30 بازی، 6 برد، 6 تساوی و 18 شکست به دست آورد و با 16 امتیاز و تفاضل گل 18- در رده شانزدهم لیگ شانزده تیمی نروژ قرار گرفت.
تراکتورسازی روزها و هفته‌های بحرانی را سپری کرد تا به آرامش این روزها برسد. آرامشی که البته پایدار نیست و کسی نمی‌داند تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. این باشگاه بلافاصله پس از استخدام ساغلام، 2 بازیکن جدید جذب کرد. انگار این مربی نام گزینه‌های مورد نظر خود را در جیب داشت که بدون درنگ، خواستار حضورشان در تبریز شد. 2 بازیکنی که کارنامه قابل توجهی ندارند و مشخص هم نیست با چه متر و معیاری به عضویت تراکتورسازی در آمده‌اند.
اساسا بازیکنانی که در نقل و انتقالات نیم فصل توسط یک باشگاه جذب می‌شوند، باید نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل کنند و البته با کارنامه باشند. تراکتورسازی در خط دفاع و با توجه به حضور محمد نادری و محمدرضا مهدی‌زاده – که اولی کم تجربه است و دومی ذاتا یک هافبک دفاعی- نیاز مبرمی به یک مدافع ششدانگ داشت. مدافعی که بیاید، بلافاصله در ترکیب ثابت قرار بگیرد و به قول فوتبالی‌ها کار را در بیاورد.
تراکتورسازی اما برای رفع نیاز و رسیدن به این هدف، مدافعی به نام سیم گریکوف را استخدام کرده. بازیکن 28 ساله‌ای که کروات است و کارنامه قابل توجهی هم ندارد. گریکوف فوتبال خود را در باشگاه زادار آغاز کرده اما وقتی چندان در ترکیب ثابت این تیم قرار نگرفته، به ناچار راهی لیگ 2 کرواسی شده و برای هرواتسکی بازی کرده. مقصد بعدی گریکوف، پس از 2 فصل بازی برای هرواتسکی، ایسترا بود. باشگاهی قدیمی در لیگ کرواسی. او در این تیم هم 2 فصل بازی کرده و سپس به کرسکو در لیگ اسلوونی منتقل شد.
گریکوف یک فصل پیراهن کرسکو را پوشید و سپس مورد توجه کوپر در لیگ اسلوونی قرار گرفت. این مدافع کروات بعد از تجربه بازی در اسلوونی تصمیم گرفت به نروژ برود و پیراهن وایکینگ را بر تن کند. تیمی نه چندان قدرتمند در یک لیگ نه چندان معتبر. وایکینگ در نروژ مدام در حال رفت و آمد به لیگ یک و لیگ 2 است. این تیم با گریکوف نتوانست نتایج درخشانی کسب کند و در نهایت فصل 2017 را با سقوط به یک دسته پایین‌تر به پایان رساند.
نقش گریکوف اما در این سقوط کمرنگ بود. البته نه اینکه اشتباهی مرتکب نشد بلکه به این دلیل که چندان در ترکیب ثابت قرار نگرفت و بیشتر از روی سکو یا نیمکت بازی هم تیمی‌هایش را مشاهده کرد. آمار هم این نکته را نشان می‌دهد. گریکوف در لیگ نروژ فقط 10 بار برای وایکینگ بازی کرد. او 7 بازی در ترکیب ثابت قرار گرفت و 3 بار هم به‌عنوان بازیکن جایگزین وارد زمین شد.
گریکوف روی هم 715 دقیقه در ترکیب وایکینگ بازی کرد و 2 کارت زرد نیز در کارنامه خود ثبت کرد. وایکینگ در 7 باری که گریکوف در ترکیب ثابت حضور داشت مقابل بران، ساندف یورد، استروم گودست و ترومسک شکست خورد. برابر لیلستروم و آله ساند به تساوی رسید و سارپسبورگ را برد. وایکینگ در 7 بازی ثابت گریکوف، 15 گل دریافت کرد که این هرگز آمار قابل دفاعی برای یک مدافع نیست.
در نهایت هم وایکینگ از 30 بازی، 6 برد، 6 تساوی و 18 شکست به دست آورد و با 16 امتیاز و تفاضل گل 18- در رده شانزدهم لیگ شانزده تیمی نروژ قرار گرفت. گریکوف هم وقتی دید پیشنهادی از نروژ در جیب ندارد، تراکتورسازی را انتخاب کرد تا به لیگ ایران بیاید و به خط دفاع این تیم سر و سامان بدهد.
حالا یک پرسش. آیا گریکوف با این کارنامه، آن هم در لیگ نه چندان معتبر نروژ می‌تواند گمشده تراکتورسازی در خط دفاع باشد. او همین فصل طعم نیمکت‌نشینی را بارها در تیم سقوط کرده وایکینگ چشیده اما مشخص نیست چرا و با چه ملاکی به تبریز آمده تا با قرارداد چند هزار دلاری پیراهن تراکتورسازی را بپوشد.
تراکتورسازی در این شرایط بحرانی بهتر بود مدافع با تجربه‌ای را جذب کند. مدافعی کارنامه‌دار و شناخته شده که هم کیفیت داشته باشد و هم آماری قابل قبول. گریکوف این مدافع مورد نظر نیست اما انگار در فوتبال ایران، خرید چنین بازیکنانی به یک اپیدمی و سنت غلط تبدیل شده و دیگر هیچ مدیری مقابل سرمربی نمی‌ایستد و از بازیکن پیشنهادی او انتقاد نمی‌کند. نمونه‌اش استقلال که انواع و اقسام بازیکنان خارجی را برای آزمایش پزشکی به تهران آورده اما در نهایت با هیچ یک به توافق نرسیده و قراردادی امضا نکرده است.
گزارش: امیر اسدی
