هنریک مخیتاریان به آرزویش رسید

به گزارش ایلنا، هنریک مخیتاریان سرانجام بازیکن آرسنال شد در حالی که خیلی‌ها بر این باورند این اتفاق باید خیلی قبل از این می‌افتاد.

آرسن ونگر همواره از این بازیکن سابق بوروسیا دورتموند تعریف کرده آن هم نه فقط به خاطر توانایی فنی فوق‌العاده‌اش که باعث شد در فصل آخر حضورش در وست فالن 23 گل بزند و به رکورد 32 پاس گل برسد.

قابلیت هوشی مخیتاریان ویژگی خاصی است که ونگر در زمان جذب بازیکنان به شدت مورد توجه قرار می‌دهد. او در ارمنستان دیپلم تربیت‌بدنی گرفته و در سنت پترزبورگ اقتصاد خوانده که این دومی با ونگر، فارغ‌التحصیل رشته اقتصاد مشترک است. کاپیتان تیم ملی ارمنستان که یکشنبه 29 ساله شد، همچنین می‌تواند انگلیسی، آلمانی، روسی، فرانسوی، ارمنی، پرتغالی و ایتالیایی حرف بزند.

پر مرته ساکر، پتر چک و لوران کاسیلنی سه تا از بازیکنان باهوش آرسنال در حال حاضر محسوب می‌شوند و درست به همین دلیل است که ونگر تا به حال مرته ساکر را حفظ کرده و به او پیشنهاد داده کاری در آکادمی به عهده بگیرد که از تابستان انجام خواهد داد.

درست است که آرسنال یک بازیکن هجومی عالی مثل الکسیس سانچز را به منچستریونایتد داده اما یک بازیکن باهوش و خلاق در اندازه مخیتاریان به دست آورده.

شاید تفاوت زیادی وجود داشته باشد اما می‌توان نقاط اشتراکی میان مخیتاریان و وه‌آ پیدا کرد. هافبک ارمنستانی پدرش هاملت را به دلیل یک تومور مغزی در سن 33 سالگی از دست داد وقتی تنها 7 سالش بود و او این لحظه زندگی‌اش را انگیزه تبدیل شدن به یک فوتبالیست حرفه‌ای می‌داند: «خیلی کوچک بودم که او فوتبال بازی می‌کرد و عاشق این بودم که با او به تمرین بروم. به خاطر او به ارمنستان برگشتیم و آرزویم این بود که کارش را ادامه دهم و فوتبالیست شوم. مرگ او واقعا تلخ بود اما زندگی همین است و ادامه دارد. امیدوارم الان که از آسمان من را نگاه می‌کند به من افتخار کند چون هر کاری می‌کنم را با این هدف انجام می‌دهم.»

مخیتاریان بخشی از جوانی خود را در فرانسه سپری کرد به دلیل خشونت‌هایی که در ارمنستان به وجود آمده بود. پدرش در تیم دسته دومی فرانسه، ولانس بازی می‌کرد که توسط ارمنستانی‌ها تاسیس شده بود و هنریک هم با آنها تمرین می‌کرد. سفر دور دنیای او باعث شد در سن 14 سالگی در سائوپائولو آزمایش بدهد در کنار امثال هرنانز و اسکار. یک دهه قبل وقتی برای تیم باشگاهی کشورش، پیونیک بازی می‌کرد، گفته بود: «تیم مورد علاقه من آرسنال است. شیوه بازی هجومی و سریع آنها را دوست دارم. علاوه بر آن، آرسن ونگر به جوان‌ها اعتماد می‌کند ضمن اینکه از آنها کار و نتیجه می‌خواهد. این خیلی برایم مهم است.»

او می‌تواند در لیگ اروپا، آرسنال را همراهی کند و شاید ظرف چند روز آینده با یک آشنای قدیمی، پیر امریک اوبامیانگ همبازی شود، به نظر می‌رسد همه چیز برای او سر جای خودش است که به تیمی که می‌خواسته منتقل شده.

وقتی بعد از پیروزی شنبه شب آرسنال برابر کریستال پالاس از ونگر درباره جدایی سانچز سوال شد و اینکه آرسنال بعد از او چه می‌شود، اینطور پاسخ داد: «زندگی همیشه هست. باشگاه آرسنال 130 سال سابقه دارد و خیلی از بازیکنان بزرگ از این تیم رفته‌اند. کسی نمی‌داند تیم بهتر می‌شود یا بدتر اما زندگی ادامه دارد.»

‌ونگر بهتر از همه می‌داند آرسنال یک مغز فعال در زمین و بیرون آن به دست آورده.

منبع: سایت گل/ کریس ویتلی