چین به دنبال قهرمانی در جام جهانی (گزارش ویژه)

به گزارش ایلنا، پس از فصل ناامیدکننده او در داخل میدان و داشتن درآمد سرشار، قابل پیش‌بینی بود که او پس از مصدومیت‌ها، اضافه‌وزن و دلتنگی برای خانه، باز هم چینی‌ها را بیازارد.

این مهاجم به ‌شوخی در تلویزیون آرژانتینی گفت: «حالم خوب است چون هفت ماه در تعطیلات بودم!» گفته می‌شود او هفته‌ای 615هزار پوند دستمزد می‌گرفته است. اگر این خبر صحت داشته باشد، او بهتر بود که ساکت می‌ماند.

شانگهای شنهوا، باشگاه سابق توس فصلی ناامیدکننده را پشت سر گذاشت و تنها توانست فاتح جام حذفی شود. توس در کمتر از نیمی از بازی‌های این تیم در لیگ در ترکیب ثابت قرار گرفت. کمتر کسی در چین از رفتن او حسرت می‌خورد. سرگذشت توس نشان می‌دهد که حضور در لیگ چین یعنی اتلاف وقت.

حتی پیش از آنکه شی جینپینگ در سال 2012 رییس جمهوری چین شود، چینی‌ها بر این باور بودند که آنها قرار است در فوتبال بهتر شوند. باشگاه‌های بزرگ شروع کردند به خرید بازیکنانی مانند هالک، اسکار و پائولینیو.

مارچلو لیپی و لوییز فلیپه اسکولاری هم به لیگ چین رفتند. کمتر پیش می‌آمد که یک کشور چنین مبالغی برای بازیکنان، مربیان و ایجنت‌های خارجی بپردازد. کار به جایی رسید که دولت هم نگران شد.

پیش از آغاز فصل 2017، اتحادیه فوتبال چین سقف تعداد بازیکنان خارجی در هر مسابقه را از 5 به 3 کاهش داد.

سپس اعلام شد که هر باشگاهی که بدهی دارد و یک بازیکن خارجی بالاتر از 5 میلیون پوند بخرد، باید مبلغ معادل قرارداد او را به یک صندوق توسعه فوتبال بپردازد.

در نقل و انتقالات زمستانی 2017 بود که سوپرلیگ چین در صدر لیگ‌های خریدار بازیکن قرار گرفت. آنها 70 میلیون پوند بیشتر از لیگ برتر صرف خرید بازیکن کردند. اما باشگاه‌های چینی در زمستان جاری فعالیت بسیار کمتری داشته‌اند.

انتقال نیمار به پاری سن‌ژرمن و افزایش شدید قیمت بازیکنان روی بازار چین هم اثر گذاشته است. انتقالات در اروپا هم دیوانه‌وار شده است. باشگاه‌های چینی می‌دانند که برای خرید بازیکنی در حد ویرجیل ون‌دایک باید 150 میلیون پوند خرج کنند  (نیمی از آن به عنوان مالیات از باشگاه گرفته می‌شود).

در دسامبر 2016 بود که آنتونیو کونته، مربی چلسی گفت که پول چینی‌ها خطرناک است. در آن هنگام اسکار با قیمت 50 میلیون پوند به شانگهای SIPG پیوست.

مساله تنها بر سر پول نیست. چین که تنها در یک دوره جام جهانی حضور یافته (2002)، می‌خواهد که بهترین تیم آسیا در سال 2030 شود و 20 سال بعد هم بهترین تیم دنیا باشد. حالا تمرکز چینی‌ها روی پرورش استعدادهای داخلی است. در سال 2017، هر مربی باید دست کم یک بازیکن زیر 23سال در ترکیب قرار می‌داد.

این قانون باعث شد برخی مربیان در همان نیمه اول آن بازیکن جوان خود را تعویض کنند. اکنون قانون این است که تعداد بازیکنان زیر 23سال در داخل میدان هرگز نباید کمتر از تعداد بازیکنان خارجی باشد. اما چین در روزهای اخیر در مسابقات زیر 23ساله‌های آسیا در مرحله گروهی حذف شد و این نشان می‌دهد که آنها راهی طولانی در پیش دارند.

توس فعلا می‌تواند پول‌هایش را بشمرد. اما اگر روزی چین قهرمان جام جهانی شد، او می‌تواند به تلویزیون آرژانتین بگوید که نقشی، هرچند کوچک در این قهرمانی داشته است.

منبع: سایت گاردین/ جان دردن