تلفیقی از دلار عربی، تیکی تاکای انگلیسی و منطق لالیگایی!

به گزارش ایلنا، در روزهایی که کم کم به پایان سال 2017 میلادی نزدیک می شویم؛ مسابقات فوتبال در تقاط مختلف اروپا در اوج هیجان پیگیری می شود و لیگ ها به خاطر جام جهانی پیش رو، فشرده تر از هر زمانی بازی های خود را یک به یک پشت سر می گذارند. در این بین مسابقات 5 لیگ معتبر اروپایی نیز با شدت و حدت در حال برگزاری است و دیگر می توان به راحتی درباره عیار تیمها به گفت و گو پرداخت.

در این فصل از رقابت ها تغییرات کلی در روند نتیجه گیری تیمها به وجود آمده که در نوع خود جالب توجه است. خیلی از پیش بینی ها اشتباه از آب درآمده که دور از انتظار بوده است. در سری آ ایتالیا بر خلاف شش هفت سال اخیر این بار یوونتوس در صدر نیست و کار دشواری را در بین مدعیان برای ادامه سلطنت در ایتالیا خواهد داشت. در جزیره زودتر از آن چه که همه فکرش را می کردند بین تیم صدرنشین و الباقی بزرگان فاصله افتاده است. در اسپانیا بارسلونا گوی سبقت را از رئال ربوده و تیم زیدان فعلا برای رسیدن به رده دوم تلاش می کند. در آلمان هم بایرن با اینکه صدرنشین است اما فاصله اش با رقبا مانند هر سال زیاد نیست. با این حال تنها لیگی که مطابق انتظار نتایجش پیش رفته، لوشامپیونای فرانسه است. جایی که پاریسن ژرمن به سان چند سال اخیر و به یمن دلارهای نفتی ناصر الخلیفی و ستارگان فوق العاده اش یکه تازی می کند. در ادامه نگاهی ویژه تر به صدرنشینان 5 لیگ معتبر اروپایی خواهیم انداخت:

من سیتی: سریع و خشن؛ پپ برگشت

بعد از تجربه نه چندان موفق در بایرن مونیخ و همچنین ناکامی نسبی در فصل اول حضور در لیگ جزیره خیلی ها بر این باور بودند که گواردیولا فقط در بارسا می تواند کار کند و تیکی تاکایش در جاهای دیگر دنیا لنگ می زند. اما در آن میان بودند کسانی که قضاوت درباره پپ را به فصل دوم حضورش در جزیره حواله داده بودند. دست بر قضا حق با دسته دوم بود. پپ بعد از آشنایی با فوتبال کاملا متفاوت پرمیرلیگ و با شناسایی نقاط ضعف و قوت تیمش در فصل دوم تیمی متفاوت را روانه کارزار رقابت با بیگ فایو کرد. درخشش مافوق باور ستارگانی چون کوین دبروین، رحیم استرلینگ، گابریل ژسوس، داوید سیلوا و .... آبی های شهر منچستر را دور از دسترس رقبا نگه داشته است.

حالا بعد از گذشت 13 هفته، سیتیزن ها بهترین عملکرد را از نظر امتیاز گیری در بین تمام تیمهای لیگ های معتبر اروپایی داشته اند. آنها تا به اینجا 12 برد داشته اند و تنها در هفته دوم مقابل اورتون تن به تساوی دادند. آنها 42 گل به ثمر رسانده اند وفقط 8 بار دروازه شان باز شده است. فاصله 8 امتیازی با نزدیک تعقیب کننده شان من یونایتد هم در نوع خودش طعنه آمیز است. من سیتی در 6 هفته پایانی تا نیم فصل دو بازی حساس مقابل یونایتد و تاتنهام خواهد داشت در صورت به سلامت خارج شدن از آن دو مسابقه می تواند با خیال راحت از الان خودش را فاتح این فصل لیگ جزیره بداند.

سری آ: پیشتازی ساری و اهالی جنوب

گویا این بار واقعا ماجرا با چند سال گذشته فرق دارد. 7 سال است که یووه در ایتالیا آقایی می کند اما به نظر می رسد دوران سلطنت آنها جدی جدی در این فصل به پایان می رسد. فوتبال ایتالیا بعد از مدتها، دوباره هیجان واقعی را به چشمان خود می بیند. دیگر از 15 هفته مانده تا پایان رقابت ها قهرمانش مشخص نیست و گویا باید تا هفته پایانی منتظر ماند و به تماشا نشست. سردسته بر هم زنندگان سیطره بیانکونری، فعلا تیم مائوریتسیو ساری است. تیم جنوبی که خیلی ها آن را با مارادونا در اوایل دهه 90 شناختند. تیمی که موفق شد آقای سرزمین چکمه شود و حالا پس از حدود 26 سال دوباره هوای آن سال ها به سرش زده است. البته بی مارادونا. بی اسطوره. بدون هیچ ابر ستاره ای. تیمی یکدست که در 14 هفته هیچ باختی نداشته و فقط دو بار تن به تساوی داده است. تیمی که خوب گل می زند و سخت دروازه اش گشوده می شود. ناپلی ها با نفراتی چون اینسینیه، مرتنز، همشیک، جورجینیو، رینا و ... با دو امتیاز فاصله نسبت به اینتر میلان و 4 امتیاز اختلاف با یوونتوس صدرنشین سری آ هستند و به یکه تازی خود ادامه می دهند. جمعه همین هفته سرنوشت ساز ترین بازی نیم فصل اول ناپولی مقابل یوونتوس در سن پائولو به انجام می رسد. مردان ساری باید عیار واقعی خود را مقابل بزرگترین تیم کشور نشان دهد.

لالیگا: آرام ترین بارسای تاریخ در آستانه آسان ترین قهرمانی تاریخ

نه بی رحمانه می برند و نه آنچنان هیجان انگیز بازی می کنند. نه تیکی تاکای اورجینال را به نمایش می گذارند نه ابر ستاره هایش فروغ همیشگی را دارند. بارسای ارنستو والورده متفاوت ترین بارسای چند سال اخیر است. تیمی که از تعداد ستاره هایش کم شده و منظقی تر شده است. یاد گرفته همزمان که به فکر گل زدن است، گل نخوردن هم برایش اهمیت داشته باشد. باز کردن دروازه  بارسای والورده سخت ترین کار ممکن است. آنها در حضور تراشتگن آماده و دفاع همه جانبه بازیکنان، با دریافت تنها 5 گل بهترین خط دفاع را در بین لیگ های معتبر از آن خود کرده اند. مسی همچنان رهبر تیم است. به موقع گل می زند و مانند دیدار با والنسیا هوای پاس گل به سرش می زند.

حالا همین تیم آرام، به خوبی با جدی ترین رقیبش فاصله انداخته است. بارسا در 13 بازی خود 11 پیروزی داشته و باختی را تجربه نکرده است. آنها در دو بازی دشوار خود مقابل تیمهای دوم و سوم به دو تساوی مشابه یک بر یک رسید و الباقی رقبا را از پیش رو برداشت. حالا آبی اناری ها با والنسیا 4 و با دو تیم بزرگ مادرید 8 امتیاز فاصله دارند و این یعنی عملیات بازپس گیری قهرمانی لالیگا از الان تا حد زیادی با موفقیت به انجام رسیده است.

لوشامپیونا: بزرگی در میان کوچک ها، همان همیشگی!

موناکو بعد از کوچ ستاره هایش هنوز هم بالانشین است؛ لیون هم با نفراتی چون نبیل فکیر روی پا است و مارسی دوباره به جمع مدعیان برگشته اما همه اینها نمی تواند دلیل محکمی برای قهرمانی آنها باشد. حداقل تا وقتی پاریسن ژرمن با ستاره های بی شمارش و دلارهای تمان نشدنی خلیفی باشند.

لوشامپیونا تنها لیگ معتبر این فصل بوده که نتایجش مطابق انتظار پیش می رود و از الان قهرمانش مشخص شده است. 12 برد و دو تساوی، 45 گل زده و 10 گل خورده. فاصله 9 امتیازی با نزدیک ترین تعقیب کننده و دیگر هیچ. نباید انتظار دیگری هم داشت. در حضور غول هایی چون نیمار، امباپه، کاوانی، وراتی، تیاگو سیلوا و ... قهرمانی در لیگ یک کشور، آسان ترین کار ممکن است و امری باید تمرکزش را روی سی ال بگذارد. پاریسی ها در آخرین دیدار خود موفق شدند موناکو را در خانه اش با نتیجه 2-1 از پیش رو بردارند و به نوعی جدی ترین رقیب خود را هم شکست دادند تا حرف و حدیثی در آقایی شان میان کوچک ها به وجود نیاید.

بوندسلیگا: بازگشت بایرن به صدر با یک تفاوت مهم!
 

در ابتدای فصل آنچلوتی با باواریایی ها به مشکل خورد. یک بحران درون تیمی و شوریده شدن برخی از بزرگان تیم علیه او که منجر به توقف های پی در پی شد. همین مساله و همچنین نتایج نا امید کننده در لیگ قهرمانان باعث شد تا مسئولان باشگاه به سراغ مرد جادویی خود بروند. کسی که سه گانه فوق العاده ای را برایشان به ارمغان آورده بود؛ یوپ هاینکس. پیرمرد ارامی که تا پایان فصل هدایت قرمزها را بر عهده گرفت و دست بر قضا موفق هم عمل کرد. او از افت عجیب دورتموند استفاده کرد و حالا با سه امتیاز اختلاف نسبت به لایپزیش در صدر جدول رده بندی قرار دارد. بایرن مانند چند سال اخیر هنوز نتوانسته با رقبای خود فاصله زیادی ایجاد کند و این می تواند زنگ خطری برای آنها باشد. شکست دور از انتظار مقابل مونشن گلادباخ هم گواه این مساله است که این تیم چالش دشواری برای فتح بوندسلیگا خواهد داشت.