گزارش/ دبروین، مغز متفکر منچسترستی؛ اشتباه تاریخی بایرن مونیخ

به گزارش ایلنا، کوین‌دبروین، ستاره‌ این روزهای منچسترسیتی که مرکز ثقل تاکتیک‌‌های تیمش شده است، شنبه شب که بایرن مونیخ در نخستین بازی‌اش بعد از بازگشت یوپ هاینکس فرایبورگ را در آلیانتس آره‌نا 5 بر صفر در هم کوبید، می‌توانست در پیراهن باواریایی‌ها در زمین بازی حضور داشته باشد تنها اگر این تیم سال 2015 حاضر شده بود پولی که ولفسبورگ برای فروشش طلب کرده بود را بپردازد.

قلب او برای رفتن به بایرن مونیخ می‌تپید – این چیزی بود که مدیر برنامه‌هایش پاتریک دکاستر سال گذشته به مجله اشپورت فوت گفت – اما بایرن قصد نداشت برای خرید او بیشتر از 50 میلیون یورو هزینه کند. اینگونه بود که منچسترسیتی قدم جلو گذاشت و مابقی داستان را هم که می‌دانید.

زمان می‌برد اگر بخواهیم تمام شیوه‌هایی که دبروین در پیروزی 7 بر 2 شنبه شب منچسترسیتی برابر استوک‌سیتی کارآمد ظاهر شد را بررسی کنیم اما اگر وقت و حوصله بررسی تمام آن موارد را ندارید شاید دانستن همین که سه پاس عمقی او منجر به سه گل شد برایتان کافی باشد. یکی از آنها پاس برگشت به لروی سانه بود؛ کسی که پاس گل دوم تیم را برای رحیم استرلینگ فرستاد. یک پاس قوزک‌شکن برای مدافعان استوک‌سیتی که انتظار داشتند دبروین خودش توپ را شوت کند و یک پاس گردن شکن برای آن دسته از تماشاگران روی سکوها که به زحمت توانستند ببینند حرکت ستاره بلژیکی به کجا ختم می‌شود.

پاس دوم برای ثبت گل دوم گابریل ژسوس بود. بگذارید اول حرکت مهاجم برزیلی را تحسین کنیم اما زمان‌بندی و نحوه ارسال پاس توسط دبروین هم از نظر مختصاتی بی‌عیب ‌و نقص بود. او استعداد خاصی برای ارسال پاس‌های تأثیرگذار دارد.

پاس سوم هم پاسی بود که 7 دقیقه بعد به سانه داد درست قبل از آنکه تعویض شود. شاید او خسته شده بود چون احتمالاً می‌توانست توپ را با خودش جلوتر ببرد اما مسیر پاسی که فرستاد میلیمتری سنجیده شده بود و در یک چشم به هم زدن به یک گل ختم شد. گواردیولا از اینکه یکی از بازیکنانش را از سایر بازیکنانش بهتر جلوه دهد متنفر است(حداقل در انظار عامه مردم)  اما حتی لبخند روی چهره او زمانی که داشت پاس‌های عمقی دبروین را توصیف می‌کرد هم می‌توانست بگوید که چقدر از عملکرد او راضی است.

پپ می‌توانست او را در بایرن مونیخ هم داشته باشد – مانند تیاگو آلکانتارا – و زمانی که این تیم را برای قبول هدایت من‌سیتی ترک کرد با او خداحافظی کند. برخلاف آلکانتارا که بارسلونا سر قیمت او با باواریایی‌ها راه آمد، ولفسبورگ حاضر نشد چنین تخفیفی به بایرن مونیخ بدهد و شانس در خانه من‌سیتی را زد. از خوش‌شانسی پپ بود که کارل هاینس رومنیگه مدیر اجرایی بایرن مونیخ و اولی هوینس، رییس باشگاه طرز تفکرشان در مورد خرید‌های تیم با یکدیگر همخوانی نداشت.

بایرن مونیخ اگرچه باشگاهی بزرگ است که تلاش دارد از دیگر مدعیان اروپا کم نیاورد اما این باشگاه گاهی اوقات در مواردی دست به صرفه‌جویی می‌زند که برایش بیش از بریز و بپاش کردن ضرر دارد و امتناع از اختصاص هزینه بیشتر برای خرید دبروین جزو این موارد بود و پیش از آن برآورده نکردن مطالبات تونی کروس برای جلوگیری از رفتن او به رئال مادرید هم نمونه دیگرش. با تداوم این وضعیت بعید نیست روبرت لواندوفسکی‌، مهاجم لهستانی بایرن هم چند وقتی است دارد از شرایطش در این تیم ابراز نارضایتی می‌کند که آلیانتس آره‌نا را ترک کند و به یک مشتری پروپاقرص مانند پاری‌سن‌ژرمن ملحق شود. درست است که شاید شیوه‌های مربیگری کارلو آنچلوتی ایراداتی داشت اما یک نفر به تنهایی نمی‌تواند بار یک تیم را به دوش بکشد و مدیران بایرن با استخدام دوباره یوپ هاینکس 72 ساله که حکم فشردن دکمه آغاز مجدد را داشت، هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند.

منبع: سایت گل/ پیتر استانتون