جایگاه اسطوره‌ها در یک باشگاه کجاست؟
از جباری تا اینیستا از استقلال تا بارسلونا
باشگاه بارسلونا همین چند روز پیش با آندرس اینیستا قراردادی امضا کرد که او تا پایان دوران فوتبالش – یعنی تا هر وقت دلش خواست – می‌تواند در بارسا بماند.
به گزارش ایلنا، این قرارداد معنای مشخصی دارد. بارسا به احترام سال‌ها تلاش و افتخارآفرینی اینیستا و برای آنکه به جامعه فوتبال در جهان بفهماند که یک اسطوره تا چه حد با ارزش و قابل احترام است، قراردادی خارج از عرف با کاپیتان محبوب و پر افتخار خود امضا کرد. حالا همه می‌دانند اینیستا در این باشگاه از چه جایگاهی برخوردار است و البته اینیستا هم در پاسخ به این احترام گفته: «تا هر زمان که احساس کنم برای بارسا موثر هستم، بازی خواهم کرد.»
در ایران و در باشگاه استقلال، مجتبی جباری که به زیدان آسیا معروف شده، حکم همان اینیستا را دارد اما باشگاه استقلال چگونه احترام اسطوره‌اش را نگه داشته و باشگاه بارسلونا چطور؟!
پر واضح و آشکار است که در باشگاه‌های ایرانی اسطوره‌ها جایگاهی ندارند و به راحتی از سوی مدیرانی که سر سوزنی برای باشگاه افتخاری کسب نکرده‌اند، کنار گذاشته می‌شوند. مجتبی جباری نه اولین نمونه است و نه آخرین آنها. پیش از او با علی دایی، علی کریمی، مهدوی‌کیا، کریم باقری، احمدرضا عابدزاده و خیلی‌های دیگر رفتار مشابهی صورت گرفته است.
همین یک مورد نشان می‌دهد که فوتبال ایران تا چه اندازه با ملاک‌های حرفه‌ای شدن فاصله دارد. باشگاه بارسلونا با قرارداد خود به تمام دنیا نشان می‌دهد که علاوه بر فوتبال، چیزهای مهم دیگری هم برایشان اهمیت دارد و این ستاره‌ها هستند که برای باشگاه افتخار کسب می‌کنند. آنها بی‌شک گل اینیستا مقابل چلسی در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا را تا آخر عمر فراموش نمی‌کنند. همانطور که گل فینال جام جهانی 2010 را از یاد نخواهند برد.
در استقلال هم جباری روزهای خاطره‌انگیز فراوانی برای هواداران ساخته. از گل در شهرآورد تهران تا آن پاس طلایی به فرهاد مجیدی در دقیقه 90 که هواداران استقلال را از شدت شادی به آسمان برد.
میان جباری و اینیستا تفاوتی نیست؛ تفاوت میان تفکر حاکم بر دو باشگاه بارسلونا و استقلال است.
در بارسلونا تفکری حاکم است که این باشگاه را از روزهای اسپانیا عبور می‌دهد و به یک ابر باشگاه جهانی تبدیل می‌کند اما در استقلال به دلیل نبود تفکر و اندیشه، اسطوره‌هایی که می‌توانند میلیاردها سود و اعتبار برای یک مجموعه بسازند، قربانی خصومت‌های شخصی می‌شوند. پرسش اینجاست که در تاریخ باشگاه استقلال چه کسانی ماندگار هستند و اصلا چرا ماندگار می‌شوند؟ آیا افتخاری به عنوان مدیرعامل باشگاه استقلال این موضوع را عمیقا درک می‌کند که هویت استقلال با جباری، قلعه‌نویی، رحمتی، طالب‌لو، نامجومطلق، پورحیدری، مجیدی و همه آنهایی که آوردن نامشان در این نوشته نمی‌گنجد، تعریف می‌شود و به عبارت دقیق‌تر استقلال یعنی جباری، مجیدی و...!
آیا افتخاری به دلیل قدرتی که از هیات مدیره گرفته و به استناد امضایی که فعلا اعتبار دارد، حق دارد با جباری اینگونه رفتار کند؟ امضای قرارداد الی ابد هیچ، لااقل پاسخ تلفن او را بدهید و به مردم بگویید به چه جرمی او مجازات شده و از خانه بیرونش کرده‌اید؟ استقلال خانه جباری و امثال اوست و مدیران استقلال باید بدانند که با صاحب خانه نمی‌شود اینگونه رفتار کرد، حتی اگر قانون چنین قدرتی به انسان بدهد.
