فقط کادر فنی مقصر نتایج ضعیف نیست/ مدیریت استقلال پشت منصوریان پنهان نشود

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، در هیاهوی نتایج ضعیف استقلال و سیبل شدن کادرفنی و بازیکنان این تیم که در جلسه اخیر هیات مدیره باشگاه در موردش تصمیم‌گیری شد، کمتر کسی به فکر نقش مدیریت باشگاه در عملکرد این تیم افتاده است و شاید با بررسی آن بتوان نتایج دیگری از دلیل وضعیت کنونی آبی‌های پایتخت گرفت.

افتخاری وارد می‌شود

رضا افتخاری بیش از یک سال است که زمام مدیریت باشگاه استقلال را در دست گرفته و در طول این مدت، با چالش‌های زیادی روبرو بوده است که بررسی آنها می‌تواند گواهی برا عملکرد مثبت یا منفی مدیرعامل استقلال در سمت خود باشد.

آبی‌پوشان فصل قبل را در شرایطی آغاز کردند که تیم توسط بهرام افشارزاده بسته شد ولی پس از گذشت 3 هفته از شروع لیگ و شکست این تیم مقابل صنعت نفت، از سمت خود کناره‌گیری کرد تا افتخاری روی کار بیاید.

به دنبال چهارمین ستاره آسیایی

افتخاری در جلسه معارفه خودش حرف‌های عجیب و غریبی بر زبان آورد که گواه بیگانه بودنش با فضای فوتبال و باشگاه استقلال دارد و در اظهار نظری جالب ادعا کرد که با استقلال به دنبال ستاره چهارم آسیا است و این در حالی مطرح شد که استقلال تنها دو قهرمانی آسیا دارد و می‌تواند به دنبال ستاره سوم باشد.

افتخاری فصل گذشته یک تیم آماده از کادرفنی با کارنامه موفق و بازیکنان جوان و با کیفیت که توسط مدیرعامل قبلی جذب شده بودند تحویل گرفت و نتایج آبی‌ها در لیگ شانزدهم ارتباط کمی با او و مدیریتش دارد چرا که هنر یک مدیر علاوه بر اداره تیم در طول فصل و تامین منابع مالی، بستن تیم در فصل نقل و انتقالات است که افتخاری تا پیش از تابستان امسال در آن سنجیده نشده بود.

محرومیت متفضحانه از پنجره زمستانی

استقلال نیم فصل گذشته مثل تراکتورسازی به دلیل بدهی‌ به بازیکنان خارجی و پرونده‌های موجود در فیفا و البته بی‌توجهی به اخطارهای فدراسیون جهانی، از جذب بازیکن در نیم فصل محروم شد و این اولین آورده قابل توجه افتخاری در دوران مدیریتش در استقلال بود. آبی‌ها نیم فصل قصد جذب شهباززاده، تیموریان و جپاروف را داشتند که موفق به جذب هیچکدام از آنها نشدند و دو نفر اول به نفت تهران رفته و زمینه قهرمانی این تیم در جام حذفی را فراهم کردند و جپاروف به سپاهان رفت و بازی‌های خوبی در ترکیب این تیم به نمایش گذاشت تا اثرات سو مدیریت این باشگاه بیش از پیش نمایان شود.

نقل و انتقالات تابستانی

استقلال تابستان را پر خرج و پر ریخت و پاش پشت سر گذاشت و ستاره‌های گران قیمت را از تیم‌های مختلف به خدمت گرفت تا با تقویت نایب قهرمان لیگ، برای قهرمانی دورخیز کرده باشد. در این میان دو بازیکن تاثیر گذار و کلیدی آبی‌پوشان یعنی کاوه رضایی و رابسون جانواریو که از بهترین‌های استقلال در فصل گذشته بودند جدا شدند و جذب شهباززاده و منتظری به جای آنها که در مجموع 13 سال از دو نفر اول پیرتر هستند و عملکرد ضعیفی در فصل گذشته داشتند به طور واضح استقلال را ضعیف کرد.

حاشیه‌سازی های عضو هیات مدیره

افتخاری که عضو هیات مدیره باشگاه هم هست هرگز نتوانست یک همدلی و اتحاد میان این تشکل و تیم فوتبالشان ایجاد کند و انتقادهای گاه و بی‌گاه که روانه کادرفنی می‌شد، در تمرکز تیم خلل جدی ایجاد می‌کرد و استقلال بارها زا این طریق دچار حاشیه شد. ضمن اینکه مدیرعامل آبی‌ها هرگز موفق به تعامل با پیشکسوتان برای حمایت از منصوریان نشد تا حواشی اطراف استقلال روی متن آن تاثیر بگذارد.

کوه بدهی‌ها و خطر محرومیت مجدد

استقلال علاوه بر محرومیتی که در زمستان درگیر آن شد، خطر محرومیت مجدد یا کسر امتیاز را به طور جدی بیخ گوش خود احساس می‌کرد و پرونده‌های زیادی که در فیفا باز شده بود آبی‌ها را تهدید می‌کرد. مدیریت استقلال در این زمینه عملکرد نسبتاً خوبی داشته و پس از توافق با بازیکنان طلبکار و قسط بندی مبالغ پرونده‌ها را ختم به خیر کرد ولی پرونده‌های داخلی هنوز در جریان است و روز به روز به تعداد آنها اضافه می‌شود.

جمع‌بندی

منصوریان و تصمیماتش قطعاً دلیل اول ناکامی استقلال است ولی مدیریت باشگاه نباید پشت کادرفنی پنهان شده و از مسئولیت خود در نتایج ضعیف تیم شانه خالی کند. اگر آبی‌ها ضعف مدیریت داشته باشند، برکناری منصوریان و آمدن سرمربی جدیدی چیزی را تغییر نمی‌دهد و ادامه نتایج ضعیف با کادرفنی جدید اینبار سیبل ناکامی را به سمت کادر مدیریتی می‌برد و اگر بنا بر تغییر مدیرعامل باشد، تاخیر در این اتفاق هزینه و وقت زیادی روی دوش استقلال خواهد گذاشت.