خطرناک ترین کره زمینی ! (یادداشت ویژه)

به گزارش ایلنا، برخی مربیان چنان عنان تیم و بازیکنان دستشان است که همانند مهره شطرنج با آنها بازی می‌کنند. این گونه مربیان هم دو گروه هستند.

گروهی فقط به تیم خود و قدرت و ضعف تیم خود کار دارند و می گویند ما کاری به حریف نداریم. براساس داشته های خودمان حرکت می کنیم و از آنجا که خیلی اطمینان به خود و تیمشان دارند بعضا غافل از حریف و ریزه کاری طرف مقابل ضرباتی می خورند که غیر قابل پیش بینی بوده است.

ولی یک مربی هم داریم مثل کارلوس کی روش که به همه چی کار دارد! یعنی همانطور که قدم می زند حواسش به نیمکت حریف و تحرکات روی نیمکت خودش و اتفاقات پیرامونی و مصاحبه فلان مسول فدراسیون و ایفمارک و اسدی و کفاشیان و .... همه امور مربوط و غیر مربوط به یک مسابقه فوتبال هست!

کارلوس کی روش اکنون تیمش را خیلی خوب می شناسد. این شناخت متقابل کی روش و بازیکنان از یکدیگر اثراتش را تا کنون بر فوتبال ما چنان بر جای گذاشته که به عنوان یک تئوری می توان سالهای سال از آن بهره گرفت و برای مربیان جوان تدریس کرد.

در بازی با ازبکستان در ایران که خیلی برای ایران حائز اهمیت بود در دقایقی از بازی بازیکنان ما بی تفاوت بازی می کردند. یا شاید به طور غریزی خود را برتر از حریف می پنداشتند و همین امر باعث بازی بی تفاوت آنها شده بود.

کی روش به یکباره از کوره در رفت. مرد شیک پوش و آرام کنار زمین در آن لحظات به یکباره سر یک توپ که به اشتباه ارسال شد چنان بطری آب را به زمین کوفت و داد و بیداد راه انداخت که صدای فریادش در شلوغی ورزشگاه آزادی به گوش همه بازیکنان رسید. چهره برافروخته و نگاههای خشم آلود او را وقتی بازیکنان زیر چشمی نگاه کردند در عرض چند دقیقه انگار خونی تازه به تیم تزریق شده باشد . پیام کی روش را با همان حالت خاص ؛ سکوها زودتر از بازیکنان گرفتند.

حمله حمله...تیم متحول شد. حملات از چپ و راست. خون ایرانی کافی است به جوش در آید. از توپ و تانک دشمن هم نمی ترسد و ازدشوارترین و پیچیده ترین موانع جنگی دشمن عبور می کند(فتح خرمشهر را بیاد بیاورید). ازبک ها که تا ان لحظه در آرامش بازی می کردند زیر آورای از حملات زمینی و هوایی تیم ایران تسلیم شدند و سه امتیاز در در نخستین روزهای نوروز 96 اندوختیم و بار صعود را تا حد زیادی بستیم.

کره جنوبی هم همینطور قربانی شد در ورزشگاه آزادی. حالا ایران در یک بازی دست گرمی وارد سئول شده و هرچه تیم ایران و کارلوس کی روش خونسرد و راحت و در کمال آرامش حرکت می کنند کره ایی ها مثل سیر و سرکه می جوشند. قبول کنیم که دو لشکر در دوسوی میدان در دو حالت کاملا متفاوت اردوگاه زده اند . یکی قبلا قله پیروزی را فتح کرده و الان آرایش حمله ایی مجدد برای گوش مالی دادن حریف را به خود گرفته و یکی هم کاملا در موضع سختی قرار گرفته و خود را برای هر اتفاق تلخی آماده می کند. در اردوگاه کره غوغایی است. آنها شاید برای نخستین بار بعد از 6 بار صعود متوالی نتوانند به جام جهانی بروند. سرمار فعلا زیر پای لشکر ایران است.  طبیعی است برای رهایی از این وضعیت به آب و آتش بزنند. قبول کنیم که خطرناک ترین کره روی زمین همین کره ایی است که در خانه خود باید مقابل کارلوس کی روش و شیران پارسی صف آرایی کند. لشکر ایران پس از شکست چند باره کره حالا آنها را تا خاک خود تعقیب کرده تا آخرین ضربات را هم به این لشکر شکست خورده بزند. کی روش که به موقع جنتلمن می شود و زمانی هم که لازم باشد یک جنگجوی تمام عیار ایرانی ! می داند در ورزشگاهی که تمام 80 هزار تماشاگرش با سوت های کر کننده و شعارهای انتقام جویانه او و تیمش را زیر شدیدترین حملات حاشیه ایی قرار می دهند چه واکنشی باید نشان دهد که به سود تیمش تمام شود. یقینا  برای این وضعیت هم خود را آماده کرده است.

کی روش البته هواسش هست و از بازیکنانش خواسته در نهایت آرامش بازی خود را ارائه کنند و دقیقا بر اساس دستورات تاکتیکی او حرکت کنند و کاری به کنار زمین و تماشاگر و جو استادیوم نداشته باشند. بازیکنان می دانند که وظیفه آنها درون زمین است آنهم درنهایت ارائه یک فوتبال جوانمردانه. کره ایی ها انصافا همواره در برابر ما ارائه کننده فوتبالی پاک بوده اند و ما هم همینطور. برد و باخت ها و مسایل حاشیه ایی به کنار ولی هیچگاه ما با کره جنوبی مشکل حاشیه ایی درون زمین نداشته ایم.

قبول کنیم که فردا سخت ترین روز برای فوتبال کره است و آنها هم همانند ما وقتی در شرایط دشوار قرار می گیرند خطرناک تر می شوند. این بازی برای کره از هر نظر حیثیتی است و شاید دست به یک فوتبال انتحاری بزنند. این دستپاچگی و فشار مضاعف کره دو لبه تیز دارد. یا کره ایی ها خود را نجات می دهند و یا با لبه دیگر خودزنی می کنند چرا که تیم ایران همانند شیری است که شکارش را کرده و آسوده در بیشه زار مترصد فرصت های طلایی است. هر چه هست ما خیلی خوشحالیم که چرتکه بدست نداریم تا حساب و کتاب کنیم که  کی بزند و کی بخورد و کی مساوی کند تا شاید صعود کنیم(یادمان بیاید 98 فرانسه و 2002 کره را  ) .  یک دنیا تفاوت است بین آن حالت و این حالت . اکنون برزیل و ایران دو تیم هستند که در روسیه هتل رزرو کرده اند و 29 تیم دیگر در تب و التهاب صعود هستند. امیدواریم هر اتفاقی می افتد در بازی کره- ایران زیبایی های فوتبال را بیشتر کند و خاطرات خوشی برای ما بهمراه داشته باشد.