چرا قهرمانان دوومیدانی در میادین بزرگ در حد انتظار نیستند؟ (گزارش ویژه)

به گزارش ایلنا، مسابقات رضا تفتیان و احسان حدادی شب گذشته در حالی برگزار شد که حضورشان پس از مدال آوری  درمسابقات قهرمانی آسیا هند امیدوار کننده بود اما رکورهای پایین دو نماینده ایران نتوانست عملکردی قابل دفاع برای قهرمانان آسیا محسوب شود. هنوز حسین کیهانی در ۳ هزارمتر با مانع رقابتش را آغاز نکرده است.

اولین نماینده در ایران در این رقابت ها احسان حدادی بود که پس از ماه ها دوری از روزهای اوج خود چندی پیش در مسابقات قهرمانی آسیا با رکورد 64 متر و 54 سانتی متر به مدال طلا رسید. او در حالی چهار پرتاب خود را در مرحله گروهی مسابقات جهانی لندن انجام داد که دو پرتاب خود را 63متر و 3 سانتی متر  انجام داد و این رکورد بهترین رکورد او در این رقابت ها بود. روبرت هارتینگ آلمانی رقیب دیرینه احسان حدادی هم که با او همگروه بود، با اختلافی چشم گیر و با رکورد 65 متر و 32 سانتی متر به عنوان نفر دوم به فینال رسید.

حتی دانیل اشتایل سوئدی که پرتابگری جوان و نه چندان قدیمی رکورد استثنایی 67 متر و 64 سانتی متر را ثبت کرد و به عنوان نفر اول به مرحله بعد صعود کرد . به این ترتیب فاصله رکوردی حدادی با سایر رقیبان جهانی اش در این میدان بیش از پیش هویدا شد و در نهایت قهرمان آسیا عنوان پانزدهمی را در مرحله گروهی این مسابقات به دست آورد.

رضا تفتیان هم وضعیتی بهتر از احسان حدادی در این مسابقات نداشت. تفتنیان که در گروه افسانه ایی بوسین بولت قرار گرفته بود، در حالی به جایگاه پنچمی در گروهش رسید که رکورد 10 ثانیه  34 صدم ثانیه را برجای گذاشت. رکوردی که نمی تواند نتیجه خوبی برای قهرمان آسیا محسوب شود. آن هم در شرایطی که سایر دوندگان آسیایی با نتیجه ایی قابل دفاع  به فینال راه یافتند. عبدالحکیم سانی بران، دونده ژاپنی که در گروه یوهان بلیک  نفر دوم دوی 100 متر جهان قرار داشت، با رکورد 10 ثانیه و 5 صدم ثانیه بهتر از بلیک دوید و به عنوان نفر اول به فینال رسید. دیگر دونده آسیایی از  چین در همین گروه  با رکورد 10:13 به عنوان نفر سوم به مرحله بعد رسید.

در گروه دیگر این مسابقات بینگ چیان سو با زمان 10 ثانیه و 3 صدم ثانیه به عنوان نفر اول گروهش فینالیست شد. اندرو فیشر بحرینی با رکورد 10:19 و کیم کره ایی هم با  زمان 10:24 به مرحله بعد صعود کردند. اگر بگویید گروه یوسین بولت سخت ترین گروه این مسابقه بوده آنقدرها نمی تواند توجیه مناسبی برای رکورد ضعیف تفتیان باشد چون غیر از تفتیان تادای ژاپنی هم در همین گروه دوید و  زمان 10:19 صدم را ثبت کرد تا به عنوان نفر چهارم یکبار دیگر بتواند شانس خود را برای صعود امتحان کند.

اما حسن تفتیان که با رکورد 10:25 در شرایط جوی نامساعد هند قهرمان آسیا شده بود این بار در شرایط مساعد لندن نتوانست حتی رکورد قبلی خود را تکرار کند!

شاید نکته ایی که در نتایج به دست آمده دو ستاره دوومیدانی ایران باید مورد توجه قرار گیرد این است که ملی پوشان آنقدرها میادین بزرگ را هدف اصلی خود نمی دانند یعنی آن ها تمام آمادگی خود را برای قهرمانی آسیا می گذارند و قهرمان می شوند ولی وقتی پایشان به میادین جهانی می رسد در اوج آمادگی قرار ندارند! و به نظر می رسد ملی پوشان گاهی سطح انتظارشان به رکوردهای آسیایی ختم می شود.

البته نگاهی به رکورد حریف های  آسیایی در دوی 100 متر نشان می دهد که رکورد تفتیان در سطح رقیبان آسیایی خود نیست چطور می شود که سایر دوندگان آسیایی می توانند عملکردی درخشان در شب به یادمانی مسابقات جهانی داشته باشند اما ملی پوش ما نه ؟ حتی اگر فرض کنیم که تفتیان آخرین رکوردش 10:25 را هم در رقابت های دیشب ثبت می کرد باز هم شانس چندانی برای صعود به مرحله بعدی نداشت اما دلمان خوش میشد که او رکوردش را تکرار کرده و طلای قهرمانی آسیا تنها به خاطر غیاب دوندگان چینی و ژاپنی به دست نیامده است.

میادین بزرگ تجربه بسیار ارزشمندی برای ورزشکاران است و میدانی برای مشخص شدن سطح کیفی حضورشان. احسان حدادی ورزشکاری نیست که بخواهیم بگوییم دوران قهرمانی اش به پایان رسیده اما او باید به روزهای اوج بازگردد و فاصله ایی که حالا با رقیبان جهانی اش ایجاد شده را با برنامه ریزی و تمرینات منسجم کم کند و تنها دلخوش به رکورهای آسیایی نباشد چون او نباید فراموش کند روزی نایب قهرمان المپیک بوده و باید در سطح و اندازه های خود در میادین بین المللی ظاهر شود.

اما حسن تفتیان که در آخرین مسابقه رسمی یوسین بولت پا به پای او دویده و سابقه حضور در المپیک را دارد، دیگر یک ورزشکار کم تجربه نیست و انتظارها از تفتیان به اندازه همین تجربه ها و حضورش در میادین بین المللی است. باید موشکافانه موضوع را بررسی کرد . او هیچ گاه گله مندی از اردو، تمرینات و مربی اش نداشته است شاید تنها مسئله این است که گاهی قهرمانان از پیش از مسابقه شانسی برای صعود یا نتیجه ایی مطلوب در مسابقات بزرگ را متصور نمی شوند و تنها به مسابقه دادن در میادین بزرگ کفایت می کنند. دلیل هرچه هست باید از سوی کارشناسان امر مورد توجه قرار گیرد و برای پدیده ساختن از قهرمانانمان در سطح جهان تلاش کرد.  البته مدال طلای قهرمانی آسیا تفتیان ارزش بالایی دارد ولی کاش سطح توقع ورزشکارانمان تنها آسیا نباشد تا در میادین بزرگ مانند المپیک و مسابقات جهانی هم ملی پوشان با رکوردهایشان خود را ثابت کنند حتی اگر شانس صعود به مرحله بالاتر را نداشته باشند.

گزارش: الهام یزدی‌ها - صفحه شخصی