با تلخی حواشی، حلاوت پیروزی های والیبال را نگیریم؛ عادل باشیم!

به گزارش ایلنا، غلامی ستاره محبوب تیم ملی پس از درگیری لفظی با محمد موسوی و بی اعتنا به تذکر سرپرست و سرمربی تیم ملی آن هم مقابل دیدگان خبرنگاران پیراهن خود را در می آورد و به نشانه اعتراض سالن تمرین را ترک می کند. مسئولان تیم ملی اما به فاصله زمانی چند ساعت بعد، از محرومیت عادل خبر می دهند. 

امیرخوشخبر سرپرست تیم ملی در این باره تاکید کرد که رفتار عادل قابل بخشش نیست. همچنین کولاکوویچ سرمربی صرب تیم ملی نیز گفت: رفتار غلامی بسیار اشتباه بود. من به او به عنوان یک انسان و یک بازیکن احترام می‌گذارم، اما قبل از هر چیز برای تیم ملی ایران و زندگی کاری خود در ایران احترام قائلم. اینجا تیم ملی والیبال ایران است. 

این برخورد فدراسیون اگرچه شایسته تقدیر است و امید آن می رود با فرض عذرخواهی بازیکن مذکور از اعمال حکم نیز تا حدی صرفه نظر شود اما در ذهن علاقه مندان والیبال سوالات زیادی را ایجاد می کند. 

مشابه رفتار عادل غلامی ( درآوردن پیراهن و ترک زمین) پیش از این نیز بارها در حاشیه مسابقات والیبال با چاشنی کمتر یا بیشتر اتفاق افتاده بود. برای مثال در حاشیه مسابقات انتخابی المپیک حمزه زرینی به نشانه اعتراض به تعویض پس از خروج از زمین بند کفش هایش را باز کرد و یا سعید معروف در جریان مسابقات جام جهانی به نشانه اعتراض به سرمربی وقت تیم ملی رفتار مشابهی نشان داد. یا اینکه در اردوی آمریکا حتی تعدادی از بازیکنان سر ساعت مقرر اعلام شده توسط کواچ( سرمربی اسبق) در تمرین حاضر نشدند. حتی درگیری لفظی در حاشیه تمرین تیم ملی هم چیز جدیدی نیست. تهدید خبرنگار توسط کاپیتان تیم ملی و برخورد لفظی تند با وزیر ورزش در رختکن تیم ملی که موجب دلخوری دکتر گودرزی را فرآهم کرده بود، از بارزترین نمونه های حواشی فعالیت تیم ملی بوده است. حال درگیری فیزیکی و خونریزی در حاشیه مسابقات لیگ برتر بین ملی پوشان نیز حدیث مفصلی است که در این مقال نمی گنجد اما همین بس که طی سال های قبل در بیشتر موارد برخورد انضباطی جدی از سوی فدراسیون صورت نگرفت. 

رویکرد مسئولان فدراسیون در چنین مواردی معمولاً همراه با تساهل و تسامح بوده و حتی انعکاس رسانه ای این مسائل نیز تا حد ممکن محدود می شد. رویکردی که شاید به تعبیر بسیاری قابل دفاع بود زیرا اجازه نداد تلخی حاشیه ها؛ حلاوت پیروزی های والیبال ایران را از کام مردم بگیرد.   در مورد اخیر اما انگار فدراسیون والیبال تغییر موضع داده و شدید ترین حکم ممکن را در مورد عادل غلامی به کار بسته است. هیچ کس نمی تواند از رفتار غلامی در ترک تمرین تیم ملی و درآوردن پیراهن دفاع کند اما میتوان پرسید که چرا اعمال محدودیت و جریمه سنگین تنها شامل حال غلامی شده است؟ آیا بهتر نبود هر دو بازیکن خطاکار به کمیته انضباطی فراخوانده می شدند و آنجا برای آنها حکم صادر می شد؟

اینکه ایگورکولاکوویچ سرمربی جدید تیم ملی نسبت به مسائل انضباطی سختگیری بیشتری نسبت به همتایان قبلی اش دارد، نکته مثبتی است اما از سویی برخی دیگر معتقدند شاید تشدید بداخلاقی های امروز پیرامون والیبال نتیجه تسامح قبلی مسئولان فدراسیون بوده و اگر در سال های قبل با جزئی ترین موارد برخورد متناسب صورت می گرفت هرگز شاهد ایجاد حاشیه های بزرگی چون کنار گذاشتن یکی از ستاره های اصلی تیم ملی نبودیم. 

عادل غلامی بدون تردید یکی از ستون های موفقیت تیم ملی در سال های اخیر بوده است. همه اعضای تیم ملی و نزدیکان فدراسیون والیبال او را به اخلاق مداری می شناسند. شاید بتوان راه حلی یافت که این بازیکن با اظهار پشیمانی از رفتار صورت گرفته به خدمت تیم ملی بازگردد. به قول معروف تغییر یکباره رویکرد فدراسیون با مسائل انضباطی در این باره شاید اصل عدالت مسئولان فدراسیون و تیم ملی را در کفه ترازوی علاقه مندان والیبال زیر سوال ببرد و یا اینکه همان کمیته انضباطی رای نهایی را صادر کند.

 به هر ترتیب انسان جایز و ممکن الخطاست اما طبیعتا اگر یک ستاره ملی پوش و الگوی ورزشی دچار اشتباه شود، کفه مجازات و تنبیه اش سنگین تر است. با این حال بهتر است قدری عادل باشیم و همه خدمات و جانفشانی های شماره 9 محبوب تیم ملی را تنها به دلیل خطایش در یک جلسه تمرینی فراموش نکنیم. در صورت اظهار ندامت و پشیمانی، درب بازگشت او را به والیبال ملی نبندیم و در آستانه مسابقات انتخابی جهان به میزبانی اردبیل، اجازه ندهیم حواشی متن فعالیت های تیم ملی را تحت تاثیر قرار دهد.

سعیده فتحی