افشاری راز حرکات عجیب کنار زمین/ نه سیمئونه نه کونته، من منصوریان هستم

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، سرمربی استقلال با حرکات عجیب و غریبش در کنار نیمکت و در زمان بازی با علامت سوال بزرگی برای فوتبال دوستان تبدیل شده و حتی برچسب شومن بودن به او اطلاق شده است.

علیرضا منصوریان معتقد است پر جنب و جوش بودنش در کنار زمین به این دلیل است که بازیکنان جوان این تیم در بازی به قول خودش خوابشان نبرد: قبول دارم کمی زیادی کنار زمین تحرک داشتم ولی شو نبود. البته امسال تصمیم گرفتم نسبت به فصل گذشته جنب و جوش خودم را کمتر کنم. تیم جوانی را در اختیار داشتم. مجبور بودم بیش از حد معمول کنار زمین حرف بزنم و تحرک نشان بدهم. امسال به دلیل داشتن بازیکنان باتجربه بیشتر، جنب و جوش من کنار زمین کمتر خواهد بود. بازیکن جوان 9 تا خصلت خوب دارد و یک خصلت بد که خوابش می‌برد! در طول مسابقه خوابش می‌برد و دستورات تاکتیکی، وظایف خود و شرایط بازی را فراموش می‌کند. باید آن جوان را به خودش بیاورم. خاطرم هست همین فصل گذشته بین دو نیمه یکی از مسابقات کت و شلوارم را درآورده و لباس گرمکن پوشیدم. می‌خواستم شبیه بچه‌ها شوم. به آنها گفتم من یار دوازدهم شما کنار زمین هستم.

سرمربی آبی پوشان معتقد است از اقدامش نتیجه خوبی هم کسب کرده: نتیجه داد، چه‌جور هم! یکی از مهم‌ترین وظایف هر مربی این است که با شاگردان خود در ارتباط باشد. آنها را درک کند. من و بازیکنان استقلال همگی در یک قایق هستیم. باید پارو بزنیم و اگر یک نفر بخواهد آن را سوراخ کند همگی با هم غرق می‌شویم.

 البته این جنب و جوش سرمربی استقلال تهران موجب شده تا علاقه مندان به فوتبال حرکات کنار زمین او را با دیگو سیمئونه و آنتونیو کونته تشبیه کنند. منصوریان خودش معتقد است که از این دو به عنوان مربیان طراز اول دنیا استفاده می کند اما هرگز دوست نداشته شبیه آنها باشد، هر چند علاقه وافری به الکس فرگوسن دارد: سیمئونه و کونته را واقعاً دوست دارم. هر دو تشنه موفقیت هستند و با تمام وجود اتلتیکومادرید و چلسی را هدایت می‌کنند اما من علیرضا منصوریان هستم. از این دو الگو می‌گیرم ولی اینکه بخواهم خودم را شبیه سیمئونه یا کونته کنم نه! قهرمانی و پیروز شدن در این حرفه واقعاً آسان نیست. به شخصه اشتیاق به دانستن را هرگز از دست ندادم و نمی‌دهم. الگوی من مربیانی هستند که کار سختی دارند و آن را به خوبی انجام می‌دهند. به مربیانی نگاه می‌کنم که با باشگاه‌های مختلف قهرمان شده‌اند. من شخصی مثل الکس فرگوسن را می‌بینم که از پایین‌ترین سطوح شروع کرد و موفق شد.