غم‌نامه فرزند مرحوم موزون در انتقاد به فدراسیون؛ برنامه نود و رسانه ها
کد خبر :
۴۹۹۶۲۰
بی توجهی به داور پیشکسوت فوتبال ایران واکنش فرزند را در پی داشت.
به گزارش ایلنا، شاهین موزون فرزند مرحوم موزون در غم نامه ای به اهالی ورزش خرده گرفت.
محمد صالحی،منوچهر نظری ،محسن زمانی ،و بالاخره عبدالرضا موزون نام هایی نه چندان اشنا برای جامعه فوتبال و کشور در این روزها.
آنهایی که بدون هیچ چشم داشت و منتی و فقط و فقط بخاطر عشق به فوتبال در آن زمان در همین استادیوم یکصد هزار نفری سوت میزدند و با کمترین اشتباه و آسیب رسانی مادی به ورزشگا ها قضاوت های سخت را انجام دادند.
در آن زمان نه اینترنی بود و نه رسانه قدرت کنونی را داشت و نه برنامه نودی وجود خارجی داشت.
سخن اولم با فدراسیون فوتبال است که از این اسطوره ها که باید در بهترین منصب داوری استفاده مینمود و از تجربیاتشان بیشترین استفاده را می کرد اما تنها با نامه ای برای بهشت زهرا اکتفا کرد.
سخن دوم با رسانه ها است که نامی در حد شان و منزلت افرادی مانند داوود حیدری و نصیری و موزون نبردند و فقط و فقط با لطف بسیار اندک کمیته المپیک ،نامه ای برای بهشت زهرا مرقوم شد تا در قطعه نام اوران به خاک سپرده شوند.
بدترین روز، زمان خاکسپاری آنها بود نه از لحاظ مادی بلکه به لحاظ معنوی هم غریبانه و بدون مشاچی به خاک سپرده شدند.
ایا همه جا باید حرف از پول و مقام باشد تا دوربین های تلویزیونی و خبرنگاران به ان سمت روانه شوند؟
شاید برای شما دیدن پله و ژارماخ ارزو باشد آن هم در ان زمان ولی عبدالرضا موزون در سال ١٣٤٦ برای بازی تیم ملی ایران و سانتوز برزیل و دیدار ترکیه و لهستان داوری کرد
ولی شما حتی به خود اجازه ندادید کوچکترین نوشته ای در یاداوری وی مرقوم نمایید
و سخن اخرم با شما اقای فردوسی پور که پر ببینده ترین بروامه تلویزیونی را دارید و تیغ نقدتان از سر همه گذشته و در ده کوره های فقیر ترین مناطق کشور بدنبال پدیده میگردید
شما که در برنامه نود در دهه های اخیربا نقدتان افرادی را از کار برکنار و یا بر سر کار اورده اید.
شما که دسترسی به ارشیو رسانه ملی برایتان از آب خوردن سهل تر است آیا تا بحال بخود اجازه داده اید راجع به پدیده های داوری دهه ٥٠-٦٠ برنامه ای داشته باشید.
ایا اسم عبدالرضا موزون یا محسن زمانی و محمد صالحی در برنامه تان برده شده است
به جرات میتوان گفت آن مرحوم تمامی برنامه های شما را با تمامی وجود تا پاسی از نیمه شب نکاه میکرد
شاید این تلنگری باشد برای شما ،رسانه های ورزشی و فدراسیون.
آنهایی که بدون هیچ چشم داشت و منتی و فقط و فقط بخاطر عشق به فوتبال در آن زمان در همین استادیوم یکصد هزار نفری سوت میزدند و با کمترین اشتباه و آسیب رسانی مادی به ورزشگا ها قضاوت های سخت را انجام دادند.
در آن زمان نه اینترنی بود و نه رسانه قدرت کنونی را داشت و نه برنامه نودی وجود خارجی داشت.
سخن اولم با فدراسیون فوتبال است که از این اسطوره ها که باید در بهترین منصب داوری استفاده مینمود و از تجربیاتشان بیشترین استفاده را می کرد اما تنها با نامه ای برای بهشت زهرا اکتفا کرد.
سخن دوم با رسانه ها است که نامی در حد شان و منزلت افرادی مانند داوود حیدری و نصیری و موزون نبردند و فقط و فقط با لطف بسیار اندک کمیته المپیک ،نامه ای برای بهشت زهرا مرقوم شد تا در قطعه نام اوران به خاک سپرده شوند.
بدترین روز، زمان خاکسپاری آنها بود نه از لحاظ مادی بلکه به لحاظ معنوی هم غریبانه و بدون مشاچی به خاک سپرده شدند.
ایا همه جا باید حرف از پول و مقام باشد تا دوربین های تلویزیونی و خبرنگاران به ان سمت روانه شوند؟
شاید برای شما دیدن پله و ژارماخ ارزو باشد آن هم در ان زمان ولی عبدالرضا موزون در سال ١٣٤٦ برای بازی تیم ملی ایران و سانتوز برزیل و دیدار ترکیه و لهستان داوری کرد
ولی شما حتی به خود اجازه ندادید کوچکترین نوشته ای در یاداوری وی مرقوم نمایید
و سخن اخرم با شما اقای فردوسی پور که پر ببینده ترین بروامه تلویزیونی را دارید و تیغ نقدتان از سر همه گذشته و در ده کوره های فقیر ترین مناطق کشور بدنبال پدیده میگردید
شما که در برنامه نود در دهه های اخیربا نقدتان افرادی را از کار برکنار و یا بر سر کار اورده اید.
شما که دسترسی به ارشیو رسانه ملی برایتان از آب خوردن سهل تر است آیا تا بحال بخود اجازه داده اید راجع به پدیده های داوری دهه ٥٠-٦٠ برنامه ای داشته باشید.
ایا اسم عبدالرضا موزون یا محسن زمانی و محمد صالحی در برنامه تان برده شده است
به جرات میتوان گفت آن مرحوم تمامی برنامه های شما را با تمامی وجود تا پاسی از نیمه شب نکاه میکرد
شاید این تلنگری باشد برای شما ،رسانه های ورزشی و فدراسیون.
