آقای منصوریان! تو کی‌روش نیستی
در این دو شب، حرف‌های علیرضا منصوریان در سرمان می‌چرخد که از هر فرصتی استفاده می‌کرد برای به رخ کشیدن رابطه حسنه‌اش با کی‌روش.
به گزارش ایلنا، یک روز خودش را آنالیزور تیم کی‌روش معرفی می‌کرد: «قبل از حضورم در نفت من کار آنالیز را در تیم‌ملی انجام می‌دادم. درست است که سرمربی تیم امید بودم اما عضو گروه فنی تیم‌ملی و دستیار کی‌روش هم بودم.» یا از دوستی‌شان می‌گفت: «من از زمان تیم‌ملی با کی‌روش دوست هستم و بعد از آن هم دوستی ما کاملاً حفظ شده است. در یک ماه گذشته کمتر با هم تماس داشتیم و بیشتر پیامک بود اما اگر کی‌روش در ایران بود، بیشتر می‌توانستیم با هم صحبت کنیم.»
حالا بگذریم از مصاحبه‌های حمایتی سرمربی استقلال که همیشه هوای کی‌روش را داشت. شاید منصوریان می‌خواست مستقیم و غیرمستقیم بگوید که تاکتیک‌های فوتبال را در کنار کی‌روش فرا گرفته اما بازی دوشنبه شب ثابت کرد که او در خدمت کی‌روش بوده، بی‌آنکه تکه مویی از او کنده باشد. تیم منصوریان، برخلاف کی‌روش «دفاع کردن» را بلد نبود. فقط با نفرات زیاد دفاع کرد اما نه آنگونه که تیم کی‌روش مقابل آرژانتین از دروازه‌اش دفاع کرده بود.
بزرگ‌ترین تفاوت کی‌روش و منصوریان، ترسی بود که مرد پرتغالی هرگز به آن تن نداد اما سرمربی استقلال را اسیر کرد. منصوریان در واقع از ترس نباختن، تیمش را کشت. این شاید کامل‌ترین تعبیر برای تاکتیک و تصمیم‌های برگزیده این مربی در بازی با العین است که نشان داد او در این سال‌های دوستی، حوصله نشستن پای درس‌های کی‌روش را نداشته است.
