در انتظار درگیری فیزیکی گادوین منشا و طارمی در ترکیب پرسپولیس

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، گادوین منشا، مهاجم جدید پرسپولیس به دلیل عملکرد خوبش در ترکیب پیکان مشتریان زیادی در نقل و انتقالات داشت و در نهایت در یک انتقال پر سرو صدا به جمع سرخپوشان پایتخت پیوست.

با وجود اینکه منشا عملکرد موفقی در پیکان داشته است ولی نسبت به عملکرد او در پرسپولیس تردیدهایی وجود دارد و این نگرانی مطرح شده که این بازیکن به سرنوشت ساسان انصاری دچار شود.

دو پادشگاه در یک اقلیم

استفاده همزمان از دو مهاجم گلزن در ترکیب یک تیم گاهی (مثل استفاده از زوج ابراهیم توره - عماد رضا در سپاهان) به خوبی جواب داده است و گاهی به محو شدن یک یا هر دو مهاجم (مثل زوج برهانی - عنایتی در استقلال) انجامیده است. با توجه به سبک تاکیتکی مورد نظر برانکو و البته خصوصیات فردی منشا و طارمی بعید است این دو تبدیل به یک زوج همگون شوند و بتواننند در کنار هم درخشش فصل گذشته خود را تکرار کنند.

خودکامگی در محوطه جریمه

منشا و طارمی هر دو مهاجمان خودخواهی هستند. سبک بازی آنها با امثال کاوه رضایی و علی علیپور که معمولا معادل آمار گل زده شان در لیگ برتر پاس گل هم داده‌اند و در بسیاری از موقعیت‌ها در خدمت تیم و کار گروهی بوده‌اند متفاوت است. طارمی از همبازیان خود انتظار دارد توپ را برایش فراهم کنند و حتی اگر موفق به گلزنی هم بشوند بابت اینکه به او پاس نداده‌اند شاکی می‌شود (گل فرشاد احمدزاده به پدیده که زودتر از طارمی به توپ ضربه زد) و اصرارش برای زدن ضربات پنالتی حتی برخلاف نظر سرمربی تیم نشان از این موضوع دارد.

در سوی مقابل منشا هم خصوصیات مشابهی دارد سبک بازی او به گونه‌ای است که بیشتر برای گلزنی خودش تلاش می‌کند تا موفقیت و پیروزی تیم. بازی پیکان - پرسپولیس فصل گذشته را به خاطر بیاورید که منشا با تکروی‌هایش و موقعیت خراب کردن‌هایش فریاد سایر بازیکنان را بلند کرد و در لحظاتی با امیرحسین صادقی و چند بازیکن دیگر به این خاطر درگیر شد.

طارمی و منشا با 18 و 15 گل زده در فصل شانزدهم نفرات اول و سوم جدول گلزنان هستند ولی هر کدام در مجموع 30 بازی تنها 2 پاس گل به نام خود ثبت کرده‌اند و این نشان از بی علاقگی آنها به پاس دادن دارد. این مورد امکان ساختن یک زوج مناسب در خط حمله را برای این دو نفر غیرممکن یا حداقل دشوار می‌کند.

چه کسی این جنگ را می‌برد؟

اگر فرض را بر استفاده همزمان برانکو از طارمی و منشا قرار دهیم و بازهم فرض بگیریم این دو مهاجم به رفتارهای کنونی خودشان ادامه داده و تغییر روش نمی‌دهند، ٱنگاه شانس کدام یک برای مطرح شدن به عنوان نفر اول خط حمله و زیر سایه قراردادن دیگری بیشتر است؟

مسلماّ مهدی طارمی شرایط بهتری در پرسپولیس دارد. او علاوه بر اینکه 3 سال است عضو پرسپولیس بوده و اقای گل 2 فصل اخیر این تیم محسوب می‌شود و به نوعی حق آب و گل در این تیم دارد، به خاطر رفاقت و صمیمیت با بازیکنانی مثل علیپور - امیری - احمدزاده ماهینی و مخصوصاً سروش رفیعی و محسن مسلمان به عنوان کسانی که وظیفه طراحی حملات و ساختن موقعیت‌ها را برای مهاجمین دارند، اولویت اول همبازیان خود برای دریافت پاس‌های منتهی به گل خواهد بود.

از سوی دیگر دوگانه خودی - غریبه در فوتبال ما مخصوصاً در تیم‌های استقلال - پرسپولیس وجود داشته است و بازیکنان خارجی زیادی از این بابت ضربه خورده‌اند. درگیری کرار - جباری را در استقلال به خاطر بیاورید که بازیکنان این تیم چه رفتاری با هافبک عراقی داشتند.

این موضوع در فصل گذشته هم نمود داشت و در جایی که بازیکن پرسپولیس بابت گل کردن موقعیتی که می‌توانست در اختیار طارمی قرار بگیرد از او عذرخواهی می‌کند ولی در پیکان کسی اهمیت چندانی به آقای گل نمی‌دهد و اگر هم موقعیت خراب کند مورد شماتت قرار خواهد گرفت.

یک خرید شکست خورده دیگر؟

یک خرید خوب در نقل و انتقالات صرفاً خرید یک بازیکن خوب نیست. بلکه باید با شرایط بازیکن و تطبیق سبک بازی او با سبک بازی تیم و تفکرات سرمربی و البته نیاز تیم اقدام به خرید بازیکن کرد. ابراهیم توره - ساسان انصاری - جری بنگستون - رضا خالقی‌فر و محمد عباس‌زاده مهاجمانی بودند که در سالهای اخیر به پرسپولیس پیوستند و عملکرد رضایت بخشی نداشتند ولی در تیم‌های دیگر نشان دادند کیفیت بالایی دارند. با این وجود باید دید عاقبل منشا در پرسپولیس چه خواهد شد. آیا شاهد یک زوج خط حمله زهردار خواهیم بود یا یک خرید شکست خورده دیگر و یک پرونده بدهی بی‌فایده دیگر به کلکسیون این باشگاه اضافه خواهد شد؟