مصاحبه مفصل دروسی با مجله اوندیچی؛
از کودکی، بازی کردن کنار توتی و البته خداحافظی...
دانیله دروسی ستاره رم گفتگویی مفصل و بی نظیر با مجله اوندیچی انجام داد.
به گزارش ایلنا،دانیله دروسی، در گفت گویی مفصل با مجله اوندیچی در مورد مسائل مختلف صحبت کرده است که در ادامه می خوانید:
*یک انتخاب بزرگ
* کودکی شادی داشتم. البته خانواده مرفهی نداشتیم و پدرم در دسته C ایتالیا بازی می کرد و از اینکه مجبور بودیم به خاطر شرایط او محل زندگی را تغییر دهیم، ناراحت میشدم.
* در دوران جوانی، هنوز تصمیم قطعی برای ادامه زندگی نگرفته بودم. به بستکبال و والیبال علاقه زیادی داشتم. میدانستم در آینده ورزشکار خواهم شد ولی بالاخره تصمیم گرفتم فوتبالیست شوم.
* وقتی فوتبال را آغاز کردم، تنها دلیل بازی کردنم لذتی بود که می بردم. در سالهای اول بازی برای رم، به عنوان بازیکن ثابت در ترکیب اولیه قرار نمی گرفتم و کسی فکر نمی کرد روزی به مقام و لیاقت بستن بازوبند کاپیتانی باشگاه برسم.
*شروع دروسی شدن
* روزی مقابل آرِزو (Arezzo) بازی داشتیم. ۱-۰ عقب بودیم و مربی به من گفت آماده باشم و به میدان بروم. با چند پاس شرایط را عوض کردم و ۲-۱ پیش افتادیم. در ادامه کاپیتان ما به اشتباه اخراج شد ولی در دقایق پایانی وقتی جلوی حمله حریف را گرفتم با وجود اینکه مستحق کارت قرمز بود داور آن را نادیده گرفت. در بازی بعد من جای کاپیتان تیم که محروم بود در خط میانی به بازی رفتم و دیگر هیچ وقت به نیمکت برنگشتم. از او تشکر می کنم و همچنین از مربی آن وقت تیم که پست مناسبی برای من در زمین پیدا کرد.
* در ۲۲ سالگی به اوج موفقیت رسیدم، جام جهانی در دستان ما بود. ابتدا در جام ملت های زیر ۲۱ ساله ها قهرمان شدیم، سپس در المپیک مدال برنز گرفتیم و در انتها در ۲۲ سالگی قهرمان جهان شدیم. احساس فوق العاده ای بود. هر روز گوشی من زنگ می خورد و از تیمهای مختلفی پیشنهاد داشتم. اما یک حس شدید قلبی به من می گفت نمی توانم زیاد از خانه دور باشم.
* همیشه دوست داشتم جو ورزشگاه ها در کشور های دیگر را تجربه کنم و از شکل زندگی مردم در آن کشورها مطلع باشم. تمام انتخاب هایی که داشتم از روی آگاهی بوده است، البته گاهی بقیه فکر می کنند انتخاب احمقانه زیاد داشته ام ولی همه آنها با آگاهی کامل بوده است.
*زندگی بدون رم عذاب آور است
* شاید از نظر حرفه ای وفادار ماندن به یک تیم و هوادران آن اشتباه باشد اما من قبلا این تصمیم را گرفته ام و ناراحت نیستم. وقتی لباس رم را بر تن میکنم هم از نظر جسمی و هم ذهنی همه چیز عالی است و نهایت لذت را میبرم. البته شرایط همیشه خوب نیست.
* در این سالها، زمانی که به خروج از رم نزدیک می شدم حس عجیبی به من دست می داد. مثلا آخرین بازی خانگی قبل از کریسمس. بازیکنان بعد از بازی به فکر تعطیلات و جشن گرفتن هستند اما من ...
با ترس و دلهره از اینکه ممکن است در ژانویه تیم را ترک کنم آرام روی چمن المپیکو قدم میزدم و با چهره اشک آلود به این فکر میکردم که این ممکن است آخرین بازی من در المپیکو باشد. این اتفاق چندبار افتاد و هر بار می فهمیدم که نمی توانم این کار را انجام دهم.
* زندگی بدون رم و به دور از رم بسیار عذاب آور تر از بازی نکردن برای رئال یا بارسا و یا برای یک تیم خوب در انگلیس و در جو ورزشگاه های آنهاست. البته این موضوع چیزی است که شاید راه گریزی نداشته باشد.
*اسپالتی مربی تاثیر گذار
* اکنون شرایط من خوب است و خوشحالم. احساس میکنم دوباره تبدیل به یک بازیکن کامل و درجه یک شده ام. دچار افت شده بودم اما انرژی فوق العاده کونته در یورو و تلاش های فراوان اسپالتی باعث شد دوباره مسیر درست را پیدا کنم.
* هرچند پایان یورو تلخ بود اما برای من یک پیام داشت: هنوز هم میتوانی در سطح بالا بازی کنی و خوب باشی. این فصل با رم هم خوب پیش رفت، هم فردی و هم تیمی شرایط خوب بود. همه این مسائل باعث شد بفهمم هنوز هم فوتبالیست خوبی هستم.
* اسپالتی مربی است که بیشترین تاثیر را روی من گذاشته. چه در دوره اول مربیگری اش برای رم چه اکنون. وقتی در مورد موقعیت یا بازیکنی با او صحبت میکنم، همان چیزی را می گوید که خودم هم فکر میکنم درست است. میخواهم از دریچه نگاه او به فوتبال نگاه کنم و اینگونه همه چیز خوب است. فارغ از اتفاقاتی که ممکن است در ادامه برای من بیوفتد و فارغ از اینکه گاهی کار با او خیلی سخت می شود، به نظرم باشگاه باید نهایت توان خود را در نگه داشتن اسپالتی به خرج دهد زیرا او هر روز بهتر می شود.
*نعمت کنار توتی بودن
* ۱۶ سال است از نعمتی برخوردار هستم گه دیگران تجربه اش را ندارد، بودن در کنار توتی. او فقط یک الگو نیست. نشستن در کنار او برای من عادی شده است اما او انسان غیر عادی و فوق العاده ای است. ۲۵ سال برای باشگاه بازی کرده است و من با همان اشتیاق همیشگی به او نگاه میکنم. او همواره برای من نقش یک هم تیمی را دارد اما توتی و پیرلو ویژگی های دیگری نیز دارند. توتی برای من یک رفیق است. او بهترین بازیکن تاریخ رم و یکی از پنج بازیکن برتر تاریخ ایتالیاست. اگر لازم باشد از او دفاع کنم، این کار را میکنم. اگر لازم باشد با او صحبت کنم، این کار را میکنم. اگر از او ناراحت باشم، به او می گویم و اکر لازم باشد عشق و علاقه ام به او را بروز دهم، این کار را میکنم. با او بسیار راحت هستم.
*...وخداحافظی
* بعضی بازیکنان زود بازنشست می شوند، بعضی تا ۴۰ سالگی ادامه می دهند. من می خواهم چیزی بین این دو باشم. میخواهم با عزت و سربلندی خداحافظی کنم. اگر بفهمم دیگر نمیتوانم مفید باشم، ادامه نخواهم داد.
* بازیکنان زیادی هستند که ادعا می کنند بعد از خداحافظی دیگر به فوتبال بر نمیگردند ولی نمی توانند. من هم مثل آنها هستم. دوست دارم مربی شوم. زیر نظر مربیان بزرگی کار کرده ام مثل اسپالتی، کونته و انریکه. با گواردیولا هم بازی بودم. اگر بخواهم دنبال یادگیری باشم، ترجیح میدهم کنار گواردیولا کار کنم.
* سال اول بعد از خداحافظی از فوتبال را فقط با خانواده به سفر خواهم رفت. مسافرت بیشتر از هر چیز دیگری به من انرژی می دهد.
