چگونه مورینیو کلکِ چلسی را کند؟ (گزارش ویژه)
منچستر یونایتد در بازی‌ای که برتری تاکتیکی نسبت به چلسی داشت پیروز میدان شد.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، شیاطین سرخ در روزی که تیم برتر میدان بودند به راحتی چلسی صدرنشین و مربی پر ادعای آنها، کونته، را شکست دادند.
چلسی در این دیدار حتی یک شوت در چارچوب هم نداشت و دخه‌آ یکی از بی‌دغدغه‌ترین روزهای خود را سپری کرد. مخاطب با دیدن بازی حیرت می‌کرد، چرا که صدرنشین در برابر یونایتد یک تیم دست و پا بسته نشان می‌داد. سوال این است که چرا یونایتد در سایر بازی‌ها اینگونه بازی نکرد و چرا چلسی در این دیدار اینگونه ضعیف بود.
مورینیو در این دیدار با ترکیب عجیبی تیم را به میدان فرستاد. او به ستاره‌ی خود زلاتان ایبراهیموویچ از ابتدا بازی نداد و تنها 7 دقیقه از او استفاده کرد.
وی سه بازیکن سریع را در سیستم 1-3-2-4 مورد علاقه‌ی خود در نوک پیکان تهاجمی گذاشته بود: لینگارد، والنسیا و رشفورد. این سه بازیکن سرعتی بهترین گزینه‌ها برای ارائه‌ی بازی مبتنی بر ضد حمله بودند و زلاتان اضافی بود. او به درستی روی نیمکت نشانده شد.
دو توپ‌ربای قهار یونایتد، هررا و فلینی، از ابتدا به کار گمارده شدند. وظیفه‌ی آنها ربودن توپ از بازیکنان دریبل‌زن چلسی، همچون هازارد، کاستا و پدرو بود. در مرحله‌ی بعد آنها یا خود پاس‌های سریع به کناره‌ها (برای لینگارد و والنسیا) یا به عمق (برای رشفورد) ارسال می‌کردند. یا اینکه توپ‌ها را به پوگبا می‌رساندند تا او سه گزینه‌ی هجومی مورینیو را راه بیندازد. گل اول یونایتد از روش اول به ثمر رسید. همین گل زودهنگام جریان بازی را به نفع تاکتیک‌های مورینیو عوض کرد و با جلو کشیدن چلسی آنها بهتر توانستند ضدحملات را روی دروازه‌ی بگوویچ طراحی کنند.
در میانه‌ی میدان هم سه بازیکن تدافعی‌تر به پرس ستارگان چلسی می‌پرداختند: هررا، پوگبا و فلینی. آنها می‌دانستند با بازی فشرده هازارد ناچار به تک‌روی خواهد شد و بهترین فرصت برای توپ‌ربایی و طراحی ضدحمله‌ی سریع فراهم می‌گردد. در واقع، مورینیو نقطه قوت چلسی (هازارد) را به نقطه‌ضعف این تیم بدل کرد. این شاهکار مربی بزرگ بود.
این سبک بازی‌ای است که مورینیو در اینتر هم به کار می‌گرفت و با این تیم قهرمان چمپیونز لیگ شد. در آن دوره هم در اینتر بهترین هافبک‌های تدافعی دنیا حضور داشتند: کامبیاسو، استانکوویچ و موتا. هر سه همزمان در ترکیب قرار می‌گرفتند و سریع اتوئو و پاندف و میلیتو ارسال می‌کردند. یا اینکه اسنایدرِ طراح را در میانه‌ی میدان پیدا می‌کردند. در یونایتد پوگبا همان نقش اسنایدر اینتر را بازی می‌کند.
بازی خوب بازیکنان یونایتد در کسب این پیروزی و پیاده شدن تاکتیک‌های آقای خاص برجسته است. آندر هررا بهترین بازی زندگی خود را انجام داد. تلگراف به او نمره‌ی 9 داد و او را برترین بازیکن میدان انتخاب کرد.
دو غایب چلسی هم در کسب این نتیجه موثر بودند. کورت زوما در غیاب آلونسو بازی خوبی انجام نداد و بگوویچ هم هیچ سیوی نداشت. تنها بازیکن خوب چلسی انگولو کانته بود که چند توپ‌ربایی عالی داشت. چه بسا اگر وی نبود شکست سنگین‌تر می‌شد.
هازارد در این دیدار مقهور هنرنمایی هررا بود و از تلگراف نمره‌ی متوسط 6 دریافت کرد.
بهترین بازیکن یونایتد پس از هررا رشفورد بود که نمره‌ی 8 گرفت.
