دردسرهای دوران پساونگر؛ سخت یا راحت؟

به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، این نگرانی بخشی از هواداران توپچی‌ها است که به طرفداران رفتن او هشدار می‌دهند که مواظب باشند چه رویایی در سر می‌پرورانند چون دیده‌اند که یونایتد بعد از جدایی فرگوسن در سال 2013 با چه مصائبی روبه‌رو شده است.

مثل فرگوسن، ونگر بیش از دو دهه ماندگار بوده و تقریبا هر چیزی در باشگاه با نظر او شکل گرفته اما به نظر می‌رسد جانشین مربی فرانسوی کار آسان‌تری نسبت به دیوید مویس، لویی فان خال و ژوزه مورینیو در اولدترافورد خواهد داشت به این پنج دلیل:

فرگوسن جام می‌برد

غیرممکن است که تیم را به جایی برسانی که از یونایتد فرگوسن بهتر باشد و وقتی او رفت باشگاه هر مسیری را می‌پیمود نتیجه‌ای جز سقوط نداشت. فرگی در هفت سال آخر کارش پنج قهرمانی لیگ برتر به دست آورد به همراه یک قهرمانی و دو نایب‌‌قهرمانی اروپا. او در اوج و بعد از بیستمین قهرمانی منچستریونایتد رفت و در حالی که قهرمانی را از تیم همشهری سیتی گرفت که یکی از ضعیف ترین تیم‌های 26 سال کارش را داشت.

اما بهبود رکورد اخیر ونگر نه تنها غیرممکن نیست که محتمل است. آخرین قهرمانی تیم در لیگ به سال 2004 بر می‌گردد و بعد از آن شکست‌ناپذیری، تنها دو قهرمانی جام حذفی برای تیم به دست آمده. این فصل در ماه فوریه شانس قهرمانی‌شان از بین رفت، برای هفمین سال پیاپی از مرحله یک‌هشتم‌نهایی لیگ قهرمانان حذف شدند و باید برای قرارگرفتن در میان چهار تیم برتر لیگ سخت بجنگند.

فرگوسن بهترین بازی را می‌گرفت

به خاطر ترس بود یا نبوغ تاکتیکی، فرگوسن همیشه نهایت بازی را از تیمش می‌گرفت؛ شاهدش افت شدید تیم بعد از رفتن او است. ونگر اما نتوانسته از تیمی که مهره‌های خوبی در اختیار دارد، اینطور کار بکشد. هواداران هنوز منتظرند امثال تئو ولکات، آرون رمزی و الکس آکسلید چمبرلین به نهایت پتانسیل‌شان برسند ضمن اینکه بازیکنانی در کلاس جهانی مثل مسعود اوزیل در بازی‌های بزرگ محو می‌شوند.

ونگر غالبا مورد انتقاد قرار می‌گیرد به این دلیل که بیشتر از هویج استفاده می‌کند و به اندازه کافی چماق را به کار نمی‌گیرد وقتی بحث انگیزه دادن به بازیکنان و نداشتن قدرت روانی است. تردیدی نیست که خیلی از بازیکنان آرسنال از بازی برای ونگر لذت می‌برند اما یک مربی جوان‌تر و سختگیرتر شاید برای رفتن به سطح بالاتر مورد نیاز تیم باشد.

آرسنال نباید اشتباه مویس را تکرار کند

آوردن دیوید مویس به جای فرگوسن اشتباه بود. باشگاه به یک مربی بزرگتر و مقتدرتر احتیاج داشت که در کارنامه‌اش جام‌های متعدد باشد و احترام بازیکنان را جلب کند. آرسنال با آوردن یک مربی برنده این اشتباه را تکرار نمی‌کند. به فرگوسن اجازه دادند جانشینش را انتخاب کند اما ونگر خودش عاقلانه گفته این تصمیم را به هیات مدیره واگذار می‌کند. ماسیمیلیانو آلگری مربی یوونتوس گزینه خوبی است هرچند باشگاه توماس توخل مربی دورتموند را هم مد نظر دارد اما با اتفاقی که برای منچستر و مویس افتاد بعید است به کسی مثل ادی هاوی مربی بورنموث میدان بدهند.

همه چیز برای موفقیت آماده است

فرگوسن تیمی را به ارث گذاشت با بازیکنان پا به سن گذاشته که قهرمانی شان در لیگ خارق‌العاده بود و به یک خانه‌تکانی اساسی نیاز داشت. تیم آرسنال هم به تغییر نیاز دارد بخصوص اگر اوزیل و الکسیس سانچس تمدید نکنند اما مربی جدید تیمی را در اختیار می‌گیرد که بیشتر بازیکنانش در نزدیکی اوج هستند. به این اضافه کنید چند بازیکن بااستعداد پرورش یافته آکادمی و 120 میلیون پوندی که برای خرج کردن وجود دارد. آینده اقتصادی آرسنال ایمن است، امکاناتشان درجه یک است و لندن شهری است که بازیکنان تاپ را جذب می‌کند. تصور وضعیتی بهتر از این سخت است.

باشگاه باید یک مدیر ورزشی استخدام کند

احتمالا برای جانشینی ونگر یک نفر کافی نیست. این فرانسوی در هر تصمیم عمده باشگاه در 20 سال اخیر دخیل بوده از برنامه‌های استراتژیک مثل انتقال به «امارات» یا بازطراحی مرکز تمرین تا زدن حرف آخر در مورد انتقال هر بازیکنی. وقتی او برود، باشگاه باید چارت سازمانی اش را تغییر بدهد و یک مدیر ورزشی یا هر عنوان معادلی را بیاورد که به مربی جدید اجازه دهد فقط روی اتفاقات زمین تمرین تمرکز کند. باشگاه تلاش برای کاندیدایی با این مشخصات را آغاز کرده در حالی که برخی می‌گویند خود ونگر می‌تواند این نقش مدیریتی را بر عهده بگیرد. به هر حال مشخصا جانشین نهایی ونگر مجبور نخواهد بود تمام وظایف این مربی فرانسوی را بر عهده بگیرد.

نویسنده: سیدعلی بلندنظر