از مونیخ تا خوزستان/ برای تداوم موفقیت قهرمان لیگ چه کردیم؟

بهمن فروتن، مربی فوتبال: سطح فنی لیگ برتر ایران در 10 سال اخیر به صورت فاحشی پایین آمده است. بسیاری از کارشناسان می‌گویند که فوتبال ایران احتیاج به بازنگری دارد. این موضوع تنها به کیفیت بازی فوتبال در زمین نیست بلکه رسانه‌ها و گزارشگران ورزشی هم در این امر دخیل هستند.

گزارشگران ما به جای آنکه فوتبال را گزارش کنند نظر داوری و کارشناسی می‌دهند. در کشوری مانند آلمان که فوتبال آن در جهان شناخته شده است، یک گزارشگر فوتبال تنها به گزارش بازی می‌پردازد و مسائل کارشناسی و داوری را به متخصصین واگذار می‌کند. در آلمان گزارشگران طرف کسی را نمی‌گیرند و از کسی دفاع نمی‌کنند. باید ببینیم چه عواملی باعث شده که سطح لیگ برتر ایران تا این حد پایین بیاید. در این مورد باید به فاکتورهایی که در این امر دخیل است دقت بیشتری کنیم. همه درباره فساد در فوتبال و باند بازی صحبت می‌کنند اما این موارد به تنهایی نمی‌توانند دلیل عمده پایین بودن سطح لیگ باشد.

تا چه زمانی رسانه‌های ما می‌خواهند به موضوع اصلی فوتبال نپردازند و به حاشیه‌ها اهمیت دهند؟ متاسفانه هنگامی که کارشناسان حرف از پایین بودن سطح لیگ می‌زنند آنها را محروم می‌کنند و رسانه‌ها هم به این موضوع دامن می‌زنند و موضوع را به اندازه‌ای پیچیده می‌کنند که سررشته موضوع گم می‌شود.

کل فوتبال ما سطح پایینی دارد. ما در کنار فوتبال زندگی می‌کنیم و از همه موضوعات آن اطلاع داریم. متاسفانه مسئولان ما فقط به جام‌جهانی فکر می‌کنند و این موضوع باعث شده تا ناسیونالیست کور  ورزشی در فوتبال ایران متولد شود.

لیگ فوتبال در مقابل تیم ملی هیچ ارزش و اعتباری ندارد. کشورهای عقب‌ افتاده سیاست را در راس امور قرار می‌دهند. بر عکس کشورهای پیشرفته‌ای که فوتبال خود را صنعتی کرده‌اند و به فکر عمق بخشیدن به آن هستند. ما می‌توانیم فوتبال با کیفیتی داشته باشیم اما مسائل حاشیه‌ای این اجازه را به فوتبال ایران نمی‌دهد. به عنوان مثال اگر به یک ربع آخر بازی روز گذشته ذوب آهن و استقلال نگاه کنیم می‌بینیم که تیم‌های ایرانی می‌توانند فوتبال باکیفیتی ارائه دهند.

در اروپا برنامه‌های ورزشی اینقدر در مورد حاشیه‌های فوتبال صحبت نمی‌کنند و تنها به موضوعات اتفاق افتاده داخل زمین می‌پردازند. مگر روزنامه‌های زرد که به فکر جذب مخاطبینی با سطح فکر پایین می‌گردند. آنها موضوعات کلان خود را در راس کار قرار می‌دهند تا ورزش کشورشان پیشرفت کند.

باید دقت کنیم که تیم‌های باشگاهی ایران دو مسابقه می‌دهند و پس از آن لیگ برتر یک ماه تعطیل می‌شود، آنهایی که چنین تصمیماتی می‌گیرند به فکر فوتبال نیستند. برای چه چیزی مرا 10 سال از فوتبال محروم کرده‌اند؟ به خاطر اینکه گفتم فوتبال ایران مریض است و باید درمان شود. ما می‌توانیم با پتانسیلی که داریم یکی از قطب‌های فوتبال جهان باشیم. ما همان قدر عاشق فوتبال هستیم که مردم برزیل و آرژانتین عاشق فوتبال هستند.

همه چیز را به چشم تیم ملی نگاه می‌کنیم همه تلاش خود را می‌کنیم تا تیم ملی به جام‌جهانی برود. کسی که واقعیت را می‌گوید به بدترین شکل از فوتبال دور می‌شود. در این بین سوالی مطرح می‌شود که چرا لیگ ما سطح پایینی دارد؟ به نظر من این سوال، سوال تمسخر آمیزی است. فوتبال ما در مجموع سطح پایینی دارد. در لیگ برتر، لیگ یک و لیگ‌های پایین‌تر، همه اینها به یکدیگر متصل‌اند اما متاسفانه مسئولان ما فقط به فکر صعود به جام‌جهانی هستند.

علی منصوریان یک تیم جدیدی را برای استقلال تشکیل داده است و هفت هفته گذشت تا بتواند اولین برد خود را کسب کند. ما فرصتی به او نمی‌دهیم تا قابلیت‌های خود را نشان دهد. به عنوان مثال سال گذشته تیم استقلال خوزستان قهرمان لیگ شد ولی حالا همه بازیکنان شاخص تیم خود را فروخت و حالا با بحران روبه‌رو شده است. مشکلات لیگ فوتبال ما همین است. تیم‌های نوظهور بازیکنان خود را با پول‌های زیاد به تیم‌های بزرگ می‌فروشند و در ادامه دیگر شاهد درخشش آن تیم‌ها نخواهیم بود. ما زمانی برای آماده‌سازی تیم‌هایمان نداریم و مدام می‌گویند باید به تیم ملی اهمیت بیشتری بدهیم.

در اروپا برای آماده‌سازی تیم شش هفته زمان صرف می‌کنند. آنها برای تکمیل تیم خود حداقل سه بازیکن جذب می‌کنند ولی اینجا همه تیم عوض می‌شود. هیچ مربی در دنیا نیست که در مدت کوتاهی یک تیم بسازد ولی ما در ایران چنین مشکلی را هر سال پیش‌رو داریم و وقتی نتیجه نمی‌گیرند شروع به انتقاد می‌کنیم.

چرا تیم ملی فوتبال ایران 40 سال است که به المپیک صعود نکرده و مسئولان ورزش همواره می‌گویند که باید به جام جهانی راه پیدا کنیم؟ متاسفانه آنها به ورزش و خواسته مردم اهمیت نمی‌دهند. تنها کشورهای عقب افتاده در جهان هستند که به بهانه تیم ملی هر دو هفته یک بار لیگ خود را تعطیل می‌کنند.

فوتبال ملی فقط تیم ملی نیست بلکه همه لیگ‌ها، پایه‌های آن را تشکیل می‌دهند. ما در دراز مدت مشکلات فوتبال ایران را می‌بینیم و اگر بخواهیم اشخاصی که به این واقعیت‌ها اعتراض می‌کنند و منتقد این موضوع هستند را حذف کنیم شاهد یک تراژدی خواهیم بود. در فوتبال ما متاسفانه این تراژدی اتفاق افتاده است. وضعیت کنونی فوتبال 10 سال است که ادامه دارد. برای اینکه سطح فوتبال بالایی داشته باشیم باید سطح تفکر ورزشی سیاستمداران ما بالا باشد.در نگرش فوتبال شاهد خودخواهی‌ها و سهل انگاری‌ها هستیم و همیشه به موضوعات، سطحی نگاه می‌کنیم. آنها می‌خواهند تیم ملی در جام‌جهانی حاضر شود و به خاطر این موضوع همه چیز را تخریب و فکر می‌کنند تنها با صعود تیم ملی به جام‌جهانی پرچم ایران در جهان برافراشته خواهد شد. ما دوست داریم که فوتبال ایران پیشرفت کند و پرچم ایران دویست متر به آسمان برود اما زورمان به بعضی‌ها نمی‌رسد که کیفیت لیگ را بالا ببرند.

جا دارد استقلال خوزستان را با تیم بایرن مونیخ آلمان مقایسه کنیم؛ آنها برای کسب قهرمانی در اروپا چه کار کردند و ما برای قهرمانی استقلال خوزستان در آسیا چه کار کردیم؟ عبدالله ویسی یک تیم را به سختی ساخت و توانست در فوتبال ایران این تیم را قهرمان لیگ برتر کند ولی حالا استقلال خوزستان کجاست و عبدالله ویسی چه می‌کند؟

وولفسبورگ یکی از تیم‌های ضعیف لیگ آلمان است، این تیم به تنهایی سطح فوتبال آلمان را پایین آورده است و همه کارشناسان فوتبال آلمان می‌کوشند تا مشکلات آن را حل کنند ولی ما در ایران تیم قهرمان خود را نابود می‌کنیم.

در فوتبال انگلستان تیم ملی قدرتمندی وجود ندارد اما آمده‌اند با سرمایه‌گذاری‌های زیاد بزرگترین مربیان و بازیکنان جهان را به خدمت گرفتند تا لیگ برتر قدرتمندی بسازند و در اروپا به قهرمانی برسند اما ما در ایران 10 سال است که با صداوسیما بر سر مسائل حق پخش مشکل داریم و فساد هم در فوتبال همچنان ادامه دارد. آنها صنعتی فکر می‌کنند و ما سیاسی. دائماً می‌گوییم که قطر با خرید بازیکنان تیم ملی خود را ساخته است ولی کسی به این اشاره نمی‌کند که ما در کشور خود چه پتانسیل‌هایی داریم و چه عواملی باعث شده تا بازیکنان فوتبال ایران نتوانند در این لیگ رشد کنند.

متاسفانه ما در زمین فوتبال به جای آنکه درخت فوتبال بکاریم درخت سیاست کاشته‌ایم و بدترین صدمه را برخی سیاسیون به ورزش فوتبال زدند.