چه کسی به حرف‌های آقای خاص گوش می‌کند؟
محمد بنا زحمت‌های فراوانی کشیده تا ستارگان ارزشمندی به کشتی فرنگی جهان معرفی کند و انتقادهای او از شرایط حاکم بر ورزش کشور بخصوص کشتی ابدا بیراه نیست.
به گزارش خبرنگار ورزشی ایلنا، اینکه محمد بنا از چه انتقاد می‌کند کاملا مشخص است ولی اینکه چرا عده‌ای تلاش می‌کنند تا بگویند انتقادات او پیچیده است و احتیاج به رمز گشایی دارد امری است خارج از انصاف. محمد بنا نه از جایی خاص حمایت می‌شود و نه عضو مافیا است که بخواهیم نتایجی که کسب کرده را به موضوعی خارج از ورزش ربط دهیم. محمد بنا زحمت‌های فراوانی کشیده تا ستارگان ارزشمندی به کشتی فرنگی جهان معرفی کند و انتقادهای او از شرایط حاکم بر ورزش کشور بخصوص کشتی ابدا بیراه نیست. او تلاش فراوانی کرد تا ایران برای اولین بار بتواند در المپیک لندن قهرمان شود و مدال‌های ارزشمندی کسب کند.
حالا با نزدیک شدن به المپیک ریو و ارزشمند بودن مدال‌های کشتی فرنگی عجیب است که با یک انتقاد معمولی از سوی محمد بنا برخی علیه او جبهه گرفته‌اند. او را محکوم به بازی رسانه‌ای کرده‌اند و می‌گویند: "محمد بنا برای اینکه احتمال دارد در مسابقات المپیک نتیجه لازم را نگیرد انتقاد می‌کند و میل به کنارگیری دارد."
اگر به ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی نگاهی بیندازیم متوجه می‌شویم که کشتی‌گیران حاضر از بهترین‌های جهان هستند و برای کسب مدال طلای المپیک جزو مدعیان محسوب می‌شوند و آنچه این کشتی‌گیران را به مدال نزدیک می‌کند حضور محمد بنا کنار تشک است، به نظر می‌رسد این دو فاکتور ترس از نتیجه نگرفتن را از بنا دور می‌کند.
انتقادهای محمد بنا ابعاد گسترده تری دارد. او به نوعی صدای ورزش ایران است که از داخل گود حرف می‌زند نه به عنوان یک کارشناس یا مسوول ورزشی. کمبود بودجه و نبود امکانات بحث جدیدی در عرصه ورزش ایران نیست که حالا با یک انتقاد معمولی از سوی مربی ارزشمندی که به لحاظ کارنامه موفق خود به شخصیت کشتی فرنگی ایران چهره‌ای دوباره داد او را مورد انتقاد قرار دهیم تا در برابر هر شرایطی سکوت کند. هر چند که سکوت و مصلحت اندیشی در مرام محمد بنا نیست. اگر محمد بنا که پیچ و خم‌های کشتی را بهتر از هر کس دیگری می‌شناسد برای بهتر شدن وضعیت تیم ملی سخن نگوید، اعتراض نکند و طبق دلخواه عده‌ای سکوت پیشه کند پس چه کسی قرار است در مورد برخی جزییات و مشکلات کشتی فرنگی سخن بگوید؟ اجازه بدهید محمد بنا خودش باشد. هر چند او برای محمد بنا بودن نیازی به نسخه هیچ کس ندارد.
با همه اینها محمد بنا می‌خواهد راهش را ادامه دهد. می‌گوید تا المپیک می‌مانم. هنوز امیدوار است. امیدوار به اینکه حرف‌های او نیز شنیده شود. حداقلی‌ترین تکلیف مسئولان ورزش کشور این است که حرف‌ها و دغدغه‌های بنا را بشنوند. کار سختی نیست. البته اگر دغدغه‌های تازه وزارت ورزش درباره فوتبال چنین اجازه و فرصتی را به آنها بدهد.