فدراسیون فوتبال و بی توجهی به تیم ملی امید
فدراسیون فوتبال همچنان به تیم ملی امید بی توجه است.
به گزارش ایلنا، عملکرد تیمهای آسیایی در جام ملتهای زیر 23 سال (امید) همواره موضوعی است که میتواند به عنوان یک آینه عملکردی برای کشورهای مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد. در این مطلب، نگاهی خواهیم داشت به دستاوردهای تیمهای موفق آسیایی و وضعیت تیم ملی ایران در این رقابتها.
در یک دهه اخیر سه المپیک برگزار شده که روند صعودی تیمهای آسیایی با برنامه دقیق به وضوح ملموس و قابل مشاهده است. تیم ملی ژاپن در مقدماتی المپیک 2016 در جام ملتهای آسیا توانست نخستین قهرمانی خود را به دست آورد و به همراه کره جنوبی و عراق به المپیک 2016 صعود کند. با این حال، هیچیک از تیمهای آسیایی در این دوره از رقابتهای المپیک نتوانستند از مرحله گروهی عبور کنند، که نشاندهنده چالشهایی بود که تیمها با آن روبهرو بودند.
دوره بعدی از رقابتها پیش از المپیک 2020 توکیو، جام ملتهای آسیا با قهرمانی کره جنوبی و نایب قهرمانی عربستان سعودی همراه بود و استرالیا نیز به عنوان تیم سوم رقابتها راهی المپیک شد. کره جنوبی در المپیک 2020 ریو با شایستگی به عنوان صدرنشین از گروه خود صعود کرد. این در حالی است که استرالیا و عربستان در مرحله گروهی حذف شدند.
جام ملتهای آسیا و مقدماتی المپیک سال 2024 نیز با قهرمانی دوباره ژاپن و نایب قهرمانی ازبکستان همراه بود و عراق به مقام سوم دست یافت و راهی المپیک شد. با این وجود، عراق با سه امتیاز اختلاف از مرحله گروهی کنار رفت و ازبکستان نیز در گروه مرگ تنها یک امتیاز کسب کرد. در این میان، ژاپن با عملکرد قابل قبول خود 9 امتیاز گرفت و صدرنشین گروهش شد و راهی مرحله حذفی المپیک شد هرچند که خیلی زود توسط اسپانیا در مرحله بعدی رقابتها از گردونه مسابقات خارج شد.
با بررسی عملکرد تیمهای آسیایی در رقابتهای جام ملتهای آسیا که پلی به سوی المپیک است میتوان فهمید که یکی از مهمترین مسائلی که در این رقابتها واضح است، برنامهریزی دقیق تیمها برای المپیک از جام ملتها آغاز میشود و تیمهایی که قهرمان آسیا میشوند، معمولاً در المپیک هم موفق هستند. این در حالیست که عدم وجود برنامهریزی دقیق و مستمر در تیم ملی امید ایران باعث لطمه خوردن در مسیر صعود شده و در حالی رقبای ما با برنامهریزی دقیق پیش میروند که ما عملاً شانسی برای صعود به المپیک نداریم. تیمهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و ازبکستان با داشتن چشمانداز بلندمدت و مربیان کارآمد توانستهاند به موفقیتهای چشمگیری در المپیک و جام ملتها دست یابند.
در حالی که تیم امید ما بهدلیل فقدان مربی با چالشهای جدی روبهروست، تیمهای سایر کشورها با استعدادهای خود و برنامهریزی مدون به راحتی میتوانند به موفقیتهای بزرگ برسند. در نهایت، اگرچه تیم ملی امید ایران در راه رسیدن به موفقیت با چالشهایی مواجه است، اما تجربه سایر تیمهای آسیایی میتواند الگوی مناسبی برای بازنگری در برنامهریزیها و مواجهه با چالشهای موجود باشد.