غیبت عجیب اعضای کمیته ملی پارالمپیک در نشست با وزیر ورزش

به گزارش ایلنا، نشست جنبش پارالمپیک صبح شنبه با حضور احمد دنیامالی وزیر ورزش و‌ جوانان، محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی المپیک و سیدمحمد شروین اسبقیان معاون توسعه ورزش قهرمانی در محل وزارتخانه برگزار شد اما از مسئولان کمیته ملی پارالمپیک فقط مریم کاظمی‌پور نایب رئیس بانوان در این نشست حضور داشت. این نشست برای کمیته ملی پارالمپیک بود و باید غفور کارگر، محمد پولادگر و اصغر حسن‌زاده در این نشست حضور پیدا می‌کردند.

در حالی‌که وزیر ورزش و جوانان با وجود دغدغه‌های فراوانی که داشت خودش را به این نشست رساند و محمود خسروی‌وفا هم برای نشان دادن اهمیت آن در جلسه حاضر شد اما مشخص نیست که مسئولان کمیته ملی پارالمپیک چه نشست مهمی را داشتند که از حضور در این جلسه خودداری کردند. البته مریم کاظمی‌پور به عنوان نایب رئیس بانوان پارالمپیک در این نشست حضور داشت اما حتماً مسئولان کمیته ملی پارالمپیک به این موضوع باید واقف باشند که وقتی در نشستی که وزیر ورزش حضور دارد؛ حتماً باید رئیس کمیته ملی پارالمپیک هم در این نشست حاضر می‌شد.

احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان با بیان اینکه دغدغه بازی‌های پاراآسیایی ناگویا را دارد، از تلاش برای کسب نتیجه درخشان در این بازی‌ها گفت: «در همگانی کردن ورزش مسئول هستیم، اما دستگاه‌های مختلف در اجرایی کردن این مسأله نقش مهمی دارند. انتظار دارم که ورزش پارالمپیک در بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیک درخشش خوب و قابل توجهی داشته باشد و در این راه، زمینه‌های لازم را فراهم خواهیم کرد.» وزیر ورزش در حالی از فراهم کردن شرایط برای ناگویا خبر داده و حتی از اهمیت برگزاری جلسات تخصصی در این حوزه خبر داده که ظاهراً دغدغه مسئولان کمیته ملی پارالمپیک چیز دیگری است و گرنه حداقل زحمت حضور در این نشست را به خودشان می‌دادند.

در ادامه این نشست محمود خسروی‌وفا که سال‌ها در پارالمپیک تلاش کرد تا این ورزش به جایگاه فعلی برسد؛ گفت: «ورزش جانبازان و توان‌یابان برای دولت و وزیر ورزش و‌ جوانان دارای اهمیت است. کمیته‌ پارالمپیک و‌ ورزش جانبازان ظرفیت‌های زیادی دارند و فدراسیون‌ها می‌توانند بر ظرفیت تخصصی، انگیزشی پارالمپیک تکیه کنند.»

 هنوز مسئولان کمیته ملی پارالمپیک توضیح ندادند که چرا در این نشست حاضر نشدند اما به نظر آنها از موضوعی دلخور هستند اما واقعیت این است این گونه رفتارها یکبار دیگر ثابت کرد که برای برخی از افراد فقط بودن در یک مجموعه مدیریتی مهم است اما اینکه تا چه اندازه به وظایف خود عمل کنند، اهمیتی ندارد.