فرناندز؛ سلطان اخراج‌ها و نقطه مقابل یک کاپیتان
برونو فرناندز هافبک منچستریونایتد علیرغم توانمندی‌های فنی‌اش، هیچ گاه در قامت یک کاپیتان در زمین رهبری نکرده است.
به گزارش ایلنا، ویرژیل فن دایک مقابل لسترسیتی تعداد بازی‌های پیاپی لیگ را که در تمام دقایق آن بازی کرده بود، به 50 مسابقه رساند. این فقط برای اثبات اهمیت این هلندی در ترکیب قرمزها یا موفقیت فوق‌العاده لیورپول نیست، بلکه یک نکته مهم دیگر دارد. انواع کاپیتان‌ها را داریم که به انحای مختلف تیم را رهبری می‌کنند اما مهم‌ترین وجه آن حضور در تیم است، شما نمی‌توانید از روی سکو تیم را هدایت کنید.
بیشتر رسانه‌های انگلیسی روز جمعه به ضرورت خطای برونو فرناندز در باخت 2 بر صفر منچستریونایتد مقابل ولورهمپتون پرداختند. او در دقیقه دوم نیمه دوم بازی باکسینگ دی مقابل ولوز دومین کارت زردش را دریافت کرد و بازی فردای تیمش مقابل نیوکاسل را از دست می‌دهد. در واقع تونی هرینگتون، سومین داوری بود که در این فصل لیگ برتر به این پرتغالی کارت قرمز می‌داد.
این بازیکن 30 ساله خشن و به دنبال جنجال نیست اما یک بار دیگر به منتقدان خود فرصت داد تا در صلاحیتش تردید کنند و از دست دادن کنترل تیم را به کاپیتان نسبت دهند.
مورد عجیبی است به خصوص به این دلیل که فرناندز این فصل توانسته در زمین منضبط‌‌تر باشد و البته با سختگیری بیشتری در تصمیمات داوران مواجه شده است. نتیجه این شده که به غیر از کارت قرمزی که مقابل تاتنهام گرفت و در فرجام‌خواهی ملغی شد، او در سه ماه اخیر به اندازه 143 ماه قبلی یعنی به اندازه طول دوران حرفه‌ای خود اخراج شده، در حالی که تعداد خطاهایی که مرتکب می‌شود، کمتر شده است. مقابل ولوز دو خطا انجام داد و برای هر دو کارت گرفت در حالی که ژوائو گومز و گونچالو گدس از تیم میزبان روی هم هشت خطا مرتکب شدند و روی هم یک کارت زرد گرفتند. گاهی کارت قرمزهای متعدد نشان از رفتار غیرورزشی بازیکن دارد اما گاهی هم فقط بدشانسی است.
تا قبل از آغاز این فصل، فرناندز 29621 دقیقه در رقابت‌های لیگ دسته اول در ایتالیا، پرتغال و انگلیس بازی کرده بود، معادل 329 بازی 90 دقیقه‌ای و فقط 397 خطا داشت با میانگین 2/1 خطا برای هر بازی. او این فصل بازی‌اش را تمیزتر کرده و کمتر از یک خطا به طور متوسط در هر بازی داشته و کمتر هم اخطار گرفته، در تنها دو بازی لیگ و چهار تا در مجموع. اما تا قبل از این فصل فرناندز خیلی ماهرانه روی طناب مجازات‌های انضباطی راه می‌رفت و در 72 بازی لیگ تنها یک بار کارت زرد گرفته بود اما این فصل تعادلش را از دست داده است.
همه کاپیتان‌های منچستریونایتد به خصوص هافبک‌ها الزاماً با برایان رابسون مقایسه می‌شوند که با 12 سال کاپیتانی رکورددار بود و تنها یک بار اخراج شد و برای همان یک بار هم با انتقادهای زیادی مواجه شد و بعضی خواستار عذرخواهی رسمی او شدند. رابسون یک بار در انتقاد از روی کین، یکی از جانشینانش در یونایتد، در 12 سال بازی برای یونایتد 11 بار اخراج شد، گفت: «وقتی شما کاپیتان تیم هستید، باید خودتان را کنترل کنید.»
با وجود تمام خدماتش، فرناندز با انتقادهای زیادی مواجه شده، اینکه تیمی متوسط را رهبری می‌کند و نه تنها کاپیتانی بلکه در خلاقیت و انتظارات عمومی با کاستی‌هایی مواجه است. او یکی از معدود بازیکنان باشگاه با ترکیب تجربه و استعداد است اما تیمی را رهبری می‌کند که به دلیل سابقه اخیرش مورد توجه بسیاری بوده و به خاطر قرارگرفتن تعدادی از بازیکنان سابقش در مدار کارشناسی و تحلیل زیر ذره‌بین است. اگر کاپیتان چلسی، آرسنال یا منچسترسیتی ناامیدکننده باشد، جذابیتی برای شبکه‌های تلویزیونی ندارد که بازیکنان سابقشان را برای مبارزه شخصی فرا بخواند.
کین سال گذشته گفت: «من صد درصد کاپیتانی را از او می‌گرفتم. غر زدن‌هایش، فریادهایش، دست‌هایی که به نشانه یأس در فضا تکان می‌دهد، اصلاً قابل قبول نیست. او فوتبالیست درخشانی است اما نقطه مقابل چیزی است که من از یک کاپیتان انتظار دارم.» گری نویل هم که خودش به همه چیز غر می‌زند و با همه مشکل دارد، گفت: «برونو خیلی به همه چیز غر می‌زند، این دست تکان دادن‌ها روان من را به هم می‌ریزد.»
هری مگوایر شاید در بازی فرداشب بازوبند کاپیتانی که سال گذشته از دستش داد، دوباره به دست آورد. رابسون یک بار درباره هنر کاپیتانی گفت: «وقتی اوضاع تیم خوب نیست، کاپیتان متوجه می‌شود که مربی، بازیکنان و هواداران نگاهشان به او است تا کاری کند. من باور دارم کاپیتان می‌تواند تفاوت ایجاد کند و مسیر بازی را تغییر دهد. او باید بتواند بازیکنان را بلند کند وقتی از نظر روحی زمین خورده‌اند و به آنها باور بدهد.» مشکل فرناندز با تمام توانایی‌هایش این است که فقط به کارشناسان تلویزیونی و داورها باور می‌دهد.
