ناکامی‌های ادامه‌دار آسیایی؛ زنگ خطری برای تیم ملی
تا وقتی که تیم‌های باشگاهی کشورمان در آسیا نتایج ناامیدکننده‌ای با استفاده از بازیکنان ایرانی کسب می‌کنند، نمی‌توان آینده خوبی برای تیم ملی ایران متصور شد.
به گزارش ایلنا، طی چند روز گذشته دو تیم بزرگ و پرطرفدار فوتبال ایران، استقلال و پرسپولیس، در لیگ نخبگان آسیا به میدان رفته و مقابل تیم‌هایی از ازبکستان و قطر قرار گرفتند.
نکته جالب اینکه این دو تیم به نوعی با نمایندگان کشورهایی بازی کردند که تیم ملی ایران همگروه آنها در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی است. این فرصت مناسب می‌تواند به یک محک جدی برای فردای فوتبال ایران تبدیل شود.
با توجه به نتایج بدست آمده و بررسی عملکرد این دو تیم در این مسابقات می‌توانیم مدعی شویم که زنگ خطر جدی برای فوتبال کشورمان به صدا در آمده. استقلال و پرسپولیس، به عنوان دو تیم پرآوازه و با افتخار با وجود اینکه هردو با مربیان خارجی در حال کار هستند و بازیکنان گرانقیمتی را هم در اختیار دارند، در رقابت‌های لیگ نخبگان نتوانستند انتظارات را برآورده کنند.
با توجه به قیمت‌های نجومی بازیکنان ایرانی و همچنین طمع بازیکنان برای امضای قراردادهای سرسام‌آور، می‌توان به وضوح مشاهده کرد که باشگاه‌های ایرانی به تدریج تمایل بیشتری به جذب بازیکنان باکیفیت خارجی پیدا کرده‌اند اما سؤال اصلی اینجاست؛ آیا در خرید بازیکنان خارجی موفق بوده‌ایم؟
در دیدار الریان گل این تیم توسط دو ستاره خارجی پایه‌گذاری شد و به وضوح اثر‌گذاری زیاد آنها مشهود بود اما در استقلال و پرسپولیس، هواداران همچنان در حسرت گلزنی بلانکو و ژوائو در آسیا هستند. حتی اگر خارجی‌های باکیفیت هم به لیگ ایران بیایند، این روند ممکن است باعث شود که در چند سال آینده تعداد خارجی‌ها در لیگ برتر ایران افزایش یابد و دیگر شاهد تولد ستاره‌های جدید در فوتبال کشورمان نخواهیم بود. سؤال اینجاست که تاپ‌ترین تیم‌های ایران چرا نمی‌توانند از پس تیم‌های درجه دومی اماراتی، قطری و ازبکستانی برآیند؟
پاسخ به این سؤال در واقع، بیانگر مسیر پیش روی فوتبال ما در سال‌های آینده است، اکنون تیم‌های ایرانی در مقایسه با تیم‌های عربی عملکردی ضعیف‌تر دارند، سهمیه لیگ نخبگان ما در خطر است. شاید در سالیان گذشته تیم‌هایی مثل پرسپولیس و سپاهان توانسته بودند حضور در یک فینال آسیایی را تجربه کنند اما در 4 سال اخیر تیم‌های باشگاهی ایران عملاً برای صعود از گروه خود هم با مشکل مواجه هستند، رسیدن به فینال و مراحل حذفی که دیگر پیشکش!
بخشی از بدنه اصلی تیم ملی کشور ما قرار است متشکل از بازیکنان سرخابی‌های تهران باشد و در واقع تیم ملی ما نیز از درون همین لیگ بیرون می‌آید و هرگونه ضعف در باشگاه‌ها مطمئناً در سطح ملی نیز تأثیرگذار خواهد بود.
این روند یک زنگ خطر جدی برای فوتبال ماست، اکنون شاهد روزگاری هستیم که برای پیروزی مقابل کره شمالی و قرقیزستان به مشکل می‌خوریم و شاید بعد از کنار رفتن نسل لژیونر‌های باکیفیت‌مان، بردن قطر و ازبکستان هم برای ما حسرت شود؛ پیام واضح است، از فوتبال آسیا عقب افتاده‌ایم و اگر دست نجنبانیم، دیگر حرفی برای گفتن در آسیا نخواهیم داشت.
با توجه به شرایط پیش‌آمده و عدم ثبات در فوتبال ایران، آیا می‌توان انتظار داشت که تیم‌های کشورمان در آسیا موفق شوند و اینکه آیا بدون برنامه‌ریزی و یک استراتژی منسجم، می‌توان توقع عملکردهای خوب و موفقیت‌های چشمگیر را داشت؟
