مهمدی چراغ هنرنمایی دهه هشتادی‌ها در المپیک را روشن کرد

به گزارش ایلنا، 16 روز تلاش، رقابت، هیجان، اشک‌ها و لبخندها. 16 روز نفسگیر در المپیک 2024، آن هم در پاریس عروس شهرهای اروپا. بازی‌هایی با میزبانی عجیب و پرانتقاد فرانسوی‌ها. میزبانی که صدای همه را درآورد، درست از همان مراسم افتتاحیه. میزبانی پرحرف و حدیثی که حتی کاروان بعضی کشورها را از دهکده فراری داد.

بیست و یکمی در المپیک

کاروان ورزشی 40 نفره ایران با ترکیب 29 مرد و 11 زن پا به المپیک 2024 پاریس گذاشت. سهمیه‌‌ها هم در 14 رشته کشتی آزاد، کشتی فرنگی، تیراندازی، تیراندازی با کمان، وزنه‌برداری، تکواندو، شمشیربازی، قایقرانی، ژیمناستیک، تنیس روی میز، دوچرخه‌سواری، سنگنوردی، شنا و دوومیدانی به دست آمد. نتیجه کار هم 12 مدال بود؛ 3 طلا، 6 نقره و 3 برنز و بیست و یکمی جدول رده‌بندی مدالی؛ درست 6 پله بالاتر از المپیک 2020 توکیو. تعداد مدال‌های طلای این دوره بعد از 2012 لندن، کنار المپیک ۲۰۰۰ سیدنی، ۲۰۱۶ ریو و ۲۰۲۰ توکیو جزو برترین‌ دوره‌های کاروان ایران محسوب می‌شود؛  اتفاقی که کیومرث هاشمی وزیر ورزش با پایان المپیک با تمجید از کاروان، حتی چشم‌انداز حضور بین 10 کشور برتر المپیک را دور از دسترس نمی‌داند: «المپیک پاریس و مقام بیست و یکمی این دوره در حالی برای کاروان خادم‌الرضا(ع) رقم خورد که باید با افتخار گفت کشور عزیزمان با ۶ پله صعود نسبت به المپیک توکیو و با دو رقمی شدن تعداد مدال‌هایش به لحاظ تعداد و مرغوبیت مدال‌ها در رتبه دوم همه ادوار قرار گرفت. اگر کمی بیشتر قدر فرصت‌هایمان را می‌دانستیم، قطعاً به جایگاه شایسته‌تری می‌رسیدیم. دیگر دستیابی به چشم‌انداز حضور بین ۱۰ کشور برتر المپیک دور از دسترس نیست.»

جوان‌ترین کاروان

میانگین سنی کاروان و مدال‌آوران المپیکی هم نسبت به 2020 توکیو پایین‌تر آمده بود. میانگین سنی مدال‌آوران المپیک ۲۰۲۰ توکیو ۲۵ سال و در پاریس 2024 میانگین سنی مدال‌آوران ایران ۲۳ سال بود. سهم زنان ورزشکار هم از بین ۱۲ مدال‌آور المپیکی کاروان ورزشی ایران 2 نفر بود.

نیمی از مدال‌ها در جیب دهه هشتادی‌ها

کاروان ورزشی ایران در پاریس ترکیب جوانی داشت، اما نیمی از مدال‌های المپیک را دهه هشتادی‌ها صاحب شدند. ندا شهسواری پینگ‌پنگ‌باز 39 ساله در کاروان 40 نفره، مسن‌ترین ورزشکار المپیکی ایران بود و محمدرضا بیرانوند تیرانداز اهداف پروازی 15 ساله جوان‌ترین. از این جمع 10 نفر دهه‌هشتادی بودند؛ سامیار عبدلی، فاطمه مجلل، امیرعلی آذرپیرا، علی لبیب، علیرضا مهمدی، رحمان عموزاده، آرین سلیمی، سعید اسماعیلی، مبینا نعمت‌زاده و محمد بیرانوند. 6 نفر از جمع این 10 نفر مدال گرفتند تا شاهکارشان سهم زیادی در بیست و یکمی کاروان ورزشی ایران در المپیک داشته باشد.

سهم ایران از فینال‌های المپیک، حضور در 9 فینال بود که نتیجه‌اش، بهترین نتیجه کاروان در المپیک به حساب می‌آید، البته بعد از 2012 لندن. در حالی که همه چشم به مدال باتجربه‌هایی مثل حسن یزدانی و امیرحسین زارع داشتند و با اینکه دود از کنده بلند می‌شود، اما این بار حکایت، حکایت دیگری بود؛ حکایت کولاکی که جوانترها در اولین حضور المپیک به راه انداختند.

مهمدی اولین چراغ را روشن کرد

چراغ هنرنمایی دهه‌هشتادی‌ها با نقره علیرضا مهمدی فرنگی‌کار روشن شد در وزن 87 کیلو، همان مدالی که چند ماه پیش در قهرمانی جهان هم گرفته بود؛ آن هم در اولین تجربه المپیکی‌اش.

بعد از او نوبت به درخشش مبینا نعمت‌زاده تکواندوکار 19 ساله در روز دوازدهم بازی‌های المپیک رسید وقتی در بازی رده‌بندی مقابل دنیا ابوطالب عربستانی ایستاد؛ تکواندوکاری که جواب جنگ روانی را که قبل از آمدن روی شیاپ‌چانگ شروع کرده بود، با ضربه عقرب نعمت‌زاده دریافت کرد و مبینا هم صاحب مدال برنز المپیک شد؛ مدالی که به امام زمان (عج) هدیه شد و البته قبای خادمی مسجد جمکران را به تن او کرد.

سعید اسماعیلی پسر21 ساله دزفولی، طلای از دست رفته قهرمانی جهان با غفلت دو ثانیه‌ای را در المپیک جبران کرد. او هرچند هیچ لقبی را یدک نمی‌کشید، اما جور بعضی نامداران را در پاریس کشید. رحمان عموزاده آزادکار 65 کیلو، با درخشش خارق‌العاده تا قبل از فینال، همه مدال طلا را برایش کنار گذاشته بودند، اما نشد که خوشحالی‌اش از المپیک کامل شود.

او با فتیله‌بارانداز کشتی‌گیر ژاپنی باخت تا پاریس را با مدال نقره ترک کند. اوج آتش‌بازی دهه‌هشتادی‌ها، مبارزه بی‌نقص آرین سلیمی بود؛ تکواندوکار 20 ساله کرمانشاهی که در فینال به حریف انگلیسی‌اش رحم نکرد و با شکست او بعد از 16 سال طلسم بی‌طلایی ایران را شکست و افتخار تکواندوی ایران در المپیک را با چهارمین مدال تکمیل کرد.

محمد علی آذرپیرا  آزادکار  97 کیلو با شکست  اسنایدر حریف  قدرتمند آمریکایی‌اش  آخرین مدال کاروان ایران و دهه هشتادی ها را  گرفت.  البته علی لبیب رکابزن دهه‌هشتادی هم با اینکه در دوچرخه‌سواری استقامت جاده مدال نگرفت اما بعد از 16 سال اولین ایرانی بود که از خط پایان بازی‌های المپیک گذشت.

حالا وقت آن رسیده تا مسئولان ورزش ایران روی نسل پرافتخار ورزش تمرکز کنند؛ نسل جسوری که تنها برنامه می‌خواهد و امکانات تا افتخارات دیگری را برای ورزش ایران رقم بزند.