زنوزی تمام درهای خروج ستاره را بست
ماجراهای جذاب پرسپولیس- تراکتور و دانیال!
بازگشت دانیال اسماعیلیفر به پرسپولیس شکل نخواهد گرفت چرا که مالک تراکتور تمامی راههای برگشت را به روی این ستاره بسته.
به گزارش خبرنگار ایلنا، برای خود دانیال اسماعیلیفر هم تصمیمی که گرفته باورکردنی نیست. او شاید از روی لجبازی و شاید هم کمی غرور دست به تصمیمی زده که خیلی زود نیز از آن پشیمان شد.
این تمام ماجرایی که در مسیر انتقال دانیال اسماعیلیفر به تراکتور شکل گرفته تا به این ترتیب مدافع راست سرخها یک بار دیگر هم پیراهن قرمز را بر تن کند اما اینبار در تبریز.
یکم تیرماه دانیال اسماعیلیفر راهی دفتر آتا شده و قرارداد خود را با محمدرضا زنوزی به امضا رساند. یعنی درست 18 روز بعد از پایان لیگ و قهرمانی با پرسپولیس. او که دلش از خیلی از اتفاقات پر و گلایهمند بود تصمیم گرفت مسیر جدیدی را دنبال کند. اما خیلی زود او دلش بار دیگر هوای پرسپولیس کرد. اتفاقی که باعث شد تا به کمک یکی از دوستانش و پیگیری باشگاه پرسپولیس شرایط نشستن دوباره پای میز مذاکره برای طرفین فراهم شود.
اسماعیلیفر از گلایههایش گفت و درویش شنید. در پایان تنها شاید یک روزنه امید برای بازگشت وجود داشت. برگه قراردادی که به نظر میرسید با توجه به آیین نامه جدید سازمان لیگ بتواند شرایط بازگشت او را فراهم سازد. طبق آیین نامه باشگاهها باید با بازیکنان بالای 30 سال قرارداد یک ساله منعقد میکردند اما دانیال که 30 سال را رد کرده، با نظر باشگاه تراکتور قراردادی دو ساله با این تیم به امضا رسانده بود. قرار شد این موضوع از سازمان لیگ استعلام گرفته شود و در نهایت نیز دانیال اسماعیلیفر روز گذشته با مراجعه به سازمان لیگ پیگیر موضوع قراردادش با تراکتور شد.
اما اینجا بود که متصدی قراردادها آب سرد را روی پیکیر دانیال ریخت؛ قراردادت دوم تیرماه در سازمان لیگ ثبت شده است. همان موقع ما این موضوع را اعلام کردیم و باشگاه تراکتور نیز اصلاحیه آن را ارسال کرده و سال دوم منوط به توافق خواهد بود!
اسماعیلیفر که مطالبات کامل خود را نیز از پرسپولیس دریافت کرده بود، بار دیگر در تماس با رضا درویش با اشاره به این موضوع خواهان پیگیری وی شد. این در حالی بود که در بررسیهای صورت گرفته، هرچند دانیال میتوانست با تغییر شرایط آیین نامه به عنوان بازیکن آزاد بار دیگر پای میز مذاکره با تراکتور یا پرسپولیس بنشیند، اما طبق قوانین فیفا احتمالا پیگیری قراردادی که به امضا رسانده بود، میتوانست هم برای خود وی و هم باشگاه مقصد او تبعاتی در پی داشته باشد.
اسماعیلیفر ناامید از پیگیری باشگاه و شرایطی که وجود داشت، راهی دفتر زنوزی شد. او در بدو حضور با لبخند رضایت مالک باشگاه تراکتور مواجه شد و خیلی زود متوجه شد که در تمامی روزهایی که او پیگیر بازگشت بوده، زنوزی شرایط را دنبال میکرده و از تمامی ماجرا و روند این اقدامات باخبر است.
یکی از افرادی که بهمراه دانیال اسماعیلی فر در این جلسه حاضر بود، خبر از اشکهای مدافع فصل گذشته پرسپولیس برای دریافت قراردادش و درخواست او از مالک تراکتور میدهد که به هر نحوی از سوی زنوزی رد شده است. نکته جالب توجه اینکه دانیال با ادعای اینکه برخی مشکلات باعث شده تا حتی شرایط حضور در شهرستان را نداشته باشد که زنوزی این ادعا را با پاسخی عجیب همراه میکند: مشکلی نیست، خانه بمان و فقط سه بازیمان در تهران (استقلال – پرسپولیس و هوادار) را بیا! اما فکر دریافت رضایتنامه را از سرت خارج کن!
مدافع راست پرسپولیس که فصل گذشته برترین گلساز این تیم نیز لقب گرفت علیرغم درخواستهای متعدد از مالک تراکتور دست خالی ماند و زنوزی بار دیگر ادعای جالبی مطرح میکند: یادت هست وقتی برای سربازی به تراکتور آمدی، تو را در پایان فصل به پادگان فرستادم؟ چون نمیخواستم از تیم بروی و علاقمند به ادامه همکاری بودم. الان هم بیا و یک فصل بمان. هواداران دوستت دارند و تو هم بازیکن بی حاشیهای هستی. پس لیگ بیست و چهار را در کنار هم خواهیم بود!
دانیال که پیش از این و بعد از جدایی از سپاهان پیشنهاد بالاتر طلاییپوشان را بعد از موضوع درخواست همکاری با پرسپولیس رد کرده بود، اینبار مشخص نیست دقیقا به چه دلیلی خیلی زود پای برگه قرارداد تراکتور را امضا کرده و از تیم موردعلاقهاش عبور کرده است. او حتی بعد از پشیمانی و در شرایطی که باشگاه پرسپولیس هیچ تعهدی مبنی بر پرداختی بالاتر از سقفی که ادعا کرده بودند نداده بود، امیدوار به بازگشت بود اما اکنون مسیر او با پرسپولیس کاملا متفاوت شده است.
دانیال شب گذشته در پستی اینستاگرامی پایان مسیر خود با پرسپولیس را به این شکل اعلام کرد: تعهد
در تمام این دوسال هرچه در توان داشتم گذاشتم تا وجدان راحتی داشته باشم موقع رفتن،که نتیجه اش شد قهرمانی های لیگ ،جام حذفی ،وسوپرجام.
از هیچکس هیچ گله ای ندارم،اتفاقا همه برای موندن من تلاش کردن،تلاش هایی که دیر بود شاید...
خودم هم تلاش کردم،ولی تلاش های من هم دیر بود.
تقصیر رفتن من گردن هیچکس نیست...
قطعا نهوقتی اومدم محبوب بودم نه وقتی قهرمان شدیم محبوب شدم،الان که وقت رفتن رسیده محبوب نیستم،ولی پر افتخارم...
وسربلند بخاطر قهرمانی هایی که با این لباس زیر این پرچم بدست اوردم
هرکسی منو بشناسه میدونه که ادم قدرشناسی هستم
درتمام این دوسال با کمی و کاستی من ساختید و از من بخاطر تیم حمایت کردید ممنونم بابت همه اتفاقات خوب و شرمنده اگر ضعفی بود