چرا از هلدینگ خلیج فارس سهمی به بچه‌های خلیج فارس نرسد؟

به گزارش ایلنا، عدم توسعه یافتگی یا محروم دانستن استان های صنعتی جنوب نظیر بوشهر و خوزستان مصداق بارز دست دراز دولت ها در گرفتن و دست کوتاهش در دادن است. از سالى که اکتشاف نفت در خوزستان آغاز شد تا زمانى که طرح های توسعه گازی پارس جنوبی در بوشهر رقم خورد تا به امروز که با استقرار صنعت بزرگ پتروشیمی از خام فروشی عبور کرده ایم  هنوز استان های میزبان این صنعت از بدیهی ترین حقوقی که به نام مسئولیت های اجتماعی، حق آلایندگی، اشتغال و ... که باید به توسعه محیط پیرامونی کمک می کرد عاجز مانده.

موضوع، موضوعی گسترده و کلان است و نمی توان از صدر تا ذیل آن را در یک یادداشت جا داد، شاید آوردن نمونه ایی ملموس از نادیده گرفتن فضای پیرامونى توسط این ابرشرکت ها و یا هلدینگ ها مخاطب را متوجه نقطه عطف این ناعدالتی یا سومدیریت خواهد کرد.

ورزش به خصوص رشته پرطرفدار فوتبال امروز مرزهای مشترک گسترده ایى با اقتصاد و درآمدزایی و فرهنگ و جامعه پیدا کرده، که اگر نبود همسایگان ما پرتوان نام فوتبال خود را به دنیا معرفی نمی کردند و لیگ های فوتبالشان را ویترین نمی کردند تا برند شوند و خود را به دنیا نشان دهند.

 داستان در سرزمین ما متفاوت است ما اینجا بلایى بر سر پرطرفدار ترین تیم های آسیا درآورده ایم که با نزدیک به سی، چهل میلیون هوادار هیچ شرکت خصوصی حاضر نیست برای مالکیت آنها دست در جیبش کند، چون می داند که از فوتبال عایدی ندارد، فشار هوادار هم بر گرده مدیرش سنگینی می کند.

بعد از کش و قوس های فراوانی که آسیایی ها، مدیران ما را مجبور کردند که نباید دو باشگاه بزرگ پرسپولیس و استقلال مالکیت مشترکی داشته باشند و دولت بدنبال مشتری می گردد و مزایده ها ادامه داشته تا که پرسپولیس برای بانک ها باشد و استقلال برای هلدینگ خلیج فارس!

دل یادداشت من اینجاست، وصل به تن جنوب اما شیر باز و بسته کردنش از جایی دیگر فرمان می گیرد، استقلال به هلدینگ خلیج فارس واگذار می شود. هلدینگ کیست و کارش چیست؟ یک ابر شرکت متشکل از شرکت های تولیدی ، مهندسی و ... که دومین شرکت ایرانی بر پایه درآمد و بزرگترین هلدینگ پتروشیمی ایران و دومین در آسیا است.

تنها دراستان بوشهر و شهر عسلویه نزدیک به ده پتروشیمی بزرگ و به نام  متعلق به هلدینگ خلیج فارس است، شرکت هایی که میزان درآمد سالیانه هر کدام از این ده شرکت  به ده ها میلیون دلار می رسد.

پتروشیمی های مبین، نوری، پارس، هنگام، دماوند و ... از بزرگترین شرکت های این هلدینگ هستند و بیش از 14 سال است که هلدینگ خلیج فارس فعالیت خود را شروع کرده و بخش اعظم در آمدی خود را از شهر عسلویه دشت می کند بواسطه فعالیت های تولیدی محصولات شیمیایی آلودگی های شدید زیست محیطی را به مناطق پیرامونی خود را وارد کرده، حتی اگر بروز این آلودگی ها هم نبود چارچوب های اخلاقی باید وجود می داشت که سیر توسعه مناطق پیرامونی با افزایش توان تولیدی و درآمدزایی این شرکت ها متناسب باشد.

با گذشت 14 سال از تاسیس این هلدینگ یک پروژه ورزشی ملی بزرگ و آبرومند در سطح استان بوشهر توسط آن انجام نشده است که امروز خود را مکلف می داند که  برای مالکیت تیم استقلال تهران هزینه کند!

در تیم ملی فوتبالی که سه مهاجم لژیونر بوشهری دارد، تیمی از این استان در سطح اول فوتبال کشور حضور ندارد و حتی تنها تیم نفتی این استان، پارس جنوبی جم تا تیم های ریشه داری چون شاهین و ایرانجوان از حداقل ترین زیرساخت های فوتبالی محرومند، چگونه است که وقتی پای کمک به تیم های این استان می رسد تبصره ها و ماده های قانونی پسوند غیر قانونى شان پررنگ می شوند اما یک شبه می توانند برای آبی و قرمز سند مالیکت صادر کنند.

بحثِ تنها گرفتن مالکیت آبی های پایتخت نیست، حتی مدارس فوتبالی هم در کلانشهرهای ایران وجود دارند که با سفارش پذیری نزدیکان از پول پتروشیمی عایدشان می شود و پسران جنوب هنوز باید فوتبال را بروی زمین های خاکی دنبال کنند.

در استانی که تب فوتبال داغ است و جین جین استعداد ریخته و هیچ شرکتی غیر از شرکت های پتروشیمی و نفت وگازی پا نگرفته است چه کسی باید از فوتبال بوشهر حمایت کند تا شاهینی که لیگ برترى بوده امروز به دسته سوم فوتبال کشور سقوط نکند!

کدام پتروشیمی امروز باید اسپانسر پارس جم باشد تا این تیم با بهترین و بروز ترین امکانات در بالاترین سطح از فوتبال کشور رقابت کند؟

چرا ایرانجوانی که امروز نمایندگانش در تیم ملی بیشتر از دیگر باشگاه های لیگ برتری است باید در دسته سوم لیگ فوتبال به حیاتش ادامه دهد؟

چرا یک ورزشگاه ملی آبرومند در استانی که بیشترین درآمد هلدینگ را وجود دارد ساخته نشود!

 اگر هلدینگ اسمش خلیج فارس است و سودش هم از خلیج فارس چرا هیچ عایدی نصیب بچه های خلیج فارس نمی شود؟

یزدان شهیدزاده