چرا هواداران سلتیک از فلسطین حمایت می‌کنند؟
حمایت هواداران سلتیک از فلسطینی‌ها دلایل خاص خود را دارد که نشان می‌دهد مردم این دو کشور داستان‌های مشابهی دارند.
به گزارش ایلنا، در بازی اخیر تیم فوتبال سلتیک مقابل اتلتیکومادرید در دور سوم مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا - دیداری که با تساوی 2-2 در ورزشگاه سلتیک پارک همراه شد - هواداران این تیم اسکاتلندی به وعده خود عمل کردند و با وجود احتمال جریمه شدن باشگاه‌شان توسط اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا)، این بار حمایت خود از مردم فلسطین را با حضور 55 هزاری نفری‌شان در یک بازی اروپایی که صدها میلیون‌ها بیننده در سراسر جهان دارد را با اهتزار پرچم‌های فلسطین و بنرهای مرتبط نشان دادند. کسی نمی‌تواند سلتیکی‌ها را از انجام این کار منع کند و در حالی که پیش از بازی با اتلتیکومادرید گفته شده بود به هواداران اجازه آوردن پرچم‌های فلسطین به ورزشگاه را نخواهند داد، آنها طرح موزاییکی انسانی از پرچم فلسطین را در سکوهای سلتیک پارک با پوشیدن کاورهایی به رنگ پرچم این کشور به نمایش گذاشتند.
باشگاه سلتیک اخیراً پس از حمایت هوادارانش از فلسطینی‌ها در جریان برتری 3 بر یک این تیم بر کیلمارنوک در هفته هشتم لیگ برتر اسکاتلند با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده بود که سلتیک یک باشگاه فوتبال است، نه یک سازمان سیاسی و از پیام‌ها و بنرهای سیاسی در سلتیک پارک یا هر مسابقه‌ای که سلتیک در آن شرکت داشته باشد، استقبال نمی‌کند.
هواداران دو آتشه سلتیک موسوم به «دِ گرین بریج» هم پاسخ این بیانیه را با بیانیه‌ای کوبنده دادند که در بخشی از آن آمده بود؛ «پس از بیانیه اخیر باشگاه سلتیک، می‌خواهیم باور تزلزل‌ناپذیر خود را تکرار کنیم که ما و دیگر هواداران فوتبال حق داریم نظرات سیاسی خود را روی سکوها بیان کنیم، درست همان کاری که شهروندان عادی در سایر نقاط جامعه انجام می‌دهند. سلتیک از قحطی و ظلم و ستم، محصول حکومت استعماری، مرگ و جابجایی گسترده مردم متولد شد. به دلیل این تاریخ است که هواداران سلتیک به همدلی و همبستگی خود مشهور هستند و پیوسته در کنار ستمدیدگان و مستضعفان قرار می‌گیرند. ریاکاری کنونی باشگاه متأسفانه با بخش عمده‌ای از طبقه سیاسی و رسانه‌ای همسو است که از طریق نمونه اوکراین نشان داده شده است. در آن زمان پیام‌های سیاسی در سلتیک پارک مورد استقبال قرار گرفت. با این حال اکنون هواداران را (در مسئله فلسطین) محکوم می‌کنند. سؤالی که در هر ذهن منطقی وجود دارد باید این باشد که چرا، چرا زندگی اوکراینی‌ها مقدس‌تر از زندگی فلسطینی‌هاست؟!»
«The Fields of Athenry» تصنیف فولکلور معروف ایرلندی است که در هر مهمانی ایرلندی‌ها خوانده می‌شود و هواداران تیم فوتبال سلتیک هم از این قاعده مستثنی نیستند و این آهنگ معروف را در جریان بازی‌های تیم محبوب خود در ورزشگاه سلتیک پارک یکصدا می‌خوانند. شعر این آهنگ که در دهه 1970 میلادی نگاشته شده است، داستان خانواده‌ای را روایت می‌کند که به دلیل قحطی بزرگ ایرلند در اواسط قرن نوزدهم از زمین‌های خود رانده و گرسنه مانده‌اند و پدر خانواده از فرط گرسنگی حین دزدیدن غذا از شخصی که زمینش را اشغال کرده، دستگیر و به زندانی در استرالیا انتقال پیدا می‌کند و همسر و فرزندشان مجبور می‌شوند تنهایی به زندگی خود ادامه دهند.
حامیان سلتیک با آرمان‌های فلسطین همدل هستند؛ چون داستان اجدادی آنها در خیلی از موارد مشابه هم است. برای درک اینکه چرا هواداران سلتیک درباره مبارزات فلسطینی‌ها علیه صهیونیست‌ها این‌قدر پیگیر و حامی هستند، باید بدانید که بسیاری از هواداران سلتیک از کجا آمده‌اند. اشغال زمین‌های ایرلندی‌ها توسط انگلیسی‌ها، راندن آنها از سرزمین‌های آبا و اجدادی‌شان و گرسنگی در طول دوران قحطی که بیش از یک میلیون کشته بر جای گذاشت، باعث مهاجرت و آوارگی گروهی از مردم ایرلند شد که بسیاری از آنها در گلاسکوی اسکاتلند ساکن شدند. هجوم گسترده ایرلندی‌های فقیر به گلاسکو به دلیل اشغال زمین‌های‌شان توسط انگلیسی‌ها، بار بزرگی بر دوش ساکنان این شهر بود. پادشاهی گلاسکو که این افراد را از نظر نژادی، فرهنگی و بر اساس مذهب کاتولیک‌شان پست‌تر می‌دانست و با آنها مدارا نمی‌کرد.
در سال 1887 میلادی اما اتفاقی رخ داد که نقطه عطفی در تاریخ این منطقه بود و یک روحانی کاتولیک به نام برادر والفرید، باشگاه فوتبال سلتیک را به منظور کسب درآمد برای تغذیه مهاجران ایرلندی مقیم گلاسکو و رفع فقر آنها تأسیس کرد، باشگاهی که سرانجام به چراغ امید و مایه افتخار مردم محروم تبدیل شد.
هواداران سلتیک در بازی‌های خود بارها از مردم فلسطین حمایت کرده‌اند و با اهتزار پرچم این کشور و به نمایش درآوردن بنرهایی همبستگی خود را با آنها ابراز داشته‌اند. آنها همچنین بارها همبستگی خود با مردم آفریقای جنوبی تحت سلطه آپارتاید، مردم باسک به دنبال استقلال از اسپانیا و ملی‌گرایان تحت ظلم در ایرلند شمالی را نشان داده‌اند. درک همبستگی با محرومان و ستمدیدگان برای هواداران سلتیک آسان است و به خوبی با آن ارتباط برقرار می‌کنند، چون اجداد آنها نیز سال‌ها چنین چیزی را تجربه کرده‌اند.
باشگاه سلتیک بارها از سوی یوفا جریمه شده است، چون هوادارانش پرچم فلسطین را در بازی‌های این تیم به اهتزاز درآورده‌اند. این باشگاه اسکاتلندی در سال 2016 بیش از 130 هزار پوند جریمه را در یک کمپین کمک‌های مالی آنلاین جمع‌آوری کرد، آن هم پس از اینکه سلتیک توسط یوفا به دلیل اینکه هوادارانش پرچم فلسطین را در جریان پیروزی 5 بر2 خود مقابل هاپوئل رژیم صهیونیستی در لیگ قهرمانان اروپا به اهتزار در آوردند، نزدیک به 9 هزار پوند جریمه کرد. مابقی پول جمع‌آوری شده صرف کمک‌های پزشکی به فلسطینی‌ها و پروژه‌های اردوگاه آوارگان آیدا در بیت لحم شد، جایی که یک آکادمی فوتبال با نام سلتیک در آنجا راه‌اندازی شده است.
ایرلندی‌ها هم از جمله حامیان فلسطینی‌ها در فوتبال اروپا به شمار می‌روند و این را می‌شد در بازی خانگی اخیر تیم ملی فوتبال ایرلند مقابل یونان در مرحله انتخابی یورو 2024 دید که پرچم‌های فلسطین را به اهتزار درآوردند. حتی یکی از برجسته‌ترین تیم‌های ایرلند به نام بوهمیانس مستقر در دوبلین، طرح لباس دومش برگرفته از رنگ‌های پرچم فلسطین است که از آن به عنوان "پیراهن خارج از خانه فلسطین" یاد می‌کنند.
انگلیسی‌ها که قرن‌ها قبل اسکاتلند و ولز را اشغال کرده بودند، در قرن دوازدهم میلادی با هدف کامل کردن سلطه خود بر جزیره بریتانیا به ایرلند حمله کردند و بیش از 700 سال بر این کشور سلطه داشتند، سلطه‌ای که تا سال 1922 میلادی ادامه داشت. مخالفت ایرلندی‌ها با سلطه انگلیس بر کشورشان، صرف نظر از حس وطن‌دوستی و نفرت از اشغال کشورشان به دست بیگانگان، در اختلافات عمیق مذهبی هم ریشه داشت. ایرلندی‌ها که اکثرشان به مذهب کاتولیک و واتیکان وفادار بودند، سال‌ها به مبارزات‌شان علیه سلطه انگلیسی‌ها که پیرو مذهب پروتستان بودند، ادامه دادند و پس از اتفاقات خونینی که در تاریخ این دو کشور رقم خورد، سرانجام به هدف خود یعنی استقلال دست یافتند.
