تیم صبور آلونسو به صدرنشینی ادامه می دهد

به گزارش ایلنا، تقریبا یک سال از روزی می‌گذرد که ژابی آلونسو به عنوان مربی بایرلورکوزن انتخاب شد. کلن همسایه نزدیک لورکوزن که 15 دقیقه با هم فاصله دارند جدی‌ترین رقیب این تیم به حساب نمی‌آید-این افتخار به بوروسیامونشن گلادباخ می‌رسد- امید داشت جشن روز آلونسو را خراب کند. اما بازی که تمام شد جای هیچ تردیدی باقی نماند.

تقریبا چهار سال قبل در دسامبر 2019 برد 2 بر صفر مقابل لورکوزن فصل کلن زیر نظر مارکوس گیسدول را راه انداخت و این تیم را از سقوط نجات داد. کلن همچنین آخرین دربی میان دو تیم را در اردیبهشت گذشته با دو گل دیوی سلکه در بای آره نا برد چون حضور در نیمه نهایی لیگ اروپا تیم آلونسو را فرسوده  کرده بود.

این بار اما همه چیز فرق می‌کرد؛ پیروزی 3 بر صفر لورکوزن شاخص کاملی از برتری این تیم نبود و اعتماد کامل تیم آلونسو به کار او و خودشان را نشان می‌داد. دو تیم این هفته را در دو طرف جدول شروع کردند، لورکوزن در صدر و کلن در انتها فقط ماینتس را پایین‌تر از خود می‌دید. جالب اینکه گلادباخ در بازی جمعه شب نتوانست ماینتس را ببرد و تیم اشتفان بومگارت به قعر جدول رفت تا تفاوت دو تیم در آستانه این بازی به اوج برسد.

خیلی وقت‌ها در دربی فرم تیم‌ها افت می‌کند اما لورکوزن آلونسو متخصص کنارزدن این عادت‌ها است. در همان ماه‌های اول کار او شخصیت و روحیه لازم را به دست آوردند تا با نوآوری و سرعت رقبا را تسلیم کنند در حالی که در مقطعی خطر سقوط را حس می‌کردند. حالا در دربی مقابل تیم کلن باید حساسیت‌های این بازی مهم را کنار می‌زدند و به خواسته خود می‌رسیدند.

اضافه شدن گرانیت ژاکا نقش مهمی داشته در اینکه لورکوزن بتواند مسائل را کنترل کند و بازی‌اش را انجام دهد. او بعد از مسابقه سرفرازانه می‌گفت: «موضوع فقط فوتبال زیبا نیست» و به نقش مربی‌اش اشاره می‌کرد: «ما صبور هستیم و دقیقاً می‌دانیم چه وظایفی داریم. بازی در این تیم لذتبخش است.»

واقعاً اینطور به نظر می‌رسد. گل‌های لورکوزن در این بازی می‌تواند به دلیل تنوعش مورد مطالعه قرار بگیرد، یوناس هوفمان که در شروع درخشان تیمش در این فصل چندان مؤثر نبوده با پاس پشت پای فلورین ویرتز گل زد، حرکتی که کلن انتظارش را نداشت. گل دوم با همکاری دو بال زده شد، الکس گریمالدو به ژرمی فریمپونگ. گل سوم را روی یک ضدحمله ویکتور بونیفاسه زد. این سطح از هماهنگی و قدرت در تیم‌های گذشته لورکوزن وجود نداشته با تمام استعدادهایی که داشته‌اند.

بومگارت اگرچه به خطای هند بونیفاسه قبل از زدن گل اول معترض بود و به خاطر کارهایش کنار نیمکت کارت زرد گرفت، اما نمی‌تواند شکایتی از نتیجه داشته باشد. اگر لورکوزن از دست دادن موسی دیابی را با آوردن بونیفاسه، ژاکا و هافمن جبران کرد، رفتن یوناس هکتور و الیاس صخیری بشدت در کلن احساس می‌شود. بومگارت البته تحسین برانگیز و محبوب است و تلاش می‌کند تیمش را بالا بکشد.

اما لورکوزن زیر نظر آلونسو برنامه خودش را دارد. وقتی شما ویرتز و هافمن را پشت سر بونیفاسه دارید، چه نیازی است درباره برنامه تیم حریف نگران باشید.

لورکوزن که با 19 امتیاز از 7 بازی صدرنشین بوندس‌لیگا است با 23 گل زده در کنار بایرن‌مونیخ که دو امتیاز و دو رده پایین‌تر است، بهترین خط حمله را در اختیار دارد و می‌شود ادعا کرد تماشای بازی این تیم از هر تیم دیگری در آلمان لذتبخش‌تر است. باید دید تا کجا می‌توانند این رویه را حفظ کنند؛ در کوتاه مدت و بلندمدت.

جمعه گذشته از آلونسو درباره احتمال جانشینی کارلو آنچلوتی در رئال مادرید سؤال کردند و او گفت: «تازه اول فصل هستیم، الان این چیزها مطرح نیست.» او می‌خواست اوضاع را آرام کند اما چیزی را انکار نکرد. لذت ناب تماشای بازی لورکوزن را باید حالا و همین جا درک کرد و دلیل آن را نمی‌توان چیزی از نبوغ آلونسو دانست.